أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ حَدَّثَنَا سُفْيَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ : احْتَجَمَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- وَهُوَ مُحْرِمٌ.

Bize Muhammed b. Yusuf, ona Süfyan, ona Abdullah b. Osman, ona Said b. Cübeyr, ona da İbn Abbas şöyle rivayet etmiştir: "Hz. Peygamber'in (sav) ihramlı iken hacamat yaptırdı."

• Dârimî Sünen-i Dârimî Menâsik 20, 2/1148

أَخْبَرَنَا مَرْوَانُ بْنُ مُحَمَّدٍ حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ بِلاَلٍ حَدَّثَنَا عَلْقَمَةُ بْنُ أَبِى عَلْقَمَةَ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الأَعْرَجِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ ابْنِ بُحَيْنَةَ قَالَ : احْتَجَمَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- بِلَحْىِ جَمَلٍ وَهُوَ مُحْرِمٌ.

Bize Mervan b. Muhammed, ona Süleyman b. Bilal, ona Alkame b. Ebu Alkame, ona Abdurrahman el-A'rec, ona da Abdullah b. Buhayne şöyle demiştir: "Hz. Peygamber (sav), ihramlı iken Lahy-i Cemel denilen (Mekke yolu üzerindeki bir tepe) mevkide hacamat yaptırmıştır."

• Dârimî Sünen-i Dârimî Menâsik 20, 2/1148

أَخْبَرَنَا إِسْحَاقُ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ عَمْرٍو عَنْ عَطَاءٍ وَطَاوُسٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- احْتَجَمَ وَهُوَ مُحْرِمٌ. قَالَ إِسْحَاقُ قَالَ سُفْيَانُ مَرَّةً عَنْ عَطَاءٍ وَمَرَّةً عَنْ طَاوُسٍ وَجَمَعَهُمَا مَرَّةً.

Bize İshak b. Râhûye, ona Süfyan, ona Amr, ona Ata ve Tavus, o ikisine de İbn Abbas şöyle rivayet etmiştir: "Hz. Peygamber'in (sav) ihramlı iken hacamat yaptırdı." [İshak (b. Râhûye) der ki: Süfyan bu hadisi bazen Ata'dan, bazen Tavus'tan, bazen de ikisinden birlikte nakletmiştir.]

• Dârimî Sünen-i Dârimî Menâsik 60, 2/1148

أَخْبَرَنَا إِسْحَاقُ قَالَ أَخْبَرَنَا النَّضْرُ - هُوَ ابْنُ شُمَيْلٍ - أنبأنا أَشْعَثُ عَنِ الْحَسَنِ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ : أَنَّ النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- أَحْرَمَ أَوْ أَهَلَّ فِى دُبُرِ الصَّلاَةِ.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Menâsik 12, 2/1140

أَخْبَرَنَا يَزِيدُ بْنُ هَارُونَ أنبأنا يَحْيَى - يَعْنِى ابْنَ سَعِيدٍ - عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ : أَنَّ النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- كَانَ إِذَا لَبَّى قَالَ :« لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ ، لَبَّيْكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ ، إِنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَكَ وَالْمُلْكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ ». قَالَ يَحْيَى : وَذَكَرَ نَافِعٌ أَنَّ ابْنَ عُمَرَ كَانَ يَزِيدُ هَؤُلاَءِ الْكَلِمَاتِ : لَبَّيْكَ وَالرَّغْبَاءُ إِلَيْكَ وَالْعَمَلُ ، لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Menâsik 13, 2/1140

أَخْبَرَنَا أَبُو النُّعْمَانِ حَدَّثَنَا ثَابِتُ بْنُ يَزِيدَ حَدَّثَنَا هِلاَلُ بْنُ خَبَّابٍ قَالَ فَحَدَّثْتُ عِكْرِمَةَ فَحَدَّثَنِى عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ : أَنَّ ضُبَاعَةَ بِنْتَ الزُّبَيْرِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ أَتَتِ النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- فَقَالَتْ : يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّى أُرِيدُ أَنْ أَحُجَّ فَكَيْفَ أَقُولُ؟ قَالَ :« قُولِى لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ ، وَمَحِلِّى حَيْثُ تَحْبِسُنِى ، فَإِنَّ لَكِ عَلَى رَبِّكِ مَا اسْتَثْنَيْتِ ».

• Dârimî Sünen-i Dârimî Menâsik 15, 2/1142

أَخْبَرَنَا خَالِدُ بْنُ مَخْلَدٍ حَدَّثَنَا مَالِكٌ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِى بَكْرٍ عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ أَبِى بَكْرِ بْنِ الْحَارِثِ عَنْ خَلاَّدِ بْنِ السَّائِبِ عَنْ َبِيهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- :« أَتَانِى جِبْرِيلُ فَقَالَ مُرْ أَصْحَابَكَ أَوْ مَنْ مَعَكَ أَنْ يَرْفَعُوا أَصْوَاتَهُمْ بِالتَّلْبِيَةِ أَوْ بِالإِهْلاَلِ ».

• Dârimî Sünen-i Dârimî Menâsik 14, 2/1142

حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ مُحَمَّدٍ حَدَّثَنَا ابْنُ عُيَيْنَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِى بَكْرٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- :« أَتَانِى جِبْرِيلُ فَقَالَ مُرْ أَصْحَابَكَ أَوْ مَنْ مَعَكَ أَنْ يَرْفَعُوا أَصْوَاتَهُمْ بِالتَّلْبِيَةِ أَوْ بِالإِهْلاَلِ.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Menâsik 14, 2/1142

أَخْبَرَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ أَخْبَرَنَا أَبُو هِلاَلٍ حَدَّثَنَا قَتَادَةُ عَنْ مُطَرِّفٍ قَالَ قَالَ عِمْرَانُ بْنُ حُصَيْنٍ : إِنِّى مُحَدِّثُكَ بِحَدِيثٍ لَعْلَّ اللَّهَ أَنْ يَنْفَعَكَ بِهِ بَعْدُ : إِنَّهُ كَانَ يُسَلَّمُ عَلَىَّ وَإِنَّ ابْنَ زِيَادٍ أَمَرَنِى فَاكْتَوَيْتُ فَاحْتُبِسَ عَنِّى حَتَّى ذَهَبَ أَثَرُ الْمَكَاوِى ، وَاعْلَمْ أَنَّ الْمُتْعَةَ حَلاَلٌ فِى كِتَابِ اللَّهِ لَمْ يَنْهَ عَنْهَا نَبِىٌّ وَلَمْ يَنْزِلْ فِيهَا كِتَابٌ ، قَالَ رَجُلٌ بِرَأْيِهِ مَا بَدَا لَهُ.

Açıklama: İmrân b. Husayn’ın; “...bana selâm verilirdi...” sözünden maksadı; Melekler tarafından kendisine bir ses halinde selâm verildiğini belirtmektir. Rivâyete göre İmrân, rahatsızlığını sabır ve tevekülle karşıladığında kendisine hatîften selâm verilirmiş. Ama dağlama yaparak tedavi cihetine gidince selâm kesilmiş, dağlamayı bırakınca selâm tekrar başlamış. “...Adamın biri...” sözünden maksat Buhârî’nin rivâyetine göre Hz. Ömer’dir. Çünkü o temettu haccını yasaklıyorlardı.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Menâsik 17, 2/1143

أَخْبَرَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ قَالَ بَعْضُ أَصْحَابِنَا إِنَّ مَعْمَراً كَانَ يَذْكُرُهُ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ سَالِمٍ عَنْ أَبِيهِ. وَعَنْ عُرْوَةَ عَنْ عَائِشَةَ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهَا عَنِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم-

Açıklama: Hadisin bütünü için bk. DM001858.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Menâsik 19, 2/1147