أَخْبَرَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ أَخْبَرَنَا أَبُو هِلاَلٍ حَدَّثَنَا قَتَادَةُ عَنْ مُطَرِّفٍ قَالَ قَالَ عِمْرَانُ بْنُ حُصَيْنٍ : إِنِّى مُحَدِّثُكَ بِحَدِيثٍ لَعْلَّ اللَّهَ أَنْ يَنْفَعَكَ بِهِ بَعْدُ : إِنَّهُ كَانَ يُسَلَّمُ عَلَىَّ وَإِنَّ ابْنَ زِيَادٍ أَمَرَنِى فَاكْتَوَيْتُ فَاحْتُبِسَ عَنِّى حَتَّى ذَهَبَ أَثَرُ الْمَكَاوِى ، وَاعْلَمْ أَنَّ الْمُتْعَةَ حَلاَلٌ فِى كِتَابِ اللَّهِ لَمْ يَنْهَ عَنْهَا نَبِىٌّ وَلَمْ يَنْزِلْ فِيهَا كِتَابٌ ، قَالَ رَجُلٌ بِرَأْيِهِ مَا بَدَا لَهُ.

Açıklama: İmrân b. Husayn’ın; “...bana selâm verilirdi...” sözünden maksadı; Melekler tarafından kendisine bir ses halinde selâm verildiğini belirtmektir. Rivâyete göre İmrân, rahatsızlığını sabır ve tevekülle karşıladığında kendisine hatîften selâm verilirmiş. Ama dağlama yaparak tedavi cihetine gidince selâm kesilmiş, dağlamayı bırakınca selâm tekrar başlamış. “...Adamın biri...” sözünden maksat Buhârî’nin rivâyetine göre Hz. Ömer’dir. Çünkü o temettu haccını yasaklıyorlardı.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Menâsik 17, 2/1143