أَخْبَرَنَا مَخْلَدُ بْنُ مَالِكٍ حَدَّثَنَا حَجَّاجُ بْنُ مُحَمَّدٍ أَخْبَرَنَا شُعْبَةُ عَنِ الْهَيْثَمِ عَنْ عَاصِمِ بْنِ ضَمْرَةَ : أَنَّهُ رَأَى نَاساً يَتْبَعُونَ سَعِيدَ بْنَ جُبَيْرٍ - قَالَ - فَأُرَاهُ - قَالَ - نَهَاهُمْ وَقَالَ : إِنَّ صَنِيعَكُمْ هَذَا أَوْ مَشْيَكُمْ هَذَا مَذَلَّةٌ لِلتَّابِعِ فِتْنَةٌ لِلْمَتْبُوعِ.

Bize Mahled b. Mâlik, ona Haccâc b. Muhammed, ona Şu‘be, ona Heysem ona da ‘sım b. Damra şöyle dedi: O (‘sım), bazı insanların, Saîd b. Cubeyr'in ardına düştüklerini gördü. (Saîd) onları (böyle davranmaktan) sakındırdı ve şöyle dedi: 'Muhakkak ki bu yaptığınız şey -veya bu yürüyüşünüz-, arkadan gelen kimse için bir alçalma, ardına düşülen kimse için ise bir fitnedir (azdırma vesilesidir).'

• Dârimî Sünen-i Dârimî Mukaddime 45, 1/449

أَخْبَرَنَا مَخْلَدُ بْنُ مَالِكٍ حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ سَعِيدٍ الأُمَوِىُّ حَدَّثَنَا الْحَجَّاجُ عَنْ حُصَيْنِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ - مِنْ آلِ سَعْدِ بْنِ مُعَاذٍ - قَالَ قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ : طَلَبْتُ الْعِلْمَ فَلَمْ أَجِدْهُ أَكْثَرَ مِنْهُ فِى الأَنْصَارِ ، فَكُنْتُ آتِى الرَّجُلَ فَأَسْأَلُ عَنْهُ فَيُقَالُ لِى نَائِمٌ ، فَأَتَوَسَّدُ رِدَائِى ثُمَّ أَضْطَجِعُ حَتَّى يَخْرُجَ إِلَى الظُّهْرِ فَيَقُولُ : مَتَى كُنْتَ هَا هُنَا يَا ابْنَ عَمِّ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم-؟ فَأَقُولُ : مُنْذُ طَوِيلٍ : فَيَقُولُ بِئْسَمَا صَنَعْتَ هَلاَّ أَعْلَمْتَنِى؟ فَأَقُولُ : أَرَدْتُ أَنْ تَخْرُجَ إِلَىَّ وَقَدْ قَضَيْتَ حَاجَتَكَ.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Mukaddime 585, 1/465

أَخْبَرَنَا مَخْلَدُ بْنُ مَالِكٍ حَدَّثَنَا مَخْلَدُ بْنُ حُسَيْنٍ عَنْ هِشَامٍ عَنِ الْحَسَنِ قَالَ : مَنْ طَلَبَ شَيْئاً مِنْ هَذَا الْعِلْمِ فَأَرَادَ بِهِ مَا عِنْدَ اللَّهِ يُدْرِكْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ ، وَمَنْ أَرَادَ بِهِ الدُّنْيَا فَذَاكَ وَاللَّهِ حَظُّهُ مِنْهُ.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Mukaddime 27, 1/317

حدثنا مخلد قال حدثنا مبشر بن إسماعيل عن بن أبي غنية عن محمد بن مهاجر عن أبيه عن أسماء ابنة يزيد الأنصارية : مر بي النبي صلى الله عليه وسلم وأنا في جوار أتراب لي فسلم علينا وقال اياكن وكفر المنعمين وكنت من أجرأهن على مسألته فقلت يا رسول الله وما كفران المنْعِمين قال لعل إحداكن تطول أيمتها بين أبويها ثم يرزقها الله زوجا ويرزقها منه ولدا فتغضب الغضبة فتكفر فتقول ما رأيت منك خيرا قط

Bize Mahled, ona Mübeşşir b. İsmâil, ona İbn Ebû Ganiyye, ona Muhammed b. Muhâcir, ona babası, ona da Esmâ bt. Yezîd el-Ensâriyye anlattı: Ben yaşıtım olan kızlarla beraber iken Nebî (s.a.v.) bana uğradı. Bize selâm verdi ve: – “Geçiminizi sağlayanlara karşı nankörlük etmekten sakının” buyurdu. Arkadaşlarımın arasında kendisine soru sormak bakımından en cesaretli olanı bendim. Şöyle dedim: – Ey Allah’ın Rasûlü! Geçimimizi sağlayanlara karşı nankörlük nedir? O da şöyle cevap verdi: – “Belki sizden biriniz ana babasının evinde evlenmeden uzun süre kaldıktan sonra Allah kendisine önce bir koca ardından da bir evlat nasip eder de o, öfkeye kapılıp nankörlük ederek (kocasına): ‘Senden hiçbir hayır görmedim!’ der”, buyurdu.

• Buhârî el-Edebü'l-Müfred 1048, /812