Giriş


Açıklama: Hadis sahihtir. مُحَمَّدُ بْنُ عَمْرٍو sadûk ve hasenü'l-hadistir.

    Öneri Formu
45115 HM008374 İbn Hanbel, II, 333


Açıklama: İsnadı kavî'dir. İsnadda عَجْلَان bulunmasından dolayıdır.

    Öneri Formu
45832 HM007411 İbn Hanbel, II, 252


Açıklama: Hasen li gayrih

    Öneri Formu
47544 HM005633 İbn Hanbel, II, 90


Açıklama: Şeyhayn'ın şartlarına göre sahihtir.

    Öneri Formu
61622 HM006767 İbn Hanbel, II, 189


Açıklama: Şeyhayn'ın şartlarına göre sahihtir.

    Öneri Formu
61673 HM006818 İbn Hanbel, II, 194


Açıklama: Büyüklük ve ululuk manâsına gelen «Seyyid» kelimesi ile kendisine hi­tapta bulunulmasını Peygamber Efendimiz istememişlerdir. Çünkü hakikat­te ululuk Allah Tealâya mahsustur. Hz. Peygamber edebe ve tevazua riayet buyurmuşlardır ve diğer kavimlerde âdet halinde kullanılan dünyevî iltifat­ların terk edilmesini İstemişlerdir. Mecaz olarak seyyİd lâfzının insanlar arasında kullanılmasında bir mahzur yoksa da evlâ değildir. Peygamber Efendimizin; «Ben, Âdem evlâdlarimn seyyidiyim.» (Bunda övünme yoktur.) buyurması, manevî rütbe olan Peygamberlik rüt-besmİ beyandan ibarettir. Yoksa, bu şekilde kendilerine hitab edilmesini istemeleri demek değildir. Fakat bize düşen, gıyablarında hürmet ve tazim lâfızlarım kullanmaktır. Ashab-ı kiram umumiyetle : Ya Nebiyye'llah, Ya Resûİallah, diye kendilerine hitab ederlerdi.

    Öneri Formu
164023 EM000211 Buhari, Edebü'l-Müfred, 107


    Öneri Formu
47857 HM007773 İbn Hanbel, II, 282


    Öneri Formu
59717 HM006606 İbn Hanbel, II, 173


    Öneri Formu
61574 HM006720 İbn Hanbel, II, 184


    Öneri Formu
159467 TŞ000127 Tirmizi, Şemail, 57