Öneri Formu
Hadis Id, No:
11104, D001743
Hadis:
حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا عَبْدَةُ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ
"نُفِسَتْ أَسْمَاءُ بِنْتُ عُمَيْسٍ بِمُحَمَّدِ بْنِ أَبِى بَكْرٍ بِالشَّجَرَةِ فَأَمَرَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَبَا بَكْرٍ أَنْ تَغْتَسِلَ فَتُهِلَّ."
Tercemesi:
Bize Osman b. Ebu Şeybe, ona Abde, ona Ubeydullah, ona Abdurrahman b. Kasım, ona babası, Aişe'nin şöyle dediğini rivayet etti:
"Umeys kızı Esma, Ebu Bekir’in oğlu Muhammed’i ağacın altında doğurdu. Rasulullah da (sav) Ebu Bekir vasıtası ile gusledip ihrama girmesini emretti."
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Ebû Davud, Sünen-i Ebu Davud, Menâsik 10, /407
Senetler:
1. Ümmü Abdullah Aişe bt. Ebu Bekir es-Sıddîk (Aişe bt. Abdullah b. Osman b. Âmir)
2. Ebu Muhammed Kasım b. Muhammed et-Teymî (Kasım b. Muhammed b. Ebu Bekir es-Sıddîk)
3. Ebu Muhammed Abdurrahman b. Kasım et-Teymî (Abdurrahman b. Kasım b. Muhammed b. Ebu Bekir Sıddîk)
4. Ubeydullah b. Ömer el-Adevî (Ubeydullah b. Ömer b. Hafs b. Asım b. Ömer b. Hattab)
5. Ebu Muhammed Abde b. Süleyman el-Kufî (Abdurrahman b. Süleyman b. Hacib b. Zürare)
6. Ebu Hasan Osman b. Ebu Şeybe el-Absî (Osman b. Muhammed b. İbrahim)
Konular:
Hac, hayızlı/lohusa kadının
Hac, ihrama girmek
Öneri Formu
Hadis Id, No:
11176, D001773
Hadis:
حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلٍ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَكْرٍ حَدَّثَنَا ابْنُ جُرَيْجٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُنْكَدِرِ عَنْ أَنَسٍ قَالَ
"صَلَّى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم الظُّهْرَ بِالْمَدِينَةِ أَرْبَعًا وَصَلَّى الْعَصْرَ بِذِى الْحُلَيْفَةِ رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ بَاتَ بِذِى الْحُلَيْفَةِ حَتَّى أَصْبَحَ فَلَمَّا رَكِبَ رَاحِلَتَهُ وَاسْتَوَتْ بِهِ أَهَلَّ."
Tercemesi:
Bize Ahmed b. Hanbel, ona Muhammed b. Bekir, ona İbn Cüreyc, ona Muhammed b. el-Münkedir, ona da Enes'in şöyle dediğini rivayet etti:
"Rasulullah (sav) öğle namazını Medine'de dört rekât, ikindi namazını Zu'l-Huleyfe'de iki rekât olarak kıldırdı. Sonra sabahı edinceye kadar geceyi Zu’l-Huleyfe’de geçirdi. Devesine binip, devesi kendisini kaldırıp doğrulunca, yüksek sesle telbiye getirdi."
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Ebû Davud, Sünen-i Ebu Davud, Menâsik 21, /414
Senetler:
1. Enes b. Malik el-Ensarî (Enes b. Malik b. Nadr b. Damdam b. Zeyd b. Haram)
2. Ebu Abdullah Muhammed b. Münkedir el-Kuraşî (Muhammed b. Münkedir b. Abdullah b. Hüdeyr)
3. Ebu Velid İbn Cüreyc el-Mekkî (Abdülmelik b. Abdülaziz b. Cüreyc)
4. Ebu Abdullah Muhammed b. Bekir el-Bursani (Muhammed b. Bekir b. Osman)
5. Ebu Abdullah Ahmed b. Hanbel eş-Şeybanî (Ahmed b. Muhammed b. Hanbel b. Hilal b. Esed)
Konular:
Hac, Hz. Peygamber'in haccı
Hac, ihrama girmek
Hac, ihramlının telbiye ve tehlili
Öneri Formu
Hadis Id, No:
11178, D001775
Hadis:
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ حَدَّثَنَا وَهْبٌ - يَعْنِى ابْنَ جَرِيرٍ - قَالَ حَدَّثَنَا أَبِى قَالَ سَمِعْتُ مُحَمَّدَ بْنَ إِسْحَاقَ يُحَدِّثُ عَنْ أَبِى الزِّنَادِ عَنْ عَائِشَةَ بِنْتِ سَعْدِ بْنِ أَبِى وَقَّاصٍ قَالَتْ قَالَ
"سَعْدُ بْنُ أَبِى وَقَّاصٍ كَانَ نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم إِذَا أَخَذَ طَرِيقَ الْفُرْعِ أَهَلَّ إِذَا اسْتَقَلَّتْ بِهِ رَاحِلَتُهُ وَإِذَا أَخَذَ طَرِيقَ أُحُدٍ أَهَلَّ إِذَا أَشْرَفَ عَلَى جَبَلِ الْبَيْدَاءِ."
Tercemesi:
Bize Muhammed b. Beşşâr, ona Vehb –yani İbn Cerir-, ona Muhammed b. İshak’ı Ebu’z-Zinâd'dan rivayet ederken dinledim, o, Sa‘d b. Ebu Vakkas'ın kızı Âişe'nin şöyle dediğini rivayet etti:
"Sa'd b. Ebu Vakkas dedi ki: Allah’ın Nebisi (sav) el-Fur‘ yolunu takip etmiş ise devesi kendisini kaldırdığı zaman yüksek sesle telbiye getirip ihrama girerdi. Eğer Uhud yolunu takip etmişse el-Beydâ tepesi üzerine çıktığı zaman yüksek sesle telbiye getirerek ihrama girerdi."
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Ebû Davud, Sünen-i Ebu Davud, Menâsik 21, /414
Senetler:
1. Ebu İshak Sa'd b. Ebu Vakkâs ez-Zührî (Malik b. Vüheyb b. Abdümenaf b. Zühre b. Kilab b. Mürre)
2. Aişe bt. Sa'd el-Kuraşiyye (Aişe bt. Sa'd b. Mâlik b. Vüheyb b. Abdümenaf)
3. Ebu Zinad Abdullah b. Zekvan el-Kuraşi (Abdullah b. Zekvan)
4. İbn İshak el-Kuraşî (Muhammed b. İshak b. Yesar b. Hıyar)
5. Ebu Nadr Cerîr b. Hazım el-Ezdî (Cerir b. Hâzim b. Zeyd b. Abdullah b. Şucâ')
6. Ebu Abbas Vehb b. Cerir el-Ezdi (Vehb b. Cerir b. Hazim b. Zeyd b. Abdullah b. Şuca')
7. Muhammed b. Beşşâr el-Abdî (Muhammed b. Beşşâr b. Osman)
Konular:
Hac, Hz. Peygamber'in haccı
Hac, ihrama girmek
Hac, ihramlının telbiye ve tehlili
وَحَدَّثَنِى عَنْ مَالِكٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ الْمُؤْمِنِينَ أَنَّهَا قَالَتْ لَهُ يَا ابْنَ أُخْتِى إِنَّمَا هِىَ عَشْرُ لَيَالٍ فَإِنْ تَخَلَّجَ فِى نَفْسِكَ شَىْءٌ فَدَعْهُ تَعْنِى أَكْلَ لَحْمِ الصَّيْدِ . قَالَ مَالِكٌ فِى الرَّجُلِ الْمُحْرِمِ يُصَادُ مِنْ أَجْلِهِ صَيْدٌ فَيُصْنَعُ لَهُ ذَلِكَ الصَّيْدُ فَيَأْكُلُ مِنْهُ وَهُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُ مِنْ أَجْلِهِ صِيدَ فَإِنَّ عَلَيْهِ جَزَاءَ ذَلِكَ الصَّيْدِ كُلِّهِ . وَسُئِلَ مَالِكٌ عَنِ الرَّجُلِ يُضْطَرُّ إِلَى أَكْلِ الْمَيْتَةِ وَهُوَ مُحْرِمٌ أَيَصِيدُ الصَّيْدَ فَيَأْكُلُهُ أَمْ يَأْكُلُ الْمَيْتَةَ فَقَالَ بَلْ يَأْكُلُ الْمَيْتَةَ وَذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى لَمْ يُرَخِّصْ لِلْمُحْرِمِ فِى أَكْلِ الصَّيْدِ وَلاَ فِى أَخْذِهِ فِى حَالٍ مِنَ الأَحْوَالِ وَقَدْ أَرْخَصَ فِى الْمَيْتَةِ عَلَى حَالِ الضَّرُورَةِ . قَالَ مَالِكٌ وَأَمَّا مَا قَتَلَ الْمُحْرِمُ أَوْ ذَبَحَ مِنَ الصَّيْدِ فَلاَ يَحِلُّ أَكْلُهُ لِحَلاَلٍ وَلاَ لِمُحْرِمٍ لأَنَّهُ لَيْسَ بِذَكِىٍّ كَانَ خَطَأً أَوْ عَمْدًا فَأَكْلُهُ لاَ يَحِلُّ وَقَدْ سَمِعْتُ ذَلِكَ مِنْ غَيْرِ وَاحِدٍ وَالَّذِى يَقْتُلُ الصَّيْدَ ثُمَّ يَأْكُلُهُ إِنَّمَا عَلَيْهِ كَفَّارَةٌ وَاحِدَةٌ مِثْلُ مَنْ قَتَلَهُ وَلَمْ يَأْكُلْ مِنْهُ .
أمر الصيد فى الحرم قال مالك كل شئ صِيدَ في الحرم أو أُرسِل عليه كلب فى الحرم فقُتِلَ ذلك الصيد فى الحِل فإنه لا يحل أكلُهُ و على من فعل ذلك جزاء الصيد فأما الى يُرسل كلبَه على الصيد فى الحِل فيطلبه حتى يصيده فى الحرم فإنه لا يؤكل و ليس عليه فى ذلك جزاء إلا أن يكون أرسله عليه و هو قريب من الحرم فإن أرسله قريباً من الحرم فعليه جزاؤه.
الحَكَم فى الصيد قال مالك قال الله تبارك و تعالى يا أيها الذين آمنوا لا تقتلوا الصيد و أنتم حُرم و من قتله منكم متعمِّداً فجزاء مثل ما قتل من النعم يحكم به ذوا عدلٍ منكم هدياً بالغ الكعبة أو كفارة طعام مساكين أو عدل ذلك صياماً ليذوق و بال أمره قال مالك فالذى يصيد الصيد و هو حلال ثم يقتله و هو محرم بمنزلة الذى يبتاعه و هو محرم ثم يقتله و قد نهى الله عن قتله فعليه جزاؤه والأمر عندنا أن من أصاب الصيد و هو محرم حُكِمَ عليه قال يحيى قال مالك أحسن ما سمعت فى الذى يقتل الصيد فيُحكَمُ عليه فيه أن يُقَوّم الصيد الذى أصاب فيُنظَر كم ثمنه من الطعام فيُطعِم كل مسكين مُداً أو يَصوم مكان كل مُدٍ يوماً و يُنظَرَ كم عدةُ المساكين فإن كانوا عشرةً صام عشرة أيامٍ و إن كانوا عشرين مسكيناً صام عشرين يوما عددهم ما كانوا و إن كانوا أكثر من ستين مسكينا قال مالك سمعت أنه يُحكَم على من قتل الصيد فى الحرم و هو حلال بمثل ما يُحكَم به على المحرم الذى يقتل الصيد فى الحرم و هو محرم.
Öneri Formu
Hadis Id, No:
36006, MU000790
Hadis:
وَحَدَّثَنِى عَنْ مَالِكٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ الْمُؤْمِنِينَ أَنَّهَا قَالَتْ لَهُ يَا ابْنَ أُخْتِى إِنَّمَا هِىَ عَشْرُ لَيَالٍ فَإِنْ تَخَلَّجَ فِى نَفْسِكَ شَىْءٌ فَدَعْهُ تَعْنِى أَكْلَ لَحْمِ الصَّيْدِ . قَالَ مَالِكٌ فِى الرَّجُلِ الْمُحْرِمِ يُصَادُ مِنْ أَجْلِهِ صَيْدٌ فَيُصْنَعُ لَهُ ذَلِكَ الصَّيْدُ فَيَأْكُلُ مِنْهُ وَهُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُ مِنْ أَجْلِهِ صِيدَ فَإِنَّ عَلَيْهِ جَزَاءَ ذَلِكَ الصَّيْدِ كُلِّهِ . وَسُئِلَ مَالِكٌ عَنِ الرَّجُلِ يُضْطَرُّ إِلَى أَكْلِ الْمَيْتَةِ وَهُوَ مُحْرِمٌ أَيَصِيدُ الصَّيْدَ فَيَأْكُلُهُ أَمْ يَأْكُلُ الْمَيْتَةَ فَقَالَ بَلْ يَأْكُلُ الْمَيْتَةَ وَذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى لَمْ يُرَخِّصْ لِلْمُحْرِمِ فِى أَكْلِ الصَّيْدِ وَلاَ فِى أَخْذِهِ فِى حَالٍ مِنَ الأَحْوَالِ وَقَدْ أَرْخَصَ فِى الْمَيْتَةِ عَلَى حَالِ الضَّرُورَةِ . قَالَ مَالِكٌ وَأَمَّا مَا قَتَلَ الْمُحْرِمُ أَوْ ذَبَحَ مِنَ الصَّيْدِ فَلاَ يَحِلُّ أَكْلُهُ لِحَلاَلٍ وَلاَ لِمُحْرِمٍ لأَنَّهُ لَيْسَ بِذَكِىٍّ كَانَ خَطَأً أَوْ عَمْدًا فَأَكْلُهُ لاَ يَحِلُّ وَقَدْ سَمِعْتُ ذَلِكَ مِنْ غَيْرِ وَاحِدٍ وَالَّذِى يَقْتُلُ الصَّيْدَ ثُمَّ يَأْكُلُهُ إِنَّمَا عَلَيْهِ كَفَّارَةٌ وَاحِدَةٌ مِثْلُ مَنْ قَتَلَهُ وَلَمْ يَأْكُلْ مِنْهُ .
أمر الصيد فى الحرم قال مالك كل شئ صِيدَ في الحرم أو أُرسِل عليه كلب فى الحرم فقُتِلَ ذلك الصيد فى الحِل فإنه لا يحل أكلُهُ و على من فعل ذلك جزاء الصيد فأما الى يُرسل كلبَه على الصيد فى الحِل فيطلبه حتى يصيده فى الحرم فإنه لا يؤكل و ليس عليه فى ذلك جزاء إلا أن يكون أرسله عليه و هو قريب من الحرم فإن أرسله قريباً من الحرم فعليه جزاؤه.
الحَكَم فى الصيد قال مالك قال الله تبارك و تعالى يا أيها الذين آمنوا لا تقتلوا الصيد و أنتم حُرم و من قتله منكم متعمِّداً فجزاء مثل ما قتل من النعم يحكم به ذوا عدلٍ منكم هدياً بالغ الكعبة أو كفارة طعام مساكين أو عدل ذلك صياماً ليذوق و بال أمره قال مالك فالذى يصيد الصيد و هو حلال ثم يقتله و هو محرم بمنزلة الذى يبتاعه و هو محرم ثم يقتله و قد نهى الله عن قتله فعليه جزاؤه والأمر عندنا أن من أصاب الصيد و هو محرم حُكِمَ عليه قال يحيى قال مالك أحسن ما سمعت فى الذى يقتل الصيد فيُحكَمُ عليه فيه أن يُقَوّم الصيد الذى أصاب فيُنظَر كم ثمنه من الطعام فيُطعِم كل مسكين مُداً أو يَصوم مكان كل مُدٍ يوماً و يُنظَرَ كم عدةُ المساكين فإن كانوا عشرةً صام عشرة أيامٍ و إن كانوا عشرين مسكيناً صام عشرين يوما عددهم ما كانوا و إن كانوا أكثر من ستين مسكينا قال مالك سمعت أنه يُحكَم على من قتل الصيد فى الحرم و هو حلال بمثل ما يُحكَم به على المحرم الذى يقتل الصيد فى الحرم و هو محرم.
Tercemesi:
O (Yahya) bana, ona Mâlik, ona Hişâm b. Urve, ona babasının rivayet ettiğine göre, müminlerin annesi Âişe kendisine: Kız kardeşimin oğlu, hepsi topu topu on gecedir, eğer içinde bir rahatsızlık duyuyorsan, onu yeme – bununla av hayvanı etini kast ediyordu.-
Mâlik kendisi için bir av hayvanı avlanılıp, o av hayvanı kendisi için pişirilip, kendisi için avlanılmış olduğunu bilerek ondan yiyen kimsenin, o avın tamamının cezasını vereceğini söylemiştir.
Mâlik’e ihramlı olduğu halde meyte (leş yemeğe) mecbur kalan bir kişi, av hayvanını avlayıp ondan mı yesin yoksa leş mi yesin diye sorulması üzerine, şu cevabı vermiştir: Hayır, leş yesin çünkü şanı yüce ve mübarek Allah ihramlıya av hayvanını yemeye, onu yakalamaya hiçbir durumda ruhsat vermediği halde, zaruret halinde leşin yenileceğine ruhsat vermiştir.
Mâlik dedi ki: İhramlının bizzat öldürdüğü yahut kesilerek yenilen av hayvanını, ihramlı olmayana da ihramlı olana da yemek helal olmaz. Çünkü ister hata yoluyla, ister bilerek bu yapılmış olsun, o hayvan şeriata uygun kesilmemmiş olduğundan temiz değildir. Bu sebeple onu yemek helal olmaz. Ben bunu birden çok kişiden dinlemiş bulunuyorum. Av hayvanını öldürdükten sonra yiyen kimseye ise tıpkı onu öldürdüğü halde ondan yemeyen kimseye olduğu gibi sadece bir keffaret düşer.
Harem bölgesindeki av hayvanının durumu hakkında Mâlik dedi ki: Harem bölgesinde avlanılan yahut Harem bölgesi içerisinde üzerine köpek salınarak o av hayvanını Harem bölgesi dışında öldürmüş olsa dahi onu yemek helal olmaz. Bu işi yapanın da o avın cezasını ödemesi gerekir. Eğer köpeğini Harem bölgesi içerisinde av hayvanına salsa ve köpek o av hayvanını Harem bölgesi içerisinde avlayıncaya kadar peşinden gitse, bu av hayvanı yenilmez ama bundan dolayı köpeği salana bir ceza düşmez. Harem bölgesine yakın olduğu halde o köpeği avın üzerine salmış olması hali müstesnâ. Çünkü Harem bölgesine yakın yerde köpeğini ava salmışsa, ona o avın cezası icab eder.
Avlanmanın hükmü hakkında Mâlik dedi ki: Şanı yüce ve mübarek Allah: “Ey iman edenler, siz ihramda iken avı öldürmeyin. İçinizden kim onu bilerek öldürürse cezası: Sizden adalet sahibi iki kimsenin hükmü ile öldürdüğü hayvanın benzeri Kâbe’ye ulaştırılacak bir hayvan kurban etmektir. Yahut (o nispette) yoksullara yemek yedirmek şeklinde bir keffarettir. Yahut onun dengi oruç tutmaktır. Ta ki ettiğinin vebalini tatmış olsun” (Maide, 5/95) buyurmuştur.
Mâlik dedi ki: İhramsız olduğu halde av hayvanını avladıktan sonra ihramlı iken onu öldüren kimse, ihramlı iken onu satın alıp sonradan onu öldüren kimse ile aynı durumdadır. Hâlbuki yüce Allah (o durumda iken) av hayvanını öldürmeyi yasaklamıştır. Bu sebeple ona o av hayvanının cezası vacip olur. Bize göre durum şudur: İhramlı olarak av hayvanını öldüren bir kimse hakkında hüküm verilir.
Yahya dedi ki: Mâlik dedi ki: Av hayvanını öldürüp de bu hususta hakkında hüküm verilen kişi ile ilgili olarak işittiğim kanaatlerin en güzeli şudur: Avladığı av hayvanına kıymet biçilir ve onun aynı değerinde yiyecek buğday miktarı tespit edilir. Her bir yoksula bir mud yesin diye ikram edilir yahut da her bir mud yerine bir gün oruç tutar. Yoksulların sayısının kaç kişi olacağına bakılır. Eğer yiyecek bedeli on yoksula yetiyor ise, o da on gün oruç tutar. Bedel yirmi yoksula yetiyorsa, yirmi gün oruç tutar. Sayıları ne olursa olsun, isterse altmış yoksuldan fazlaya karşılık gelsin, hüküm budur.
Mâlik dedi ki: İşittiğime göre Harem bölgesi içerisinde, ihramsız olan bir kimsenin av hayvanını öldürmesi halinde, Harem bölgesi içerisinde ihramlı olarak av hayvanını öldüren ihramlı kişi hakkındaki hükmün aynısı ile hüküm verilir.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
İmam Mâlik, Muvatta', Hac 790, 1/127
Senetler:
()
Konular:
Hac, esnasında uyulacak kurallar
Hac, İhram, ihramlıyken yeyip içmek
Hac, ihrama girmek
Hac, ihramlı iken avlanma,
Hac, İhramlıya Yasak Olan Şeyler
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مَنْصُورٍ حَدَّثَنَا يَعْقُوبُ - يَعْنِى ابْنَ إِبْرَاهِيمَ - حَدَّثَنَا أَبِى عَنِ ابْنِ إِسْحَاقَ قَالَ
"حَدَّثَنِى خُصَيْفُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْجَزَرِىُّ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ قَالَ قُلْتُ لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ يَا أَبَا الْعَبَّاسِ عَجِبْتُ لاِخْتِلاَفِ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِى إِهْلاَلِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم حِينَ أَوْجَبَ . فَقَالَ إِنِّى لأَعْلَمُ النَّاسِ بِذَلِكَ إِنَّهَا إِنَّمَا كَانَتْ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم حَجَّةٌ وَاحِدَةٌ فَمِنْ هُنَاكَ اخْتَلَفُوا خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم حَاجًّا فَلَمَّا صَلَّى فِى مَسْجِدِهِ بِذِى الْحُلَيْفَةِ رَكْعَتَيْهِ أَوْجَبَ فِى مَجْلِسِهِ فَأَهَلَّ بِالْحَجِّ حِينَ فَرَغَ مِنْ رَكْعَتَيْهِ فَسَمِعَ ذَلِكَ مِنْهُ أَقْوَامٌ فَحَفِظْتُهُ عَنْهُ ثُمَّ رَكِبَ فَلَمَّا اسْتَقَلَّتْ بِهِ نَاقَتُهُ أَهَلَّ وَأَدْرَكَ ذَلِكَ مِنْهُ أَقْوَامٌ وَذَلِكَ أَنَّ النَّاسَ إِنَّمَا كَانُوا يَأْتُونَ أَرْسَالاً فَسَمِعُوهُ حِينَ اسْتَقَلَّتْ بِهِ نَاقَتُهُ يُهِلُّ فَقَالُوا إِنَّمَا أَهَلَّ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم حِينَ اسْتَقَلَّتْ بِهِ نَاقَتُهُ ثُمَّ مَضَى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَلَمَّا عَلاَ عَلَى شَرَفِ الْبَيْدَاءِ أَهَلَّ وَأَدْرَكَ ذَلِكَ مِنْهُ أَقْوَامٌ فَقَالُوا إِنَّمَا أَهَلَّ حِينَ عَلاَ عَلَى شَرَفِ الْبَيْدَاءِ وَايْمُ اللَّهِ لَقَدْ أَوْجَبَ فِى مُصَلاَّهُ وَأَهَلَّ حِينَ اسْتَقَلَّتْ بِهِ نَاقَتُهُ وَأَهَلَّ حِينَ عَلاَ عَلَى شَرَفِ الْبَيْدَاءِ."
[قَالَ سَعِيدٌ فَمَنْ أَخَذَ بِقَوْلِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ أَهَلَّ فِى مُصَلاَّهُ إِذَا فَرَغَ مِنْ رَكْعَتَيْهِ.]
Öneri Formu
Hadis Id, No:
11164, D001770
Hadis:
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مَنْصُورٍ حَدَّثَنَا يَعْقُوبُ - يَعْنِى ابْنَ إِبْرَاهِيمَ - حَدَّثَنَا أَبِى عَنِ ابْنِ إِسْحَاقَ قَالَ
"حَدَّثَنِى خُصَيْفُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْجَزَرِىُّ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ قَالَ قُلْتُ لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ يَا أَبَا الْعَبَّاسِ عَجِبْتُ لاِخْتِلاَفِ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِى إِهْلاَلِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم حِينَ أَوْجَبَ . فَقَالَ إِنِّى لأَعْلَمُ النَّاسِ بِذَلِكَ إِنَّهَا إِنَّمَا كَانَتْ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم حَجَّةٌ وَاحِدَةٌ فَمِنْ هُنَاكَ اخْتَلَفُوا خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم حَاجًّا فَلَمَّا صَلَّى فِى مَسْجِدِهِ بِذِى الْحُلَيْفَةِ رَكْعَتَيْهِ أَوْجَبَ فِى مَجْلِسِهِ فَأَهَلَّ بِالْحَجِّ حِينَ فَرَغَ مِنْ رَكْعَتَيْهِ فَسَمِعَ ذَلِكَ مِنْهُ أَقْوَامٌ فَحَفِظْتُهُ عَنْهُ ثُمَّ رَكِبَ فَلَمَّا اسْتَقَلَّتْ بِهِ نَاقَتُهُ أَهَلَّ وَأَدْرَكَ ذَلِكَ مِنْهُ أَقْوَامٌ وَذَلِكَ أَنَّ النَّاسَ إِنَّمَا كَانُوا يَأْتُونَ أَرْسَالاً فَسَمِعُوهُ حِينَ اسْتَقَلَّتْ بِهِ نَاقَتُهُ يُهِلُّ فَقَالُوا إِنَّمَا أَهَلَّ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم حِينَ اسْتَقَلَّتْ بِهِ نَاقَتُهُ ثُمَّ مَضَى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَلَمَّا عَلاَ عَلَى شَرَفِ الْبَيْدَاءِ أَهَلَّ وَأَدْرَكَ ذَلِكَ مِنْهُ أَقْوَامٌ فَقَالُوا إِنَّمَا أَهَلَّ حِينَ عَلاَ عَلَى شَرَفِ الْبَيْدَاءِ وَايْمُ اللَّهِ لَقَدْ أَوْجَبَ فِى مُصَلاَّهُ وَأَهَلَّ حِينَ اسْتَقَلَّتْ بِهِ نَاقَتُهُ وَأَهَلَّ حِينَ عَلاَ عَلَى شَرَفِ الْبَيْدَاءِ."
[قَالَ سَعِيدٌ فَمَنْ أَخَذَ بِقَوْلِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ أَهَلَّ فِى مُصَلاَّهُ إِذَا فَرَغَ مِنْ رَكْعَتَيْهِ.]
Tercemesi:
Bize Muhammed b. Mansur, ona Yakub –yani İbn İbrahim-, ona babası, ona da İbn İshak’ın şöyle dediğini rivayet etti:
"Bana Husayf b. Abdurrahman el-Cezerî, ona Said b. Cübeyr'in şöyle dediğini rivayet etti: Ben Abdullah b. Abbas'a: Ey Abbas’ın babası, Rasulullah’ın (sav) ashabının Rasulullah'ın (sav) kendisine haccı vacip kıldığı esnada ihrama girerken neyi niyet ettiği hususundaki görüş ayrılığına hayret ediyorum, dedim. O dedi ki: Bunu insanlar arasında en iyi bilen benim, çünkü Rasulullah (sav) bir tek hac yapmıştı. Bundan dolayı onlar ihtilafa düşmüşlerdir. Rasulullah (sav) haccetmek üzere (Medine’den) çıktı. Zü’l-Huleyfede’ki Mescidinde (ihramdan önceki) iki rekâtlı namazını kılıp bitirdikten sonra oturduğu yerde niyetini yaparak hac niyetiyle ihrama girdi. Onun bu niyetini bazı kimseler işitti ve ondan bunu belledi. Sonra devesine bindi, bu halde iken devesi onu da kaldırınca bir daha telbiye getirdi, bazı kimseler de onun bu halini idrak edip öğrendi. Çünkü insanlar kısım kısım geliyorlardı. Devesi sırtında iken ayağa kalkınca onun telbiye getirdiğini işittikleri vakitte Rasulullah (sav) devesi sırtında iken, devesi onu kaldırdığı zaman telbiye getirip niyet etti, dediler. Sonra Rasulullah (sav) yoluna devam etti. el-Beydâ denilen tepenin üzerine yükselince yine telbiye getirdi. Bazıları da onun bu telbiyesini görerek Rasulullah (sav) ancak Beydâ'nın üst tarafına çıktığı zaman telbiye getirdi, dediler. Ben ise Allah'a yemin ederim ki o, namaz kıldığı yerde hac niyetiyle ihrama girdi ve devesinin sırtında olduğu halde devesi ayağa kalktığında da telbiye getirdi, el-Beydâ tepesini çıktığı zaman da telbiye getirdi."
[Said (b. Cubeyr) dedi ki: İşte Abdullah b. Abbas'ın bu dediğini delil kabul eden bir kimse namaz kıldığı yerde iki rekâtını tamamladıktan sonra niyet ederek telbiye getirip ihrama girer, derler.]
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Ebû Davud, Sünen-i Ebu Davud, Menâsik 21, /413
Senetler:
1. İbn Abbas Abdullah b. Abbas el-Kuraşî (Abdullah b. Abbas b. Abdülmuttalib b. Haşim b. Abdümenaf)
2. Ebu Abdullah Said b. Cübeyr el-Esedî (Said b. Cübeyr)
3. Ebu Avn Husayf b. Abdurrahman el-Cezerî (Husayf b. Abdurrahman)
4. İbn İshak el-Kuraşî (Muhammed b. İshak b. Yesar b. Hıyar)
5. Ebu İshak İbrahim b. Sa'd ez-Zührî (İbrahim b. Sa'd b. İbrahim b. Abdurrahman b. Avf)
6. Ebu Yusuf Yakub b. İbrahim el-Kuraşî (Yakub b. İbrahim b. Sa'd b. İbrahim b. Abdurrahman b. Avf)
7. Ebu Cafer Muhammed b. Mansur et-Tusi (Muhammed b. Mansur b. Davud b. İbrahim)
Konular:
Hac, Hz. Peygamber'in haccı
Hac, ihrama girmek
Öneri Formu
Hadis Id, No:
11179, D001776
Hadis:
حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلٍ حَدَّثَنَا عَبَّادُ بْنُ الْعَوَّامِ عَنْ هِلاَلِ بْنِ خَبَّابٍ عَنْ عِكْرِمَةَ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ أَنَّ ضُبَاعَةَ بِنْتَ الزُّبَيْرِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ أَتَتْ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّى أُرِيدُ الْحَجَّ أَأَشْتَرِطُ قَالَ
"نَعَمْ." قَالَتْ فَكَيْفَ أَقُولُ قَالَ
"قُولِى لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ وَمَحِلِّى مِنَ الأَرْضِ حَيْثُ حَبَسْتَنِى."
Tercemesi:
Bize Ahmed b. Hanbel, ona Abbâd b. el-Avvam, ona Hilâl b. Habbab, ona İkrime, ona da İbn Abbas’ın rivayet ettiğine göre, ez-Zübeyr b. Abdülmuttalib'in kızı Dubâa, Rasulullah'a (sav) gelerek: Ey Allah’ın Rasulü, ben haccetmek istiyorum, (ihrama girerken) şart koşabilir miyim, dedi. Allah Rasulü:
"Evet" buyurdu. Dubâa: Peki ne diyeyim? deyince, Allah Rasulü:
"Allah’ım, emrine uyup geldim, Allah’ım, benim ihramdan çıkacağım yer ise senin beni (haccıma devam etmemi imkânsız kılacak şekilde) alıkoyacağın yerdir de" buyurdu.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Ebû Davud, Sünen-i Ebu Davud, Menâsik 22, /414
Senetler:
1. İbn Abbas Abdullah b. Abbas el-Kuraşî (Abdullah b. Abbas b. Abdülmuttalib b. Haşim b. Abdümenaf)
2. İkrime Mevla İbn Abbas (İkrime)
3. Hilal b. Habbab el-Abdi (Hilal b. Habbab)
4. Ebu Sehl Abbad b. Avvam el-Kilabî (Abbad b. Avvam b. Ömer)
5. Ebu Abdullah Ahmed b. Hanbel eş-Şeybanî (Ahmed b. Muhammed b. Hanbel b. Hilal b. Esed)
Konular:
Hac, ihrama girmek
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ كَثِيرٍ أَخْبَرَنَا سُفْيَانُ عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ عَنِ ابْنِ يَعْلَى عَنْ يَعْلَى قَالَ
"طَافَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم مُضْطَبِعًا بِبُرْدٍ أَخْضَرَ."
Öneri Formu
Hadis Id, No:
11432, D001883
Hadis:
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ كَثِيرٍ أَخْبَرَنَا سُفْيَانُ عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ عَنِ ابْنِ يَعْلَى عَنْ يَعْلَى قَالَ
"طَافَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم مُضْطَبِعًا بِبُرْدٍ أَخْضَرَ."
Tercemesi:
Bize Muhammed b. Kesir, ona Süfyan, ona İbn Cüreyc, ona İbn Ya‘la, ona Ya‘la’nın şöyle dediğini rivayet etti: "Nebi (sav) yeşil bir kumaşa bürünmüş olduğu halde Beyt’i tavaf etti."
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Ebû Davud, Sünen-i Ebu Davud, Menâsik 50, /438
Senetler:
1. Ya'la b. Meniyye et-Temimî (Ya'la b. Ümeyye b. Ebu Ubeyde b. Hemmam)
2. Safvan b. Ya'la et-Temimi (Safvan b. Ya'la b. Ümeyye b. Ubeyd b. Hemmam b. Haris b. Bekir b. Zeyd b. Malik b. Hanzala)
3. Ebu Velid İbn Cüreyc el-Mekkî (Abdülmelik b. Abdülaziz b. Cüreyc)
4. Süfyan es-Sevrî (Süfyan b. Said b. Mesruk b. Habib b. Rafi')
5. Muhammed b. Kesîr el-Abdî (Muhammed b. Kesir)
Konular:
Hac, Hz. Peygamber'in haccı
Hac, İhram, giyilebilecek şeyler, giyme biçimi
Hac, ihrama girmek
Öneri Formu
Hadis Id, No:
11433, D001884
Hadis:
حَدَّثَنَا أَبُو سَلَمَةَ مُوسَى حَدَّثَنَا حَمَّادٌ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُثْمَانَ بْنِ خُثَيْمٍ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ
"أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَأَصْحَابَهُ اعْتَمَرُوا مِنَ الْجِعْرَانَةِ فَرَمَلُوا بِالْبَيْتِ وَجَعَلُوا أَرْدِيَتَهُمْ تَحْتَ آبَاطِهِمْ قَدْ قَذَفُوهَا عَلَى عَوَاتِقِهِمُ الْيُسْرَى."
Tercemesi:
Bize Ebu Seleme b. Musa, ona Hammad, ona Abdullah b. Osman b. Huseym, ona Said b. Cübeyr, ona da İbn Abbas’ın rivayet ettiğine göre "Rasulullah (sav) ve ashabı, Ci'râne'den (ihrama girerek) umre yaptılar. (Bu umrelerinde) Beyt’i tavaf ettikleri sırada ridâlarını (ihramlarının üst parçasını) koltuk altlarından geçirip sol omuzlarının üstüne atarak remel (çalımlı) yürüyüşü ile tavaf ettiler."
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Ebû Davud, Sünen-i Ebu Davud, Menâsik 50, /439
Senetler:
1. İbn Abbas Abdullah b. Abbas el-Kuraşî (Abdullah b. Abbas b. Abdülmuttalib b. Haşim b. Abdümenaf)
2. Ebu Abdullah Said b. Cübeyr el-Esedî (Said b. Cübeyr)
3. Abdullah b. Osman el-Kârrî (Abdullah b. Osman b. Huseym b. el-Karra)
4. Ebu Seleme Hammad b. Seleme el-Basrî (Hammad b. Seleme b. Dînar)
5. Ebu Seleme Musa b. İsmail et-Tebûzeki (Musa b. İsmail)
Konular:
Hac, Hz. Peygamber'in haccı
Hac, ihrama girmek
حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ مَعِينٍ قَالَ حَدَّثَنَا حَجَّاجٌ حَدَّثَنَا يُونُسُ عَنْ أَبِى إِسْحَاقَ عَنِ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ قَالَ كُنْتُ مَعَ عَلِىٍّ حِينَ أَمَّرَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم عَلَى الْيَمَنِ قَالَ فَأَصَبْتُ مَعَهُ أَوَاقِىَ فَلَمَّا قَدِمَ عَلِىٌّ مِنَ الْيَمَنِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَجَدَ فَاطِمَةَ - رضى الله عنها - قَدْ لَبِسَتْ ثِيَابًا صَبِيغًا وَقَدْ نَضَحَتِ الْبَيْتَ بِنَضُوحٍ فَقَالَتْ مَا لَكَ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَدْ أَمَرَ أَصْحَابَهُ فَأَحَلُّوا قَالَ قُلْتُ لَهَا إِنِّى أَهْلَلْتُ بِإِهْلاَلِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم. قَالَ فَأَتَيْتُ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ لِى
"كَيْفَ صَنَعْتَ." فَقَالَ قُلْتُ أَهْلَلْتُ بِإِهْلاَلِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم . قَالَ
"فَإِنِّى قَدْ سُقْتُ الْهَدْىَ وَقَرَنْتُ." قَالَ فَقَالَ لِى
"انْحَرْ مِنَ الْبُدْنِ سَبْعًا وَسِتِّينَ أَوْ سِتًّا وَسِتِّينَ وَأَمْسِكْ لِنَفْسِكَ ثَلاَثًا وَثَلاَثِينَ أَوْ أَرْبَعًا وَثَلاَثِينَ وَأَمْسِكْ لِى مِنْ كُلِّ بَدَنَةٍ مِنْهَا بَضْعَةً."
Öneri Formu
Hadis Id, No:
11206, D001797
Hadis:
حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ مَعِينٍ قَالَ حَدَّثَنَا حَجَّاجٌ حَدَّثَنَا يُونُسُ عَنْ أَبِى إِسْحَاقَ عَنِ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ قَالَ كُنْتُ مَعَ عَلِىٍّ حِينَ أَمَّرَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم عَلَى الْيَمَنِ قَالَ فَأَصَبْتُ مَعَهُ أَوَاقِىَ فَلَمَّا قَدِمَ عَلِىٌّ مِنَ الْيَمَنِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَجَدَ فَاطِمَةَ - رضى الله عنها - قَدْ لَبِسَتْ ثِيَابًا صَبِيغًا وَقَدْ نَضَحَتِ الْبَيْتَ بِنَضُوحٍ فَقَالَتْ مَا لَكَ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَدْ أَمَرَ أَصْحَابَهُ فَأَحَلُّوا قَالَ قُلْتُ لَهَا إِنِّى أَهْلَلْتُ بِإِهْلاَلِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم. قَالَ فَأَتَيْتُ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ لِى
"كَيْفَ صَنَعْتَ." فَقَالَ قُلْتُ أَهْلَلْتُ بِإِهْلاَلِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم . قَالَ
"فَإِنِّى قَدْ سُقْتُ الْهَدْىَ وَقَرَنْتُ." قَالَ فَقَالَ لِى
"انْحَرْ مِنَ الْبُدْنِ سَبْعًا وَسِتِّينَ أَوْ سِتًّا وَسِتِّينَ وَأَمْسِكْ لِنَفْسِكَ ثَلاَثًا وَثَلاَثِينَ أَوْ أَرْبَعًا وَثَلاَثِينَ وَأَمْسِكْ لِى مِنْ كُلِّ بَدَنَةٍ مِنْهَا بَضْعَةً."
Tercemesi:
Bize Yahya b. Main, ona Haccac, ona Yunus, ona Ebu İshak, ona da el-Bera b. Azib'in şöyle dediğini rivayet etmiştir: Rasulullah (sav) Ali'yi Yemen'e vali tayin ettiği zaman onun yanında idim. (el-Berâ) devamla dedi ki: Onunla pek çok okka ağırlığında (mal) elde ettim. Ali Yemen'den Rasulullah'ın (sav) yanına geldiği vakit Fatıma'nın (r.anha) boyalı elbiseler giyinmiş olduğunu, evi güzel kokularla kokulandırmış olduğunu gördü. Fatıma: Sana ne oluyor ki? Şüphesiz Rasulullah (sav) ashabına verdiği emir üzerine ihramdan çıkmış bulunuyorlar, (sen neden çıkmıyorsun?) dedi. (Ali) dedi ki: Ben ona: Ben, Nebi’nin (sav) ihrama girerken yaptığı niyetin aynısı ile ihrama girdim, dedim. (Ali) devamla dedi ki: Nebi’ye (sav) gittim. O bana "nasıl yaptın?" dedi. Ben de: Ben, Nebinin (sav) ihrama girerken yaptığı niyetin aynısı ile ihrama girdim, dedim. O:
"Ben hediyelik kurbanlığı da beraberimde getirdim ve (hac ile umreyi) bir arada yapmayı niyet ettim," buyurdu. Sonra Nebi (sav) bana "(getirdiğim) develerin altmış yedisini yahut altmış altısını sen kes ve onların otuz üçünü ya da otuz dördünü kendin için kes. Ayrıca (keseceğin) her bir deveden biraz et de bana bırak," buyurdu.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Ebû Davud, Sünen-i Ebu Davud, Menâsik 24, /420
Senetler:
1. Ebu Umare Bera b. Azib el-Ensarî (Bera b. Azib b. Haris b.Adî b. Cüşem)
2. Ebu İshak es-Sebiî (Amr b. Abdullah b. Ubeyd)
3. Ebu İsrail Yunus b. Ebu İshak es-Sebî'î (Yunus b. Amr b. Abdullah)
4. Ebu Muhammed Haccac b. Muhammed el-Mesîsî (Haccac b. Muhammed)
5. Ebu Zekeriyya Yahya b. Main (Yahya b. Main b. Avn)
Konular:
Hac, ihrama girmek
Hac, İhramdan çıkmak
Niyet, Hac ve umreye niyet
حَدَّثَنَا أَبُو النُّعْمَانِ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ أَخْبَرَنَا عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ جُرَيْجٍ عَنْ عَطَاءٍ عَنْ جَابِرٍ .وَعَنْ طَاوُسٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ - رضى الله عنهم - قَالَ قَدِمَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم صُبْحَ رَابِعَةٍ مِنْ ذِى الْحَجَّةِ مُهِلِّينَ بِالْحَجِّ ، لاَ يَخْلِطُهُمْ شَىْءٌ ، فَلَمَّا قَدِمْنَا أَمَرَنَا فَجَعَلْنَاهَا عُمْرَةً ، وَأَنْ نَحِلَّ إِلَى نِسَائِنَا ، فَفَشَتْ فِى ذَلِكَ الْقَالَةُ . قَالَ عَطَاءٌ فَقَالَ جَابِرٌ فَيَرُوحُ أَحَدُنَا إِلَى مِنًى وَذَكَرُهُ يَقْطُرُ مَنِيًّا . فَقَالَ جَابِرٌ بِكَفِّهِ ، فَبَلَغَ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم فَقَامَ خَطِيبًا فَقَالَ « بَلَغَنِى أَنَّ أَقْوَامًا يَقُولُونَ كَذَا وَكَذَا ، وَاللَّهِ لأَنَا أَبَرُّ وَأَتْقَى لِلَّهِ مِنْهُمْ ، وَلَوْ أَنِّى اسْتَقْبَلْتُ مِنْ أَمْرِى مَا اسْتَدْبَرْتُ مَا أَهْدَيْتُ ، وَلَوْلاَ أَنَّ مَعِى الْهَدْىَ لأَحْلَلْتُ » . فَقَامَ سُرَاقَةُ بْنُ مَالِكِ بْنِ جُعْشُمٍ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ هِىَ لَنَا أَوْ لِلأَبَدِ فَقَالَ « لاَ بَلْ لِلأَبَدِ » . قَالَ وَجَاءَ عَلِىُّ بْنُ أَبِى طَالِبٍ - فَقَالَ أَحَدُهُمَا يَقُولُ لَبَّيْكَ بِمَا أَهَلَّ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم . وَقَالَ وَقَالَ الآخَرُ لَبَّيْكَ بِحَجَّةِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم - فَأَمَرَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم أَنْ يُقِيمَ عَلَى إِحْرَامِهِ ، وَأَشْرَكَهُ فِى الْهَدْىِ .
Öneri Formu
Hadis Id, No:
18522, B002505
Hadis:
حَدَّثَنَا أَبُو النُّعْمَانِ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ أَخْبَرَنَا عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ جُرَيْجٍ عَنْ عَطَاءٍ عَنْ جَابِرٍ .وَعَنْ طَاوُسٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ - رضى الله عنهم - قَالَ قَدِمَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم صُبْحَ رَابِعَةٍ مِنْ ذِى الْحَجَّةِ مُهِلِّينَ بِالْحَجِّ ، لاَ يَخْلِطُهُمْ شَىْءٌ ، فَلَمَّا قَدِمْنَا أَمَرَنَا فَجَعَلْنَاهَا عُمْرَةً ، وَأَنْ نَحِلَّ إِلَى نِسَائِنَا ، فَفَشَتْ فِى ذَلِكَ الْقَالَةُ . قَالَ عَطَاءٌ فَقَالَ جَابِرٌ فَيَرُوحُ أَحَدُنَا إِلَى مِنًى وَذَكَرُهُ يَقْطُرُ مَنِيًّا . فَقَالَ جَابِرٌ بِكَفِّهِ ، فَبَلَغَ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم فَقَامَ خَطِيبًا فَقَالَ « بَلَغَنِى أَنَّ أَقْوَامًا يَقُولُونَ كَذَا وَكَذَا ، وَاللَّهِ لأَنَا أَبَرُّ وَأَتْقَى لِلَّهِ مِنْهُمْ ، وَلَوْ أَنِّى اسْتَقْبَلْتُ مِنْ أَمْرِى مَا اسْتَدْبَرْتُ مَا أَهْدَيْتُ ، وَلَوْلاَ أَنَّ مَعِى الْهَدْىَ لأَحْلَلْتُ » . فَقَامَ سُرَاقَةُ بْنُ مَالِكِ بْنِ جُعْشُمٍ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ هِىَ لَنَا أَوْ لِلأَبَدِ فَقَالَ « لاَ بَلْ لِلأَبَدِ » . قَالَ وَجَاءَ عَلِىُّ بْنُ أَبِى طَالِبٍ - فَقَالَ أَحَدُهُمَا يَقُولُ لَبَّيْكَ بِمَا أَهَلَّ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم . وَقَالَ وَقَالَ الآخَرُ لَبَّيْكَ بِحَجَّةِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم - فَأَمَرَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم أَنْ يُقِيمَ عَلَى إِحْرَامِهِ ، وَأَشْرَكَهُ فِى الْهَدْىِ .
Tercemesi:
Bize Ebu’n-Numan, ona Hammâd b. Zeyd, ona Abdülmelik b. Cüreyc, ona Ata, ona Câbir rivâyet etmiştir; (T) ayrıca ona (Ata’ya) Tavus, İbn Abbas’ın (r.anhumâ) şöyle dediğini rivâyet etmiştir: Nebi (sav) Zülhicce’nin dördüncü günü sabahında hac niyetiyle ihrama girip telbiye getirmiş oldukları halde sabahı etti. Onların bu niyetlerine başka bir şey karışmamıştı. Ama biz Mekke’ye geldiğimiz vakit, o bize emir vererek o hac niyetimizi umre niyetine çevirdik. Ayrıca kadınlarımızın bize helal olduğunu da emretti. Bunun üzerine bu husus hakkında yaygın bir şekilde ileri geri konuşulmaya başlandı. Ata dedi ki: Câbir dedi ki: Bizden herhangi bir kimse, erkeklik organından meni damladığı halde mi Mina’ya gidecek? diyordu. Hatta Câbir bunu avucu ile de işaretle gösterdi. (Söylenenler) Nebi’ye (sav) ulaşınca hutbe vermek üzere ayağa kalkıp şöyle buyurdu: “Bana bir takım kimselerin şunu şunu söyledikleri haberi ulaştı. Allah’a yemin olsun, ben onlardan daha çok iyiliği yapan ve Allah’tan daha çok korkan takvalı bir kimseyim. Eğer ben geride bıraktığım bu işimin aynısı ile gelecekte de karşılaşacak olursam, beraberimde hediyelik kurbanlıkları getirmem. Şâyet hediyelik kurbanlıklarım beraberimde olmasaydı, şüphesiz ben de ihramdan çıkacaktım.”
Bunun üzerine Sürâka b. Mâlik b. Cu‘şum ayağa kalkarak: Ey Allah’ın Rasulü, bu bize mi özeldir yoksa ebediyen böyle mi olacaktır? dedi. Rasulullah (sav): “Hayır bilakis ebediyen böyle kalacaktır” buyurdu. (Câbir) devamla dedi ki: Ali b. Ebu Talib de (Yemen’den) geldi, ikisinden birisi (yani Câbir dedi ki: Ali): Rasulullah (sav) hangi niyetle ihrama girip telbiye getirdiyse ben de onun için ihrama girerek Lebbeyk diyorum, dedi. Diğeri ise (yani İbn Abbas dedi ki: Ali): Rasulullah’ın (sav) haccı niyeti ile ihrama girip Lebbeyk diyorum, dedi. Bunun üzerine Nebi (sav) ona ihrama girerken yaptığı niyeti üzere kalıp, devam etmesini emretti ve onu kendi kurbanlıklarına ortak etti.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Buhârî, Sahîh-i Buhârî, Şerike 15, 1/688
Senetler:
1. Cabir b. Abdullah el-Ensârî (Cabir b. Abdullah b. Amr b. Haram b. Salebe)
2. Ebu Muhammed Ata b. Ebu Rabah el-Kuraşî (Ata b. Eslem)
3. Ebu Velid İbn Cüreyc el-Mekkî (Abdülmelik b. Abdülaziz b. Cüreyc)
4. Ebu İsmail Hammad b. Zeyd el-Ezdî (Hammad b. Zeyd b. Dirhem)
5. Ebu Numan Muhammed b. Fadl es-Sedûsî (Muhammed b. Fadl)
Konular:
Hac, Hacc-ı temettu
Hac, ihrama girmek
Hac, İhramdan çıkmak
Niyet, Hac ve umreye niyet