وَحَدَّثَنِى أَبُو عَمَّارٍ حُسَيْنُ بْنُ حُرَيْثٍ حَدَّثَنَا الْفَضْلُ بْنُ مُوسَى عَنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مَطَرٍ حَدَّثَنِى قَتَادَةُ عَنْ مُطَرِّفِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الشِّخِّيرِ عَنْ عِيَاضِ بْنِ حِمَارٍ أَخِى بَنِى مُجَاشِعٍ قَالَ قَامَ فِينَا رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ذَاتَ يَوْمٍ خَطِيبًا فَقَالَ:
"إِنَّ اللَّهَ أَمَرَنِى." وَسَاقَ الْحَدِيثَ بِمِثْلِ حَدِيثِ هِشَامٍ عَنْ قَتَادَةَ وَزَادَ فِيهِ
"وَإِنَّ اللَّهَ أَوْحَى إِلَىَّ أَنْ تَوَاضَعُوا حَتَّى لاَ يَفْخَرَ أَحَدٌ عَلَى أَحَدٍ وَلاَ يَبْغِى أَحَدٌ عَلَى أَحَدٍ." وَقَالَ فِى حَدِيثِهِ
"وَهُمْ فِيكُمْ تَبَعًا لاَ يَبْغُونَ أَهْلاً وَلاَ مَالاً." فَقُلْتُ فَيَكُونُ ذَلِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ قَالَ نَعَمْ وَاللَّهِ لَقَدْ أَدْرَكْتُهُمْ فِى الْجَاهِلِيَّةِ وَإِنَّ الرَّجُلَ لَيَرْعَى عَلَى الْحَىِّ مَا بِهِ إِلاَّ وَلِيدَتُهُمْ يَطَؤُهَا.

Bize Ebu Ammar b. Hüseyin b. Hureys, onaa Fadl b. Musa, ona Hüseyin, ona Matar, ona Katade, ona Mutarrif b. Abdullah b. eş-Şıhhir, ona da Benu Müşâci’in kardeşi Iyaz b. Himar şöyle rivayet etti: Allah Rasulü (sav) aramızda bir gün kalkıp bize hitap etti ve şöyle dedi:
"Şüphesiz Allah bana emretti ki..." Ardından Hişam'ın Katade'den naklettiği hadisi aktardı ve ona şu sözleri ilave etti:
"Şüphesiz Allah bana sizin mütevazı olmanız gerektiğini vahyetti. Ta ki hiç kimse kimseye karşı kibirlenmesin ve hiç kimse kimseye zulmetmesin." Hadisinde şunları da söyledi:
"Onlar (cehenneme girecek bir sınıf insan) sizin aranızda gölge gibi (öne çıkmadan) yaşayanlardır. Ne aile ararlar ne mal peşindedirler." Dedim ki: Ey Ebu Abdullah bu olacak mı? Evet, ben onlara cahiliye döneminde erişmiştim. Adam mahallenin davarını güderdi. Kendisine ancak onların cariyeleri verilir, o da onunla birlikte olurdu dedi.

• Müslim Sahîh-i Müslim Cennet ve sıfatü neîmihâ ve ehlihâ 7210, /1174