حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ إِسْمَاعِيلَ حَدَّثَنَا حَمَّادٌ عَنْ ثَابِتٍ عَنْ مُطَرِّفٍ عَنْ عِمْرَانَ بْنِ حُصَيْنٍ قَالَ "نَهَى النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم عَنِ الْكَىِّ فَاكْتَوَيْنَا فَمَا أَفْلَحْنَ وَلاَ أَنْجَحْنَ." قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَكَانَ يَسْمَعُ تَسْلِيمَ الْمَلاَئِكَةِ فَلَمَّا اكْتَوَى انْقَطَعَ عَنْهُ فَلَمَّا تَرَكَ رَجَعَ إِلَيْهِ.

Bize Musa b. İsmail, ona Hammad, ona Sabit, ona Mutarrif, ona da İmran b. Husayn şöyle demiştir:

"Peygamber (sav) (bize) dağlama (yoluyla tedavi) yapmayı yasakladı, ama biz dağlama yoluyla tedaviye devam ettik. Gel gör ki ne yaralar iyileşti, ne de tedavi başarıya ulaştı."

Ebu Davud der ki: İmran b. Husayn, dağlama ile tedavi yapmadan önce meleklerin selamını işitirdi. Dağlama tedavisi uygulamaya başlayınca selam kesildi, bırakınca eski hali tekrar kendisine döndü.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Tıb 7, /886