أَخْبَرَنَا أَبُو الْحَسَنِ : عَلِىُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدَانَ أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ عُبَيْدٍ الصَّفَّارُ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ شَاذَانَ الْجَوْهَرِىُّ حَدَّثَنَا زَكَرِيَّا بْنُ عَدِىٍّ حَدَّثَنَا عَبْدُ السَّلاَمِ بْنُ حَرْبٍ عَنْ يَزِيدَ الدَّالاَنِىِّ عَنْ قَتَادَةَ عَنْ أَبِى الْعَالِيَةِ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- نَامَ فِى سُجُودِهِ حَتَّى غَطَّ وَنَفَخَ قُلْتُ : يَا رَسُولَ اللَّهِ قَدْ نِمْتَ. فَقَالَ :« إِنَّمَا يَجِبُ الْوُضُوءُ عَلَى مَنْ وَضْعَ جَنْبَهُ ، فَإِنَّهُ إِذَا وَضْعَ جَنْبَهُ اسْتَرْخَتْ مَفَاصِلُهُ ». هَكَذَا رَوَاهُ جَمَاعَةٌ عَنْ عَبْدِ السَّلاَمِ بْنِ حَرْبٍ ، وَقَالَ بَعْضُهُمْ فِى الْحَدِيثِ :« إِنَّمَا الْوُضُوءُ عَلَى مَنْ نَامَ مُضْطَجِعًا ، فَإِنَّهُ إِذَا اضْطَجَعَ اسْتَرْخَتْ مَفَاصِلُهُ ».

Bize Ebû'l-Hasan Ali b. Ahmed b. Abdân, ona Ahmed b. Ubeyd es-Saffâr, ona Muhammed b. Şâzân el-Cevherî, ona Zekeriya b. Adiy, ona Abdüsselam b. Harb, ona Yezîd ed-Dâlânî, ona Katâde, ona Ebû'l-Âliye, ona da İbn Abbas (ra) şöyle haber verdi:

"Rasûlullah (sav) secdede iken uyukladı, hatta hafifçe horladı. Ben,
"- Ey Allah'ın Rasûlü, uyudunuz" dedim. Buyurdu ki:
"- Abdest, ancak yatarak uyuyana gerekir. Çünkü insan uzanıp yattığında mafsalları gevşer."

Bunu bir cemamat, Abdüsselam b. Harb'dan bu şekilde rivayet etti. Bazıları hadiste şu ifadeyi kullandılar: "Abdest, ancak uzanarak yatana gerekir. Çünkü insan uzanarak yattığı zaman mafsalları gevşer."

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 600, 1/364