أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ عَنْ سُفْيَانَ عَنْ عَمْرِو بْنِ عَامِرٍ الأَنْصَارِىِّ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ : كَانَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- يَتَوَضَّأُ لِكُلِّ صَلاَةٍ ، وَكَانَ أَحَدُنَا يَكْفِيهِ الْوُضُوءُ مَا لَمْ يُحْدِثْ.

Bize Muhammed b. Yusuf, ona Süfyan, ona Amr b. Âmir el-Ensârî ona da Enes b. Malik şöyle rivayet etmiştir: "Rasulullah (sav) her namaz için abdest alırdı. Bizden birimize ise bozmadığı sürece tek bir abdest yeterli olurdu."

• Dârimî Sünen-i Dârimî Tahâret 46, 1/561

أَخْبَرَنَا أَبُو الْوَلِيدِ الطَّيَالِسِىُّ وَحَجَّاجُ بْنُ مِنْهَالٍ قَالاَ حَدَّثَنَا هَمَّامٌ حَدَّثَنَا عَامِرٌ الأَحْوَلُ قَالَ حَجَّاجٌ فِى حَدِيثِهِ عَامِرُ بْنُ عَبْدِ الْوَاحِدِ قَالَ حَدَّثَنِى مَكْحُولٌ أَنَّ ابْنَ مُحَيْرِيزٍ حَدَّثَهُ أَنَّ أَبَا مَحْذُورَةَ حَدَّثَهُ : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- عَلَّمَهُ الأَذَانَ تِسْعَ عَشْرَةَ كَلِمَةً ، وَالإِقَامَةَ سَبْعَ عَشْرَةَ كَلِمَةً.

Bize Ebu Velid et-Tayalisî ve Haccac b. Minhal, onlara Hemmam, ona Amir b. Abdülvahid el-Ahvel, ona Mekhul , ona İbn Muhayriz, ona da Ebu Mahzûre şöyle demiştir: Hz. Peygamber (sav) Ebu Mahzûre'ye ezanı on dokuz, kameti ise on yedi kelime olarak öğretmiştir.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Salât 7, 2/764

أَخْبَرَنَا عُثْمَانُ بْنُ عُمَرَ بْنِ فَارِسٍ أَخْبَرَنَا يُونُسُ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ حَفْصِ بْنِ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ الْمُؤَذِّنِ : أَنَّ سَعْداً كَانَ يُؤَذِّنُ فِى مَسْجِدِ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- قَالَ حَفْصٌ حَدَّثَنِى أَهْلِى : أَنَّ بِلاَلاً أَتَى رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- يُؤْذِنُهُ لِصَلاَةِ الْفَجْرِ فَقَالُوا : إِنَّهُ نَائِمٌ. فَنَادَى بِلاَلٌ بَأَعْلَى صَوْتِهِ : الصَّلاَةُ خَيْرٌ مِنَ النَّوْمِ. فَأُقِرَّتْ فِى أَذَانِ صَلاَةِ الْفَجْرِ. قَالَ أَبُو مُحَمَّدٍ : يُقَالَ سَعْدٌ الْقَرَظُ.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Salât 5, 2/762

أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ : أَنَّهَا اسْتَعَارَتْ قِلاَدَةً مِنْ أَسْمَاءَ فَهَلَكَتْ ، فَأَرْسَلَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- نَاساً مِنْ أَصْحَابِهِ فِى طَلَبِهَا ، فَأَدْرَكَتْهُمُ الصَّلاَةُ فَصَلَّوْا مِنْ غَيْرِ وُضُوءٍ ، فَلَمَّا أَتَوُا النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- شَكَوْا ذَلِكَ إِلَيْهِ ، فَنَزَلَتْ آيَةُ التَّيَمُّمِ ، فَقَالَ أُسَيْدُ بْنُ حُضَيْرٍ : جَزَاكِ اللَّهُ خَيْراً ، فَوَاللَّهِ مَا نَزَلَ بِكِ أَمْرٌ قَطُّ إِلاَّ جَعَلَ اللَّهُ لَكِ مِنْهُ مَخْرَجاً ، وَجَعَلَ لِلْمُسْلِمِينَ فِيهِ بَرَكَةً.

Bize Abdullah b. Saîd, ona Ebu Usame, ona Hişâm b. Urve, ona da babası (Urve b. Zübeyir) şöyle demiştir: "Hz. Aişe'nin, Hz. Esma'dan ödünç aldığı bir gerdanlık (bir sefer) kaybolmuştu. Bundan dolayı Rasulullah (sav), Ashabından bazı insanları onu aramak için gönderdi. Bu sırada namaz vakti geldi ve (suları olmadığı için) abdestsiz namaz kıldılar. Daha sonra Hz. Peygamber'in (sav) yanına geldiklerinde bu durumdan şikâyet ettiler. Bunun üzerine teyemmüm ayeti indi. Useyd b. Hudeyr, Hz. Aişe'ye 'Allah sana hayırlı mükâfatlar versin! Vallahi, senin başına asla hiçbir iş gelmemiştir ki, Allah, sana ondan bir çıkış yolu, Müslümanlar için de bir bereket kılmış olmasın' dedi."

• Dârimî Sünen-i Dârimî Tahâret 66, 1/577

وَعَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ : إِنَّمَا هِىَ سَهْلَةُ بِنْتُ سُهَيْلِ بْنِ عَمْرٍو اسْتُحِيضَتْ ، وَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- كَانَ أَمَرَهَا بِالْغُسْلِ عِنْدَ كُلِّ صَلاَةٍ ، فَلَمَّا جَهَدَهَا ذَلِكَ أَمَرَ أَنْ تَجْمَعَ بَيْنَ الظُّهْرِ وَالْعَصْرِ فِى غُسْلٍ وَاحِدٍ وَالْمَغْرِبِ وَالْعِشَاءِ فِى غُسْلٍ وَاحِدٍ ، وَتَغْتَسِلَ لِلصُّبْحِ.

Abdurrahman b. Kasım'ın, babası (Kasım b. Muhammed'den) onun da Âişe'den rivayetinde Âişe şöyle demiştir: (hayız dışında özür kanaması olan) kadın Sehle bt. Süheyl b. Amr idi. Hz. Peygamber (sav) ona her namaz için gusül almasını emretmişti. Bu ona ağır gelince öğle ile ikindiyi bir gusül ile akşam ve yatsıyı da bir gusül ile kılmasını, ayrıca sabah da yıkanmasını emretti.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Tahâret 84, 1/604

أَخْبَرَنَا عَمْرُو بْنُ عَوْنٍ عَنْ خَالِدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَطَاءِ بْنِ السَّائِبِ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ {فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ} قَالَ : ائْتِهَا مِنْ بَيْنِ يَدَيْهَا وَمِنْ خَلْفِهَا بَعْدَ أَنْ يَكُونَ فِى الْمَأْتَى.

Bize Amr b. Avn, ona Hâlid, b. Abdullah, ona Atâ' b. Sâib, ona Said b. Cübeyr, şöyle demiştir: İbn Abbâs "tarlanıza nasıl dilerseniz öyle varın" ayetinin tefsirinde “kişi eşiyle, cinsel organdan olmak şartıyla ister önden, ister arkasını dönerek ilişki kurar” demiştir.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Tahâret 113, 1/728

أَخْبَرَنَا مُسْلِمُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ حَدَّثَنَا وُهَيْبٌ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُثْمَانَ بْنِ خُثَيْمٍ عَنِ ابْنِ سَابِطٍ قَالَ : سَأَلْتُ حَفْصَةَ بِنْتَ عَبْدِ الرَّحْمَنِ - هُوَ ابْنُ أَبِى بَكْرٍ - قُلْتُ لَهَا : إِنِّى أُرِيدُ أَنْ أَسْأَلَكِ عَنْ شَىْءٍ وَأَنَا أَسْتَحْيِى أَنْ أَسْأَلَكِ عَنْهُ قَالَتْ : سَلْ يَا ابْنَ أَخِى عَمَّا بَدَا لَكَ. قَالَ : أَسْأَلُكِ عَنْ إِتْيَانِ النِّسَاءِ فِى أَدْبَارِهِنَّ. فَقَالَتْ حَدَّثَتْنِى أُمُّ سَلَمَةَ قَالَتْ : كَانَتِ الأَنْصَارُ لاَ تُجَبِّى ، وَكَانَتِ الْمُهَاجِرُونَ تُجَبِّى ، فَتَزَوَّجَ رَجُلٌ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ امْرَأَةً مِنَ الأَنْصَارِ فَجَبَّاهَا ، فَأَبَتِ الأَنْصَارِيَّةُ فَأَتَتْ أُمَّ سَلَمَةَ فَذَكَرَتْ ذَلِكَ لَهَا ، فَلَمَّا أَنْ جَاءَ النَّبِىُّ -صلى الله عليه وسلم- اسْتَحْيَتِ الأَنْصَارِيَّةُ وَخَرَجَتْ ، فَذَكَرَتْ ذَلِكَ أُمُّ سَلَمَةَ لِلنَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- فَقَالَ :« ادْعُوهَا لِى ». فَدُعِيَتْ لَهُ ، فَقَالَ لَهَا :« {نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ} سِمَاماً وَاحِداً ». وَالسِّمَامُ السَّبِيلُ الْوَاحِدُ.

Bize Müslim b. İbrahim, ona Vuheyb, ona Abdullah b. Osman b. Huseym, ona İbn Sâbit şöyle demiştir: Hafsa bt. Abdürrahman b. Ebu Bekir'e “doğrusu ben sana bir şey sormak istiyorum, ama utanıyorum” dedim. O da “aklına geleni sor, yeğenim” dedi. Bunun üzerine o “sana, kadınlara arkalarından yaklaşmayı soracağım” deyince Hafsa “bana Ümmü Seleme rivayet etti ve şöyle dedi: Ensâr, (kadınlarını) yüzükoyun yatırıp (arkadan öne) cinsel ilişki kurmaz, muhacirler ise böyle yaparlarmış. Muhacirlerden bir adam, Ensâr'dan bir kadınla evlenmiş ve onu yüzükoyun yatırıp (arkadan öne) cinsî münasebet yapmak (istemiş), Ensârlı kadın da kabul etmemiş. Sonra bu kadın gelip Ümmü Seleme'ye durumu anlatmış. O sırada Hz. Peygamber (sav) gelince Ensarlı kadın utanıp dışarı çıkmış. Ümmü Seleme de durumu Hz. Peygamber'e (sav) anlatmış. Bunun üzerine (Hz. Peygamber) "onu bana çağırınız" buyurmuş. Kadın davet edilip gelince de "Kadınlarınız sizin tarlanızdır. O halde tarlanıza -bir tek cinsel organdan olmak üzere- nasıl dilerseniz, öyle varın" buyurmuştur.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Tahâret 113, 1/724

أَخْبَرَنَا الْحَكَمُ بْنُ نَافِعٍ عَنْ شُعَيْبٍ عَنِ الزُّهْرِىِّ أَخْبَرَنِى عَبَّادُ بْنُ تَمِيمٍ أَنَّ عَمَّهُ أَخْبَرَهُ : أَنَّ النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- خَرَجَ بِالنَّاسِ إِلَى الْمُصَلَّى يَسْتَسْقِى لَهُمْ فَقَامَ فَدَعَا اللَّهَ قَائِماً ، ثُمَّ تَوَجَّهَ قِبَلَ الْقِبْلَةِ فَحَوَّلَ رِدَاءَهُ فَأُسْقُوا.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Salât 188, 2/960

أَخْبَرَنَا أَبُو نُعَيْمٍ حَدَّثَنَا أَبُو هِلاَلٍ قَالَ حَدَّثَنِى شَيْبَةُ بْنُ هِشَامٍ الرَّاسِبِىُّ قَالَ : سَأَلْتُ سَالِمَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الرَّجُلِ يُضَاجِعُ امْرَأَتَهُ وَهِىَ حَائِضٌ فِى لِحَافٍ وَاحِدٍ ، فَقَالَ : أَمَّا نَحْنُ آلَ عُمَرَ فَنَهْجُرُهُنَّ إِذَا كُنَّ حُيَّضاً.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Tahâret 107, 1/701

أَخْبَرَنَا الْمُعَلَّى بْنُ أَسَدٍ حَدَّثَنَا وُهَيْبٌ عَنْ مَعْمَرٍ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- مِثْلَهُ.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Salât , /