4875 Kayıt Bulundu.
Giriş
Giriş
Bize İbn Ebu Ömer, ona Süfyan b. Uyeyne, ona Mansur, ona Ebu Hâzim, ona da Ebu Hureyre’nin rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: "Kim hacceder, (hac esnasında) kötü söz söylemez ve günah işlemezse, geçmiş günahları bağışlanır." [Ebu İsa (Tirmizi) der ki: Ebu Hureyre’nin rivayet ettiği hadis hasen sahih bir hadistir. Ebu Hâzim Kûfeli, Eşcâî'dir. Adı Selman olup Azze el-Eşcaiyye'nin azatlısıdır.]
Bize Ebu Kureyb, ona Vekî, ona el-Mesudî, ona Hakem, ona Miksem, ona da İbn Abbas şöyle rivayet etmiştir: "Nebi (sav), aile halkının güçsüz olanlarını önden gönderdi ve 'Güneş doğmadan Cemreye taş atmayın' buyurdu." [Ebu İsa (Tirmizî) der ki: İbn Abbas’ın rivayet ettiği hadis hasen sahih bir hadistir. Uygulama da ilim ehli nezdinde bu hadise göredir. Bunlar, güçsüz kimselerin Müzdelife’den geceleyin önden çıkıp Mina’ya doğru gitmelerinde bir sakınca görmemiştir. İlim ehlinin çoğunluğu ise Nebi’nin, güneş doğuncaya kadar Cemreye taş atmayacakları hadisi ile amel edileceği kanaatindedir. Bazı ilim erbabı ise geceleyin taş atmalarına da ruhsat vermiştir. Nebi’nin (sav) hadisine göre uygulama ise onların taş atmamaları şeklindedir. Bu da es-Sevrî ile Şâfiî’nin görüşüdür.] [Ebu İsa (Tirmizî) der ki: İbn Abbas’ın, “Rasulullah (sav) beni yüklerle birlikte (önden) gönderdi” şeklindeki hadisi de sahih bir hadistir. Kendisinden birden çok yolla rivayet edilmiştir. Şu‘be, ona Meşşâş, ona Atâ, ona İbn Abbas’ın rivayet ettiği 'Nebi (sav), aile halkının güçsüz olanlarını Müzdelife’den geceleyin göndermiştir' şeklindeki hadisi ise hatalı bir hadistir. Bu hadiste Meşşâş hata etmiş olup, ayrıca bu hadiste Fadl b. Abbas’dan ibaresini de eklemiştir. İbn Cüreyc ve başkaları ise bu hadisi Atâ’ya İbn Abbas’ın rivayeti olarak rivayet etmişler ve senedinde Fadl b. Abbas’ı zikretmemişlerdir. Meşşâş ise Basralı bir ravi olup, Şu‘be kendisinden rivayet nakletmiştir.]
Bize Kuteybe, ona Leys, ona İbn Şihâb, ona Ubeydullah b. Abdullah, ona İbn Abbas, ona da şöyle haber vermiştir: "Rasulullah (sav) Ebvâ’da ya da Veddân’da iken Sa‘b b. Cessâme'ye uğradı. Sa'b, Hz. Peygamber'e (sav) yabani bir eşek eti ikram etti, ancak Rasulullah (sav) ikramı geri çevirdi. Sonra onun yüzünden hoşnutsuzluk ifadesi görünce “Biz ikramını reddetmiş değiliz, ama biz ihramlıyız” buyurdu." [Ebu İsa (Tirmizi) der ki: Bu, hasen sahih bir hadistir. Sahabeden ve sahabe olmayanlar arasından ilim ehli bir topluluk, bu hadisten yola çıkarak, ihramlı kimsenin avlanmış bir hayvanın etini yemenin mekruh olduğu görüşündedir. Şâfiî der ki: Bize göre bu hadisin açıklaması şudur: Hz. Peygamber (sav) yaban eşeğinin kendisi için avlandığını zannetmesinden dolayı tenezzühen (kaçınmak amacıyla) bu ikramı reddetmiştir. Zührî’nin ravilerinden bazısı, bu hadisi Zührî'den rivayet etmiş ve “Ona bir yaban eşeği eti hediye edilmişti” demiştir. Ama bu mahfuz bir rivayet değildir. (Tirmizi) der ki: Bu hususta Ali ve Zeyd b. Erkam tarafından da hadis rivayet edilmiştir.]