حَدَّثَنَا الْفَضْلُ بْنُ الصَّبَّاحِ الْبَغْدَادِىُّ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ فُضَيْلٍ عَنْ دَاوُدَ الأَوْدِىِّ عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنْ عَلْقَمَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى الصَّحِيفَةِ الَّتِى عَلَيْهَا خَاتَمُ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه وسلم فَلْيَقْرَأْ هَذِهِ الآيَاتِ ( قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ ) الآيَةَ إِلَى قَوْلِهِ ( لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ) . قَالَ أَبُو عِيسَى هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ غَرِيبٌ .

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Tefsîru'l-Kur'an 6, 5/264

أَخْبَرَنَا سَلْمُ بْنُ جُنَادَةَ حَدَّثَنَا ابْنُ إِدْرِيسَ عَنْ عَمِّهِ قَالَ : خَرَجْتُ مِنْ عَنْدِ إِبْرَاهِيمَ فَاسْتَقْبَلَنِى حَمَّادٌ فَحَمَّلَنِى ثَمَانِيَةَ أَبْوَابٍ مَسَائِلَ فَسَأَلْتُهُ ، فَأَجَابَنِى عَنْ أَرْبَعٍ وَتَرَكَ أَرْبَعاً.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Mukaddime 19, 1/247

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الصَّبَّاحِ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ ح وَحَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ مُحَمَّدٍ وَعَمْرُو بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالاَ حَدَّثَنَا وَكِيعٌ جَمِيعًا عَنْ دَاوُدَ بْنِ يَزِيدَ الزَّعَافِرِىِّ عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنْ هَرِمِ بْنِ خَنْبَشٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « عُمْرَةٌ فِى رَمَضَانَ تَعْدِلُ حِجَّةً » .

Bize Muhammed b. Sabbah, ona Süfyan; (T) Bize Ali b. Muhammed ve Amr b. Abdullah, o ikisine Vekî, ona Davud b. Yezid ez-Zeâfirî, ona Şa'bî, ona da Herim b. Hanbeş'ten rivayet edildiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: "Ramazan ayında (yapılan) bir umre (sevab bakımından nafile) bir hacca denktir."

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Menâsik 45, /485

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الصَّبَّاحِ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ ح وَحَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ مُحَمَّدٍ وَعَمْرُو بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالاَ حَدَّثَنَا وَكِيعٌ جَمِيعًا عَنْ دَاوُدَ بْنِ يَزِيدَ الزَّعَافِرِىِّ عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنْ هَرِمِ بْنِ خَنْبَشٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « عُمْرَةٌ فِى رَمَضَانَ تَعْدِلُ حِجَّةً » .

Bize Muhammed b. Sabbah, ona Süfyan; (T) Bize Ali b. Muhammed ve Amr b. Abdullah, o ikisine Vekî, ona Davud b. Yezid ez-Zeâfirî, ona Şa'bî, ona da Herim b. Hanbeş'ten rivayet edildiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: "Ramazan ayında (yapılan) bir umre (sevab bakımından nafile) bir hacca denktir."

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Menâsik 45, /485

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الصَّبَّاحِ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ ح وَحَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ مُحَمَّدٍ وَعَمْرُو بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالاَ حَدَّثَنَا وَكِيعٌ جَمِيعًا عَنْ دَاوُدَ بْنِ يَزِيدَ الزَّعَافِرِىِّ عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنْ هَرِمِ بْنِ خَنْبَشٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « عُمْرَةٌ فِى رَمَضَانَ تَعْدِلُ حِجَّةً » .

Bize Muhammed b. Sabbah, ona Süfyan; (T) Bize Ali b. Muhammed ve Amr b. Abdullah, o ikisine Vekî, ona Davud b. Yezid ez-Zeâfirî, ona Şa'bî, ona da Herim b. Hanbeş'ten rivayet edildiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: "Ramazan ayında (yapılan) bir umre (sevab bakımından nafile) bir hacca denktir."

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Menâsik 45, /485

حَدَّثَنَا حُسَيْنٌ حَدَّثَنَا الْمَسْعُودِيُّ عَنْ دَاوُدَ أَبِي يَزِيدَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ أَكْثَرُ مَا يَلِجُ بِهِ الْإِنْسَانُ النَّارَ الْأَجْوَفَانِ الْفَمُ وَالْفَرْجُ وَأَكْثَرُ مَا يَلِجُ بِهِ الْإِنْسَانُ الْجَنَّةَ تَقْوَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَحُسْنُ الْخُلُقِ

Açıklama: Hadis kendisini destekleyen başka hadislerle birlikte (mütâbaâtlar ile) hasendir.

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Ebu Hureyre 9085, 3/431

حَدَّثَنَا يَزِيدُ أَخْبَرَنَا الْمَسْعُودِيِّ عَنْ دَاوُدَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنْ أَكْثَرِ مَا يَلِجُ النَّاسُ بِهِ النَّارَ فَقَالَ الْأَجْوَفَانِ الْفَمُ وَالْفَرْجُ وَسُئِلَ عَنْ أَكْثَرِ مَا يَلِجُ بِهِ الْجَنَّةَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حُسْنُ الْخُلُقِ

Açıklama: Hadis hasendir. İsnadın zayıf olması الْمَسْعُودِيُّ de sonraları ihtilât vuku' bulmasına dayanır. Çünkü يَزِيدُ 'in ondan yaptığı bu rivâyet ihtilâttan sonradır.

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Ebu Hureyre 7894, 3/165

حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بن مُحَمَّدِ بن شُعَيْبٍ الرِّحَابِيُّ، ثنا يَحْيَى بن حَكِيمٍ الْمُقَوِّمُ، ثنا مَكِّيُّ بن إِبْرَاهِيمَ، ثنا دَاوُدُ بن يَزِيدَ الأَوْدِيُّ، عَنْ عَامِرٍ الشَّعْبِيُّ، عَنْ عُرْوَةَ بن الْمُغِيرَةِ بن شُعْبَةَ، سَمِعَ أَبَاهُ، قَالَ: كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَذَهَبَ لِحَاجَتِهِ، ثُمَّ أَشَارَ إِلَيَّ فَأَتَيْتُهُ بِمَاءٍ وَعَلَيْهِ جُبَّةٌ شَامِيَّةٌ، لَيْسَ لَهَا يَدَانِ، فَأَلْقَاهَا عَلَى عَاتِقِهِ، فَقَالَ:صُبَّ عَلَيَّ، فَصَبَبْتُ عَلَيْه فَتَوَضَّأَ وَمَسَحَ عَلَى الْخُفَّيْنِ، وَكَانَتْ سُنَّةً:الْمُسَافِرُ ثَلاثَةُ أَيَّامٍ وَلَيَالِيهِنَّ، وَلِلْمُقِيمِ يَوْمٌ وَلَيْلَةٌ.