2 Kayıt Bulundu.
Bize Ali b. Hafs ve Bişr b. Muhammed, onlara Abdullah, ona Ma'mer, ona Zührî, ona Salim, ona da İbn Ömer (r.anhuma) şöyle demiştir: Hz. Peygamber (sav) İbn Sayyâd'a "gönlümde senin için bir şey sakladım, onu bil" buyurdu. İbn Sayyâd "gönlünden geçen şey duh (duman)" dedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) "Sus, yıkıl git, haddini aşma" buyurdu. Hz. Ömer "ey Allah'ın Rasulü, izin ver de şunun boynunu vurayım" dedi. Hz. Peygamber (sav) "Onu bırak, eğer Deccal ise sen ona güç yetiremezsin. Deccal değil ise, onu öldürmekte senin için hiçbir hayır yoktur" buyurdu.
Bize Ali b. Hafs (Ali b. Hasan b. Neşid), ona (Abdullah) b. Mübarek (b. Vadıh), ona Talha b. Ebu Saîd, ona Saîd el-Makburî, ona da Ebu Hureyre'nin rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: "Kim Allah'a inanarak ve onun (mükafat) vadini tasdik ederek Allah yolunda kullanılmak üzere bir at alıp yetiştirir (veya vakfederse), o atın yediği, içtiği, dışkısı ve idrarı kıyamet gününde o kimsenin (kurtuluşuna vesile olacak bir sevap olarak) mizanında bulunur."