وَحَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ وَإِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ وَابْنُ أَبِى عُمَرَ عَنِ ابْنِ عُيَيْنَةَ ح وَحَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ وَابْنُ رُمْحٍ عَنِ اللَّيْثِ بْنِ سَعْدٍ ح وَحَدَّثَنِى حَرْمَلَةُ بْنُ يَحْيَى أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ قَالَ أَخْبَرَنِى يُونُسُ ح وَحَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ وَعَبْدُ بْنُ حُمَيْدٍ قَالاَ أَخْبَرَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ كُلُّهُمْ عَنِ الزُّهْرِىِّ بِهَذَا الإِسْنَادِ (عَنْ حُمَيْدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ وَمُحَمَّدِ بْنِ النُّعْمَانِ عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ) أَتَى بِى أَبِى إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ إِنِّى نَحَلْتُ ابْنِى هَذَا غُلاَمًا. فَقَالَ: "أَكُلَّ بَنِيكَ نَحَلْتَ." قَالَ لاَ. قَالَ: "فَارْدُدْهُ." [أَمَّا يُونُسُ وَمَعْمَرٌ فَفِى حَدِيثِهِمَا "أَكُلَّ بَنِيكَ." وَفِى حَدِيثِ اللَّيْثِ وَابْنِ عُيَيْنَةَ "أَكُلَّ وَلَدِكَ." وَرِوَايَةُ اللَّيْثِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ النُّعْمَانِ وَحُمَيْدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ أَنَّ بَشِيرًا جَاءَ بِالنُّعْمَانِ.]

Bize Ebu Bekir b. Ebu Şeybe, İshak b. İbrahim ve İbn Ebu Ömer, onlara (Süfyan) İbn Uyeyne; (T) Bize Kuteybe ve İbn Rumh, o ikisine Leys b. Sa'd; (T) Bize Hermele b. Yahya, ona İbn Vehb, ona Yunus; (T) Bize İshak b. İbrahim ve Abd b. Humeyd, o ikisine Abdürrezzak, ona Mamer, onlara (İbn Şihab) ez-Zührî, aynı isnadla (ona Humeyd b. Abdurrahman ve Muhammed b. Numan, o ikisine de Numan b. Beşir) şöyle nakletmiştir. (Babam beni Hz. Peygamber'e (sav) getirerek ben, bu oğluma bir kölemi bağışladım dedi. Hz. Peygamber (sav); "tüm çocuklarına bağışladın mı" diye sordu. Numan hayır deyince, Hz. Peygamber (sav);"bu bağışını geri al" buyurdu. [Yunus ve Mamer rivayetlerinde Hz. Peygamber'in "tüm çocuklarına" dediğini nakletmiştir. Leys ve İbn Uyeyne rivayetlerinde Hz. Peygamber'in "tüm evlatlarına" dediğini nakletmiştir. Leys, Muhammed b. Numan ve Humeyd b. Abdurrahman'dan rivayetinde, Beşir, Numan'ı getirdi demiştir.]

• Müslim Sahîh-i Müslim Hibât 4179, /677

قَالَ: وَسَمِعْتُ النُّعْمَانَ بْنَ بَشِيرٍ، يَقُولُ: " نَحَلَنِي أَبِي غُلَامًا، فَقَالَتْ لَهُ أُمِّي عَمْرَةُ بِنْتُ رَوَاحَ ' إِيتِ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَأَشْهِدْهُ'، فَأَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِيُشْهِدَهُ، فَقَالَ: 'أَكَلَ وَلَدِكَ نَحَلْتَ مِثْلَ هَذَا؟' ، قَالَ: لَا، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: 'إِنِّي لَا أَشْهَدُ إِلَّا عَلَى حَقٍّ' وَأَبَى أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْهِ."

Bize Numan b. Beşir anlatmaktadır: Babam bana bir köle hediye etti. Ancak annem Amra bnt. Revaha, 'Nebi'ye (sav) götür ve onu şahid kıl' dedi. Babası Beşir, Nebi'ye (sav) şahid olması için (köleyi) götürdü. Rasulullah 'Buna yaptığın gibi bütün çocuklarına da hediye ettin mi?' diye sordu. Beşir, 'hayır' dediğinde bunu yanlış gören Allah Rasulü (sav) şöyle buyurdu: 'Ben ancak hakka şahitlik ederim' dedi ve ona şahitlik etmeyi reddetti."

• Humeydî Müsned-i Humeydî Nu'man b. Beşir 948, 2/165

وَحَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ يَحْيَى أَخْبَرَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ سَعْدٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ حُمَيْدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ وَمُحَمَّدِ بْنِ النُّعْمَانِ عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ قَالَ أَتَى بِى أَبِى إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ إِنِّى نَحَلْتُ ابْنِى هَذَا غُلاَمًا. فَقَالَ "أَكُلَّ بَنِيكَ نَحَلْتَ." قَالَ لاَ. قَالَ "فَارْدُدْهُ."

• Müslim Sahîh-i Müslim Hibât 4178, /676

حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا جَرِيرٌ عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ حَدَّثَنَا النُّعْمَانُ بْنُ بَشِيرٍ قَالَ وَقَدْ أَعْطَاهُ أَبُوهُ غُلاَمًا فَقَالَ لَهُ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم "مَا هَذَا الْغُلاَمُ." قَالَ أَعْطَانِيهِ أَبِى. قَالَ: "فَكُلَّ إِخْوَتِهِ أَعْطَيْتَهُ كَمَا أَعْطَيْتَ هَذَا." قَالَ لاَ. قَالَ: "فَرُدَّهُ."

• Müslim Sahîh-i Müslim Hibât 4180, /677

حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا عَبَّادُ بْنُ الْعَوَّامِ عَنْ حُصَيْنٍ عَنِ الشَّعْبِىِّ قَالَ سَمِعْتُ النُّعْمَانَ بْنَ بَشِيرٍ ح وَحَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ يَحْيَى - وَاللَّفْظُ لَهُ - أَخْبَرَنَا أَبُو الأَحْوَصِ عَنْ حُصَيْنٍ عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ قَالَ تَصَدَّقَ عَلَىَّ أَبِى بِبَعْضِ مَالِهِ فَقَالَتْ أُمِّى عَمْرَةُ بِنْتُ رَوَاحَةَ لاَ أَرْضَى حَتَّى تُشْهِدَ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم. فَانْطَلَقَ أَبِى إِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم لِيُشْهِدَهُ عَلَى صَدَقَتِى فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم "أَفَعَلْتَ هَذَا بِوَلَدِكَ كُلِّهِمْ." قَالَ لاَ. قَالَ: "اتَّقُوا اللَّهَ وَاعْدِلُوا فِى أَوْلاَدِكُمْ." فَرَجَعَ أَبِى فَرَدَّ تِلْكَ الصَّدَقَةَ.

• Müslim Sahîh-i Müslim Hibât 4181, /677

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يُونُسَ حَدَّثَنَا زُهَيْرٌ حَدَّثَنَا أَبُو الزُّبَيْرِ عَنْ جَابِرٍ قَالَ قَالَتِ امْرَأَةُ بَشِيرٍ انْحَلِ ابْنِى غُلاَمَكَ وَأَشْهِدْ لِى رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم . فَأَتَى رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ إِنَّ ابْنَةَ فُلاَنٍ سَأَلَتْنِى أَنْ أَنْحَلَ ابْنَهَا غُلاَمِى وَقَالَتْ أَشْهِدْ لِى رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ: "أَلَهُ إِخْوَةٌ." قَالَ نَعَمْ. قَالَ: "أَفَكُلَّهُمْ أَعْطَيْتَ مِثْلَ مَا أَعْطَيْتَهُ." قَالَ لاَ. قَالَ: "فَلَيْسَ يَصْلُحُ هَذَا. وَإِنِّى لاَ أَشْهَدُ إِلاَّ عَلَى حَقٍّ."

• Müslim Sahîh-i Müslim Hibât 4187, /678

حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ مُسْهِرٍ عَنْ أَبِى حَيَّانَ عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ ح وَحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ نُمَيْرٍ - وَاللَّفْظُ لَهُ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بِشْرٍ حَدَّثَنَا أَبُو حَيَّانَ التَّيْمِىُّ عَنِ الشَّعْبِىِّ حَدَّثَنِى النُّعْمَانُ بْنُ بَشِيرٍ أَنَّ أُمَّهُ بِنْتَ رَوَاحَةَ سَأَلَتْ أَبَاهُ بَعْضَ الْمَوْهِبَةِ مِنْ مَالِهِ لاِبْنِهَا فَالْتَوَى بِهَا سَنَةً ثُمَّ بَدَا لَهُ فَقَالَتْ لاَ أَرْضَى حَتَّى تُشْهِدَ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم عَلَى مَا وَهَبْتَ لاِبْنِى. فَأَخَذَ أَبِى بِيَدِى وَأَنَا يَوْمَئِذٍ غُلاَمٌ فَأَتَى رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ أُمَّ هَذَا بِنْتَ رَوَاحَةَ أَعْجَبَهَا أَنْ أُشْهِدَكَ عَلَى الَّذِى وَهَبْتُ لاِبْنِهَا. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم "يَا بَشِيرُ أَلَكَ وَلَدٌ سِوَى هَذَا." قَالَ نَعَمْ. فَقَالَ: "أَكُلَّهُمْ وَهَبْتَ لَهُ مِثْلَ هَذَا." قَالَ لاَ. قَالَ: "فَلاَ تُشْهِدْنِى إِذًا فَإِنِّى لاَ أَشْهَدُ عَلَى جَوْرٍ."

Bize Ebu Bekir b. Ebu Şeybe, ona Ali b. Müshir, ona Ebu Hayyan, ona (Amir) eş-Şa'bî, ona da Numan b. Beşir; (T) Bize Muhammed b. Abdullah b. Numeyr -hadisin lafzı ona aittir-, ona Muhammed b. Bişr, ona Ebu Hayyan et-Teymî, ona (Amir) eş-Şa'bî, ona da Numan b. Beşir şöyle nakletmiştir: "Numan'ın annesi (Amre) bt. Revaha, (kocası ve) oğlu Numan'ın babasından, malından oğlu Numan'a, biraz bağışta bulunmasını istedi. Numan'ın babası Beşir de karısını bir sene oyaladı sonra birden (bağış yapmak) aklına geldi. Ancak karısı, Beşir'e 'oğluna yaptığın bu bağışa Hz. Peygamber'i şahit tutmazsan bunu kabul etmem' dedi. (Numan der ki:) Babam çocuk olduğum halde elimden tutup Hz. Peygamber'e (sav) gelerek 'ey Allah'ın Rasulü! şu oğlumun annesi (Amre) bt. Revaha oğluna, bağışladığım şeylere seni şahit tutmak istiyor' dedi. Hz. Peygamber (sav) 'ey Beşir! Senin bundan başka çocuğun var mı' diye sordu. Beşir 'evet' dedi. Hz. Peygamber (sav) 'tüm çocuklarına bu yaptığın gibi bağış yaptın mı?' diye sordu. Beşir, 'hayır' deyince şöyle 'o halde beni şahit tutma. Zira ben haksızlığa şahit olmam.' buyurdu."

• Müslim Sahîh-i Müslim Hibât 4182, /677

حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ مُسْهِرٍ عَنْ أَبِى حَيَّانَ عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ ح وَحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ نُمَيْرٍ - وَاللَّفْظُ لَهُ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بِشْرٍ حَدَّثَنَا أَبُو حَيَّانَ التَّيْمِىُّ عَنِ الشَّعْبِىِّ حَدَّثَنِى النُّعْمَانُ بْنُ بَشِيرٍ أَنَّ أُمَّهُ بِنْتَ رَوَاحَةَ سَأَلَتْ أَبَاهُ بَعْضَ الْمَوْهِبَةِ مِنْ مَالِهِ لاِبْنِهَا فَالْتَوَى بِهَا سَنَةً ثُمَّ بَدَا لَهُ فَقَالَتْ لاَ أَرْضَى حَتَّى تُشْهِدَ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم عَلَى مَا وَهَبْتَ لاِبْنِى . فَأَخَذَ أَبِى بِيَدِى وَأَنَا يَوْمَئِذٍ غُلاَمٌ فَأَتَى رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ أُمَّ هَذَا بِنْتَ رَوَاحَةَ أَعْجَبَهَا أَنْ أُشْهِدَكَ عَلَى الَّذِى وَهَبْتُ لاِبْنِهَا . فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « يَا بَشِيرُ أَلَكَ وَلَدٌ سِوَى هَذَا » . قَالَ نَعَمْ . فَقَالَ « أَكُلَّهُمْ وَهَبْتَ لَهُ مِثْلَ هَذَا » . قَالَ لاَ . قَالَ « فَلاَ تُشْهِدْنِى إِذًا فَإِنِّى لاَ أَشْهَدُ عَلَى جَوْرٍ » .

Bize Ebu Bekir b. Ebu Şeybe, ona Ali b. Müshir, ona Ebu Hayyan, ona (Amir) eş-Şa'bî, ona da Numan b. Beşir; (T) Bize Muhammed b. Abdullah b. Numeyr -hadisin lafzı ona aittir-, ona Muhammed b. Bişr, ona Ebu Hayyan et-Teymî, ona (Amir) eş-Şa'bî, ona da Numan b. Beşir şöyle nakletmiştir: "Numan'ın annesi (Amre) bt. Revaha, (kocası ve) oğlu Numan'ın babasından, malından oğlu Numan'a, biraz bağışta bulunmasını istedi. Numan'ın babası Beşir de karısını bir sene oyaladı sonra birden (bağış yapmak) aklına geldi. Ancak karısı, Beşir'e 'oğluna yaptığın bu bağışa Hz. Peygamber'i şahit tutmazsan bunu kabul etmem' dedi. (Numan der ki:) Babam çocuk olduğum halde elimden tutup Hz. Peygamber'e (sav) gelerek 'ey Allah'ın Rasulü! şu oğlumun annesi (Amre) bt. Revaha oğluna, bağışladığım şeylere seni şahit tutmak istiyor' dedi. Hz. Peygamber (sav) 'ey Beşir! Senin bundan başka çocuğun var mı' diye sordu. Beşir 'evet' dedi. Hz. Peygamber (sav) 'tüm çocuklarına bu yaptığın gibi bağış yaptın mı?' diye sordu. Beşir, 'hayır' deyince şöyle 'o halde beni şahit tutma. Zira ben haksızlığa şahit olmam.' buyurdu."

• Müslim Sahîh-i Müslim Hibât 4182, /677

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَهَّابِ وَعَبْدُ الأَعْلَى ح وَحَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ وَيَعْقُوبُ الدَّوْرَقِىُّ جَمِيعًا عَنِ ابْنِ عُلَيَّةَ - وَاللَّفْظُ لِيَعْقُوبَ - قَالَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ دَاوُدَ بْنِ أَبِى هِنْدٍ عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ قَالَ انْطَلَقَ بِى أَبِى يَحْمِلُنِى إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ اشْهَدْ أَنِّى قَدْ نَحَلْتُ النُّعْمَانَ كَذَا وَكَذَا مِنْ مَالِى. فَقَالَ: "أَكُلَّ بَنِيكَ قَدْ نَحَلْتَ مِثْلَ مَا نَحَلْتَ النُّعْمَانَ." قَالَ لاَ. قَالَ: "فَأَشْهِدْ عَلَى هَذَا غَيْرِى - ثُمَّ قَالَ - أَيَسُرُّكَ أَنْ يَكُونُوا إِلَيْكَ فِى الْبِرِّ سَوَاءً." قَالَ بَلَى. قَالَ: "فَلاَ إِذًا."

• Müslim Sahîh-i Müslim Hibât 4185, /677

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عُثْمَانَ النَّوْفَلِىُّ حَدَّثَنَا أَزْهَرُ حَدَّثَنَا ابْنُ عَوْنٍ عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ قَالَ نَحَلَنِى أَبِى نُحْلاً ثُمَّ أَتَى بِى إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم لِيُشْهِدَهُ فَقَالَ: "أَكُلَّ وَلَدِكَ أَعْطَيْتَهُ هَذَا." قَالَ لاَ. قَالَ: "أَلَيْسَ تُرِيدُ مِنْهُمُ الْبِرَّ مِثْلَ مَا تُرِيدُ مِنْ ذَا." قَالَ بَلَى. قَالَ: "فَإِنِّى لاَ أَشْهَدُ." قَالَ ابْنُ عَوْنٍ فَحَدَّثْتُ بِهِ مُحَمَّدًا فَقَالَ إِنَّمَا تَحَدَّثْنَا أَنَّهُ قَالَ: "قَارِبُوا بَيْنَ أَوْلاَدِكُمْ."

• Müslim Sahîh-i Müslim Hibât 4186, /678