11519 - أَخْبَرَنَا عَبْدَةُ بْنُ عَبْدِ اللهِ، قَالَ: أَخْبَرَنَا حُسَيْنٌ يَعْنِي ابْنَ عَلِيٍّ الْجُعْفِيِّ، عَنْ فُضَيْلٍ، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ عَمْرِو بْنِ مُرَّةَ، عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ الْحَارِثِ، عَنْ زُهَيْرِ بْنِ الْأَقْمَرِ، عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «اتَّقُوا الظُّلْمَ، فَإِنَّهُ الظُّلُمَاتُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، وَاتَّقُوا الْفُحْشَ، فَإِنَّ اللهَ لَا يُحِبُّ الْفُحْشَ وَالتَّفَحُّشَ، وَإِيَّاكُمْ وَالشُّحَّ، فَإِنَّهُ أَهْلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ، أَمَرَهُمْ بِالظُّلْمِ فَظَلَمُوا، وَأَمَرَهُمْ بِالْفُجُورِ فَفَجَرُوا، وَأَمَرَهُمْ بِالْقَطِيعَةِ فَقَطَعُوا»

---

• Nesâî Sünen-i Kübra Tefsîr 11519, 10/295

حَدَّثَنَا عَبْدُ اللهِ بْنُ نُمَيْرٍ ، حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ سَعْدٍ ، قَالَ : حدَّثَنِي قَيْسُ بْن بِشْرٍ التَّغْلِبِيُّ ، قَالَ : كَانَ أَبِي جَلِيسًا لأَبِي الدَّرْدَاءِ بِدِمَشْقَ , وَكَانَ بِدِمَشْقَ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، يُقَالَ لَهُ ابْنُ الْحَنْظَلِيَّةِ مِنَ الأَنْصَارِ , وَكَانَ الرَّجُلُ مُتَوَحِّدًا ، قَلَّمَا يُجَالِسُ النَّاسَ ، إنَّمَا هُوَ يُصَلِّي فَإِذَا انْصَرَفَ , فَإِنَّمَا هُوَ تَسْبِيحٌ وَتَهْلِيلٌ , حَتَّى يَأْتِيَ أَهْلَهُ , فَمَرَّ بِنَا ذَاتَ يَوْمٍ وَنَحْنُ عِنْدَ أَبِي الدَّرْدَاءِ فَسَلَّمَ ، فَقَالَ لَهُ أَبُو الدَّرْدَاءِ كَلِمَةً تَنْفَعُنَا ، وَلاَ تَضُرُّك ، قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : الْمُنْفِقُ عَلَى الْخَيْلِ فِي سَبِيلِ اللهِ ، كَبَاسِطِ يَدَيْهِ بِالصَّدَقَةِ لاَ يَقْبِضُهَا ، ثُمَّ مَرَّ بِنَا يَوْمًا آخَرَ فَسَلَّمَ ، فَقَالَ أَبُو الدَّرْدَاءَ : كَلِمَةٌ تَنْفَعُنَا وَلاَ تَضُرُّكَ , قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : إنَّكُمْ قَادِمُونَ عَلَى إخْوَانِكُمْ فَأَصْلِحُوا رِحَالَكُمْ وَأَصْلِحُوا لِبَاسَكُمْ حَتَّى تَكُونُوا كَأَنَّكُمْ شَامَةً فِي النَّاسِ , فَإِنَّ اللَّهَ لاَ يُحِبُّ الْفُحْشَ وَالتَّفَحُّشَ.

Abdullah b. Numeyr, ona Hişâm b. Sa’d, ona Kays b. Bişr et-Taglibî Şöyle demiştir: Babam, Şam’da Ebu Derdâ’nın sohbet arkadaşlarından biriydi. Şam’da, insanlardan uzak duran, kimseyle pek oturup kalkmayan, İbn Hanzaliye isminde, Ensar'dan bir sahabi vardı. Bu adam, (Namazdan namaza camiye gelip) namazı kılıp tesbihatını yaptıktan sonra ailesinin yanına (evine) giderdi. Bir gün, biz Ebu Derdâ’nın yanında otururken yanımızdan geçti ve selam verdi. Ebu Derdâ ona “Bize faydası olan, sana da zararı olmayacak bir söz söylesen ya” dedi. O da “Rasulullah (sav) şöyle buyurdu” dedi: "Allah yolunda (cihad için) atlara harcama yapan kimse, sadaka dağıtırken ellerini açmış da bir türlü kapatmayan (kesintisiz sadaka veren) kimse gibidir." Bir başka gün yine yanımızdan geçti, selam verdi. Ebu Derdâ ona “Bize faydası olan, sana da zararı olmayacak bir söz söylesen ya” dedi. O da “Rasulullah (sav) şöyle buyurdu” dedi: "Siz, kardeşlerinizin yanına (başka Müslümanların bulunduğu beldelere) gidiyorsunuz. Öyleyse bineğinizin eyerini düzgün tutun (yolculuk hâlinizi düzene koyun), elbisenizi de güzelce düzeltin ki insanlar arasında bir ben gibi (göze hoş gelen, tertipli bir iz) olasınız. Zira Allah, çirkin sözü ve çirkin davranışı sevmez."

---

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Fazlü'l-Cihad 19873, 10/351