74 Kayıt Bulundu.
Açıklama: Hadisin son bölümünde yer alan "Allah en iyisini bilir" şeklindeki ifade son cümlenin bir yorum olduğuna delalet etmektedir. Zira NM2217 nolu rivayetin açıklamasında yer aldığı üzere Hz. Peygamber'in Hüzeyme'nin şahitliğini iki kişinin şahitliğine denk kabul ettiğine dair bilgi bir yorumdur. Hz. Peygamber'in uygulama veya sözü değildir. Bu yorumun da isabetli olmadığı söylenebilir. Ayrıntılı bilgi için NM2217, B002807, NM2218 nolu hadislerin açıklamalarına bakılabilir.
Açıklama: 1- Hadisin rivayet edildiği sahabe metinde Umare'nin amcası olarak geçmektedir. Konuya dair eserlerde bu kişinin adının Umâre b. Sâbit olduğu ifade edilmektedir (İbn Ebî ʿÂsım, el-Âhâd ve'l-Mesânî, IV, 118; Ebû Nuʿaym, Maʿrifetu's-Sahâbe, nşr. ʿÂdil b. Yûsuf el-ʿAzzâzî, I-VII, Riyâd 1419/1998, IV, 2076; İbnu'l-Esîr, Usdu'l-Ğâbe fî Maʾrifeti's-Sahâbe, 1415/1994, IV, 129; İbn Hacer, el-İsâbe fî Temyîzi's-Sahâbe, nşr. ʿÂdil Ahmed ʿAbdulmevcûd ve ʿAlî Muhammed Muʿavvad, I-VIII, Beyrût 1415/1994, IV, 475) 2- Özellikle hadisin hüküm ifade eden son cümlesinin Hz. Peygamber'e nispet edilmediğine dikkat etmek gerekir. Hz. Peygamber'in ne yapıp da Hüzeyme'nin şahitliğini iki kişinin şahitliğine denk kabul ettiği bilgisi yer almamaktadır. Mürsel olan bir rivayette ise Hz. Peygamber'in atı iade ettiği bilgisi yer almaktadır (İbn Beşk‘uvâl, Ebu’l-Kâsım Halef b. ‘Abdulmelik b. Mes‘ûd b. Beşkuvâl el-Endelusî (ö.578/1182), Ğavâmidi’l-Esmâi’l-Mübheme, nşr. İzzuddîn Alî es-Seyyid, Muhammed Kemâluddîn İzzuddîn, III, Beyrût 1407/1986, C.I, s.360).
Açıklama: Rivayetin son cümlesinde Hüzeyme'nin Hz. Peygameber'e olan güveninden dolayı "Hüzeyme kimin lehine veya aleyhine şahitlikte bulunursa bu ona yeter!" denilerek bir taltif söz konusudur. Bu taltif Hüzeyme'nin şahitliğinin iki kişinin şahitliğine denk olduğu şeklinde hukuki bir sonuç doğurduğu şeklinde anlaşılmıştır. Ancak rivayetlerde bu hüküm yer almamaktadır.