حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ نُمَيْرٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ إِدْرِيسَ عَنْ شُعْبَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُنْكَدِرِ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ أَتَيْتُ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم فَدَعَوْتُ فَقَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم "مَنْ هَذَا." قُلْتُ أَنَا. قَالَ فَخَرَجَ وَهُوَ يَقُولُ: "أَنَا أَنَا."

Bize Muhammed b. Abdullah b. Nümeyr, ona Abdullah b. İdris, ona Şube, ona da Muhammed b. Münkedir, Cabir b. Abdullah'ın şöyle dediğini rivayet etti: Hz. Peygamber'e geldim ve ona seslendim. Hz. Peygam­ber; "kim o" dedi. Ben de benim dedim. Ardından Hz. Peygamber; "Benim benim" diyerek dışarı çıktı.

Açıklama: Hz. Peygamber (sav)'in "ben ben" diye verilen cevabı tekrarı, bu cevap şeklinden hoşlanmadığını [DM002672, D005187] göstermektedir. Zira bu ifade, kapıyı çalanın kim olduğunu anlatmamaktadır. Dolayısıyla kapıyı çalan kişinin, ev sahibinin anlayacağı şekilde kendisini tanıtan bir cevap vermesi beklenmektedir.

• Müslim Sahîh-i Müslim Âdâb 5635, /916

حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ يَحْيَى وَأَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ - وَاللَّفْظُ لأَبِى بَكْرٍ - قَالَ يَحْيَى أَخْبَرَنَا وَقَالَ أَبُو بَكْرٍ حَدَّثَنَا - وَكِيعٌ عَنْ شُعْبَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُنْكَدِرِ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ اسْتَأْذَنْتُ عَلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ: "مَنْ هَذَا. " فَقُلْتُ أَنَا. فَقَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم "أَنَا أَنَا."

Bize Yahya b. Yahya ve Ebu Bekr b. Ebu Şeybe -hadis Ebu Bekr'in lafızları ile aktarılmıştır.-, onlara Veki', ona Şube, ona da Muhammed b. Münkedir, Cabir b. Abdullah'ın şöyle dediğini rivayet etti: Hz. Peygamber'in yanına girmek için izin istedim. "Kim o" dedi. Benim diye cevap verdim. Bunun üzerine Hz. Peygamber de "Benim, benim" diyerek cevabımı tekrarladı.

• Müslim Sahîh-i Müslim Âdâb 5636, /916

أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحَافِظُ أَخْبَرَنَا أَبُو الْفَضْلِ بْنُ إِبْرَاهِيمَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ سَلَمَةَ حَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ أَخْبَرَنَا جَرِيرٌ عَنْ سُهَيْلٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- قَالَ : " مَنِ اطَّلَعَ فِى بَيْتِ قَوْمٍ بَغَيْرِ إِذْنِهِمْ فَقَدْ حَلَّ لَهُمْ أَنْ يَفْقَئُوا عَيْنَهُ " [ رَوَاهُ مُسْلِمٌ فِى الصَّحِيحِ عَنْ زُهَيْرِ بْنِ حَرْبٍ عَنْ جَرِيرٍ.]

Bize Ebu Abdullah el-Hafız, ona Ebu'l-Fazl b. İbrahim, ona Ahmed b. Seleme, ona İshak b. İbrahim, ona Cerir, ona Süheyl, ona babası, ona da Ebu Hureyre, Rasulullah'ın (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etti: "Bir kimse, izinleri olmaksızın birinin evini gözetlese, onun gözünü çıkarmak ev sahibine helal olur."

• Beyhakî Sünen-i Kebir el-Eşribe ve'l-had fîhâ 17717, 17/558

حدثنا أيوب بن سليمان قال حدثني أبو بكر بن أبي أويس عن سليمان عن كثير بن زيد عن الوليد بن رباح أن أبا هريرة قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : إذا دخل البصر فلا اذن

Bize Eyüb b. Süleyman, ona Ebu Bekir b. Ebu Üveys, ona Süleyman, ona Kesir b. Zeyd, ona Velid b. Rabah, ona da Ebu Hureyre, Hz. Peygamber'in şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Göz evin içine muttali olduktan sonra, izne gerek kalmamıştır."

• Buhârî el-Edebü'l-Müfred 1089, /838

حدثنا إسحاق بن العلاء قال حدثني عمرو بن الحارث قال حدثني عبد الله بن سالم عن محمد بن الوليد قال حدثنا يزيد بن شريح أن أبا حي المؤذن حدثه أن ثوبان مولى رسول الله صلى الله عليه وسلم حدثه أن النبي صلى الله عليه وسلم قال : " لا يحل لامرئ مسلم أن ينظر إلى جوف بيت حتى يستأذن فإن فعل فقد دخل ولا يؤم قوما فيخص نفسه بدعوة دونهم حتى ينصرف ولا يصلي وهو حاقن حتى يتخفف" [ قال أبو عبد الله أصح ما يروى في هذا الباب هذا الحديث]

Bize İshak b. Alâ, ona Amr b. el-Hâris, ona Abdullah b. Salim, ona Muhammed b. el-Velîd, ona Yezid b. Şureyh, ona Ebu Hayy el-Müezzin ona da Raslullah'ın (sav) azadlısı Sevbân'ın an­lattığına göre, Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurdu: "İzin almaksızın bir evin içine bakması hiç bir Müslümana helal değildir; eğer bunu yaparsa evin içine girmiş sayılır. İmamlık yapan kişi, cemaati içine katmaksızın duayı kendisi için yapmasın; İhtiyacını giderip rahatlayana kadar hiç kimse sıkışık bir halde namaza durmasın." [Ebu Abdullah bu konuda rivayet edilenler içerisinde bu hadisin en sahih hadis olduğunu söylemiştir.]

• Buhârî el-Edebü'l-Müfred 1093, /840

حَدَّثَنَا الْخُزَاعِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ بِلَالٍ عَنْ كَثِيرِ بْنِ زَيْدٍ عَنِ الْوَلِيدِ بْنِ رَبَاحٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: " إِذَا دَخَلَ الْبَصَرُ فَلَا إِذْنَ"

Açıklama: İsnadın hasen olması Kesîr b. Zeyd el-Eslemî ve Velîd b. Rabâh dolayısıyladır.

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Ebu Hureyre 8772, 3/361