66 Kayıt Bulundu.
Giriş
Giriş
Bize Ebu Ğassân Malik b. İsmail, ona İsrail, ona Ebu İshak, ona da Amr b. Meymun, Ömer b. el-Hattâb’ın şöyle dediğini rivayet etti: "Cahiliye dönemi insanları güneşin doğuşundan sonra Müzdelife’den (Mina'ya doğru) ayrılırlardı ve: 'Aydınlan ey Sebir dağı ki, biz de (bineklerimizi koşturarak) yola çıkalım' derlerdi. Rasulullah (sav) onlara muhalefet etti (onların bu uygulamasını terk etti). Güneş doğmadan önce, sabah namazını kılmış olanların vakti kadar bir zaman diliminde yola çıktı (Mina’ya yöneldi). Ravi (hadisin metninde şüpheye düşerek) şöyle de demiştir: 'Sabah namazı vaktine denk gelen bir zamanda (Müzdelife’den ayrıldı)."
Bize Yahya b. Bükeyr, ona Leys, ona Yunus, ona İbn Şihab, ona da Salim b. Abdullah şöyle rivayet etmiştir: "Abdullah b. Ömer (r.anhuma) kendi ailesinin zayıf kişilerini (kadın, çocuk ve yaşlı kimseleri) önden gönderirdi. Onlar geceleyin Müzdelife'de, Meş'arilharâm'ın yanında vakfe yapar, bildikleri dua ve zikirlerle Allah'ı zikrederlerdi. Sonra (hac) imamının Minâ'da vakfe yapmasından evvel ve Minâ'ya hareketinden önce, Minâ'ya dönerlerdi. Artık onlardan kimi Minâ'ya sabah namazı vaktinde gelir, kimi de bundan sonra gelirdi. Minâ'ya geldikleri zaman Akabe cemresine taşları atarlardı. İbn Ömer 'Rasulullah (sav) bu zayıf kimseler hakkında buna ruhsat verdi' derdi."
Bize Müsedded, ona Yahya, ona da İbn Cüreyc, ona da Esma'nın azatlısı Abdullah şöyle rivayet etmiştir: "Esma (r.anha), akşamla yatsı namazlarının cem edildiği gece Müzdelife'ye indi ve kalkıp namaz kıldı. Bir müddet namaz kıldıktan sonra 'Ey oğlum! Ay battı mı?' diye sordu. Ben 'Hayır (batmadı)' diye cevap verdim. Bunun üzerine bir süre daha namaz kıldı. Sonra yine 'Ay battı mı?' diye sordu. Ben de 'Evet, battı' diye cevap verdim. Esma 'Öyle ise (Minâ'ya doğru) yola çıkınız' dedi. Biz de yola çıktık. Nihayet (şeytan taşlama) mevkiine gelip, Akabe cemresine taş attı. Sonra Ben ona 'Hanım Efendim! Ben öyle sanıyorum ki, bizler meşru olan vakitten önce davrandık' dedim. Esma 'Ey oğlum! Rasulullah (sav) kadınlar için erken vakitte şeytan taşlamalarına izin verdi' dedi."
Bize Abdullah b. Recâ, ona İsrail, ona Ebu İshak, ona Abdurrahman b. Yezid şöyle rivayet etmiştir: Abdullah (ra) ile birlikte Mekke’ye gitmek üzere yola çıktık, sonra Müzdelife’ye vardık. Abdullah her birinde ezan okuyup kamet getirerek, arada akşam yemeğini de yemek suretiyle ile iki vakit namaz kıldı. Daha sonra fecir doğduğu zaman sabah namazını kıldı. Öyle ki kimisi fecir attı derken, bir başkası hayır fecir henüz doğmadı, diyeceği bir vakitte idi. Sonra (Abdullah b. Mesud) şöyle dedi: Rasulullah (sav) "Şüphesiz bu iki namaz, Akşam ve yatsı namazı, bu mekânda vakitlerinden başka bir vakte geçirilmişlerdir. Dolayısıyla İnsanlar yatsıdan önce Müzdelife’ye gelmesinler, diğeri ise bu saatte kılınan sabah namazıdır" buyurdu. Sonra Abdullah ortalık aydınlanıncaya kadar vakfe yaptı, ardından “eğer müminlerin emiri şu an (Müzdelife’den) ayrılırsa, sünneti isabet ettirmiş olur” dedi. Ravi der ki: Onun bu sözü söylemesi mi, yoksa Osman’ın (ra) (Müzdelife’den) ayrılması mı daha önceydi, bilemiyorum. Sonra Nahr (kurban bayramı birinci) günü Akabe cemresine taş atıncaya kadar telbiye getirmeye devam etti.
Bana Ebu Tahir ve Harmele b. Yahya, o ikisine İbn Vehb, ona Yunus, ona İbn Şihab'ın rivayet ettiğine göre Salim b. Abdullah kendisine şunu haber verdi: "Abdullah b. Ömer ailesinin zayıf olanlarını önden gönderir, onlar gece vakti Müzdelife'de, Meşar-i Haram'ın yakınlarında vakfe yapar ve kendilerine nasip olduğu şekilde Allah'ı anarlar, sonra da imam vakfe yapıp ayrılmadan önce onlar (Mina'ya) giderlerdi. Aralarından kimisi Mina'ya sabah namazı vaktinde ulaşır, kimisi bundan sonra ulaşırdı. Mina'ya geldiklerinde de Cemreye taş atarlardı. İbn Ömer 'Rasulullah (sav) buna ruhsat vermiştir' derdi."
Bana Ebu't-Tâhir ve Harmele b. Yahya, o ikisine İbn Vehb, ona Yunus, ona İbn Şihâb'ın rivayet ettiğine göre Salim b. Abdullah kendisine şunu haber verdi: "Abdullah b. Ömer ailesinin zayıf olanlarını önden gönderir, onlar gece vakti Müzdelife'de Meşar-i Haram'ın yanında vakfe yapar ve kendilerine nasip olduğu kadarıyla Allah'ı anarlar, sonra da imam vakfe yapıp ayrılmadan önce onlar ayrılıp (Mina'ya) giderlerdi. Aralarından kimisi Mina'ya sabah namazı vaktinde ulaşır, kimisi bundan sonra ulaşırdı. Mina'ya geldiklerinde de Cemreye taş atarlardı. İbn Ömer; Rasulullah'ın (sav) onlara (kadınlara ve çocuklara) bu hususta ruhsat verdiğini söylerdi."