وَحَدَّثَنِى سَلَمَةُ بْنُ شَبِيبٍ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ أَعْيَنَ حَدَّثَنَا مَعْقِلٌ عَنْ أَبِى الزُّبَيْرِ عَنْ جَابِرٍ أَنَّ امْرَأَةً مِنْ بَنِى مَخْزُومٍ سَرَقَتْ فَأُتِىَ بِهَا النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم فَعَاذَتْ بِأُمِّ سَلَمَةَ زَوْجِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم "وَاللَّهِ لَوْ كَانَتْ فَاطِمَةُ لَقَطَعْتُ يَدَهَا." فَقُطِعَتْ.

Bize Seleme b. Şebib, ona Hasan b. A'yen, ona Ma'kıl, ona Ebu Zübeyr, ona da Cabir şöyle rivayet etti: Mahzûm oğulları kabilesinden bir ka­dın hırsızlık etti ve Peygamber'e (sav) getirildi. Kadın hemen Peygamber'in (sav) eşi Ümmü Seleme'ye sığındı. Bunun üzerine Peygamber (sav) "vallahi bu kadın Fatıma da olsa mutlaka elini keserdim" buyurdu ve emretti kadının eli kesildi.

Açıklama: hadisin tam metni için M004411 numaralı rivayete bakınız.

• Müslim Sahîh-i Müslim Hudûd 4413, /717

وَحَدَّثَنِى أَبُو الطَّاهِرِ وَحَرْمَلَةُ بْنُ يَحْيَى - وَاللَّفْظُ لِحَرْمَلَةَ - قَالاَ أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ قَالَ أَخْبَرَنِى يُونُسُ بْنُ يَزِيدَ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ قَالَ أَخْبَرَنِى عُرْوَةُ بْنُ الزُّبَيْرِ عَنْ عَائِشَةَ زَوْجِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم أَنَّ قُرَيْشًا أَهَمَّهُمْ شَأْنُ الْمَرْأَةِ الَّتِى سَرَقَتْ فِى عَهْدِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فِى غَزْوَةِ الْفَتْحِ فَقَالُوا مَنْ يُكَلِّمُ فِيهَا رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالُوا وَمَنْ يَجْتَرِئُ عَلَيْهِ إِلاَّ أُسَامَةُ بْنُ زَيْدٍ حِبُّ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم. فَأُتِىَ بِهَا رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَكَلَّمَهُ فِيهَا أُسَامَةُ بْنُ زَيْدٍ فَتَلَوَّنَ وَجْهُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ: "أَتَشْفَعُ فِى حَدٍّ مِنْ حُدُودِ اللَّهِ." فَقَالَ لَهُ أُسَامَةُ اسْتَغْفِرْ لِى يَا رَسُولَ اللَّهِ. فَلَمَّا كَانَ الْعَشِىُّ قَامَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَاخْتَطَبَ فَأَثْنَى عَلَى اللَّهِ بِمَا هُوَ أَهْلُهُ ثُمَّ قَالَ: "أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ أَنَّهُمْ كَانُوا إِذَا سَرَقَ فِيهِمُ الشَّرِيفُ تَرَكُوهُ وَإِذَا سَرَقَ فِيهِمُ الضَّعِيفُ أَقَامُوا عَلَيْهِ الْحَدَّ وَإِنِّى وَالَّذِى نَفْسِى بِيَدِهِ لَوْ أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ سَرَقَتْ لَقَطَعْتُ يَدَهَا." ثُمَّ أَمَرَ بِتِلْكَ الْمَرْأَةِ الَّتِى سَرَقَتْ فَقُطِعَتْ يَدُهَا. [قَالَ يُونُسُ قَالَ ابْنُ شِهَابٍ قَالَ عُرْوَةُ قَالَتْ عَائِشَةُ فَحَسُنَتْ تَوْبَتُهَا بَعْدُ وَتَزَوَّجَتْ وَكَانَتْ تَأْتِينِى بَعْدَ ذَلِكَ فَأَرْفَعُ حَاجَتَهَا إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم.]

Bize Ebu Tahir ve Harmele b. Yahya, o ikisine İbn Vehb, ona Yunus b. Yezid, ona İbn Şihab, ona Urve b. Zübeyr, ona da Peygamber'in (sav) zev­cesi Aişe şöyle rivayet etmiştir: "Peygamber (sav) zamanında, Mekke Fethi sırasında, hır­sızlık eden kadının haline Kureyş üzüldü ve 'bunun hakkında Rasulullah (sav) ile kim konuşacak' diye soruşturdular. Sonunda 'buna ancak Rasulullah'ın (sav) sevdiği Usame cesaret edebilir' dediler. Daha sonra kadın Rasulullah'a (sav) getirildi ve Usame b. Zeyd onun için konuşup şefaatte bulundu. Rasulullah'ın (sav) yüz rengi değişti ve 'Allah'ın hadlerinden bir had cezası hakkında şefaat mi ediyorsun' buyurdu. Bunun üzerine Usame 'benim için mağfiret dile ey Allah'ın Rasulü' dedi. Akşam olunca Rasulullah (sav) ayağa kalkarak hutbe okudu, Allah'a gerektiği gibi senada bulundu, ardından 'Bundan sonra (malum ola ki) sizden öncekiler aralarından şerefli biri hırsızlık ederse onu bırakır, zayıf olan çalarsa üzerine had cezası tatbik ederlerdi. Bu yüzden Allah onları helak etti. Canımı kudret elinde tutan Allah'a yemin olsun ki, eğer Muhammed'in kızı Fatıma hırsızlık etse, onun da mutlaka elini keserdim' buyurdu. Bundan sonra emir buyurdu, hırsızlık eden o kadının eli kesil­di." [Yunus der ki: İbn Şihab, ona Urve, ona da Aişe "sonraları kadın güzelce tövbe etti ve evlendi. Bu işten sonra ba­na gelir, ben de onun hacetini Rasulullah'a (sav) arz ederdim" demiştir.]

• Müslim Sahîh-i Müslim Hudûd 4411, /717

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ رُمْحٍ الْمِصْرِىُّ أَنْبَأَنَا اللَّيْثُ بْنُ سَعْدٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عُرْوَةَ عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ قُرَيْشًا أَهَمَّهُمْ شَأْنُ الْمَرْأَةِ الْمَخْزُومِيَّةِ الَّتِى سَرَقَتْ فَقَالُوا مَنْ يُكَلِّمُ فِيهَا رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالُوا وَمَنْ يَجْتَرِئُ عَلَيْهِ إِلاَّ أُسَامَةُ بْنُ زَيْدٍ حِبُّ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَكَلَّمَهُ أُسَامَةُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « أَتَشْفَعُ فِى حَدٍّ مِنْ حُدُودِ اللَّهِ » . ثُمَّ قَامَ فَاخْتَطَبَ فَقَالَ « يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا هَلَكَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ أَنَّهُمْ كَانُوا إِذَا سَرَقَ فِيهِمُ الشَّرِيفُ تَرَكُوهُ وَإِذَا سَرَقَ فِيهِمُ الضَّعِيفُ أَقَامُوا عَلَيْهِ الْحَدَّ وَأَيْمُ اللَّهِ لَوْ أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ سَرَقَتْ لَقَطَعْتُ يَدَهَا » . قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ رُمْحٍ سَمِعْتُ اللَّيْثَ بْنَ سَعْدٍ يَقُولُ قَدْ أَعَاذَهَا اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ تَسْرِقَ وَكُلُّ مُسْلِمٍ يَنْبَغِى لَهُ أَنْ يَقُولَ هَذَا .

Bize Muhammed b. Rumh el-Mısrî, ona el-Leys b. Sa'd, ona İbn ihab, ona Urve, ona da Âişe (r.anha) şöyle demiştir: "Mahzûm oğulları kabilesinden hırsızlık eden kadının durumuna Kureyş çok üzüldü ve 'bu kadın hakkında Rasulullah (sav) ile kim konuşabilir' diye soruşturdular, sonunda 'Bunu Rasulullah (sav) ile ancak onun sevdiği olan Usame b. Zeyd konuşmaya cesaret edebilir?' dediler. Usame de (kadının affı veya cezasının paraya çevrilmesi için) Hz. Peygamber (sav) ile konuştu. Rasulullah (sav) 'Sen Allah'ın (koyduğu) hadlerinden birisinin (terkedilmesi) hakkında mı aracı oluyorsun?' diyerek onu kınadı. Sonra kalktı ve (halka) yüksek sesle hitabede bulunarak 'ey insanlar, Sizden öncekiler -İsrail oğulları- kuvvetli adam aralarında hırsızlık ettiği zaman onu cezalandırmayı terk ettikleri, zayıf adam aralarında hırsızlık ettiği zaman da ona had cezası uyguladıkları için helak oldular. Allah'a and olsun ki eğer Muhammed'in kızı Fâtıma da çalmış olsa şüphesiz ben onun da elini keserdim' buyurdu." [Muhammed b. Rumh der ki: Ben Leys b. Sa'd'ı “Allah, Hz. Peygamber'in (sav) kızı Fâtıma'yı hırsızlık etmekten şüphesiz korumuştur” sözünü söylerken işittim. Her Müslüman da bunu söylemelidir.]

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Hudûd 6, /411

وَحَدَّثَنَا عَبْدُ بْنُ حُمَيْدٍ أَخْبَرَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ عُرْوَةَ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ كَانَتِ امْرَأَةٌ مَخْزُومِيَّةٌ تَسْتَعِيرُ الْمَتَاعَ وَتَجْحَدُهُ فَأَمَرَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم أَنْ تُقْطَعَ يَدُهَا فَأَتَى أَهْلُهَا أُسَامَةَ بْنَ زَيْدٍ فَكَلَّمُوهُ فَكَلَّمَ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِيهَا. ثُمَّ ذَكَرَ نَحْوَ حَدِيثِ اللَّيْثِ

Açıklama: hadisin tam metni için M004411 numaralı rivayete bakınız.

• Müslim Sahîh-i Müslim Hudûd 4412, /717

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلٍ حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا قُرَّةُ بْنُ خَالِدٍ حَدَّثَنَا حُمَيْدُ بْنُ هِلاَلٍ حَدَّثَنِى أَبُو بُرْدَةَ قَالَ قَالَ أَبُو مُوسَى قَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم "لَنْ نَسْتَعْمِلَ - أَوْ لاَ نَسْتَعْمِلُ - عَلَى عَمَلِنَا مَنْ أَرَادَهُ."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Akdiye 3, /827