حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ بُكَيْرٍ حَدَّثَنَا اللَّيْثُ عَنْ عُقَيْلٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عُرْوَةَ بْنِ الزُّبَيْرِ أَنَّ زَيْنَبَ ابْنَةَ أَبِى سَلَمَةَ حَدَّثَتْهُ عَنْ أُمِّ حَبِيبَةَ بِنْتِ أَبِى سُفْيَانَ عَنْ زَيْنَبَ ابْنَةِ جَحْشٍ - رضى الله عنهن أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم دَخَلَ عَلَيْهَا فَزِعًا يَقُولُ: "لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ ، وَيْلٌ لِلْعَرَبِ مِنْ شَرٍّ قَدِ اقْتَرَبَ فُتِحَ الْيَوْمَ مِنْ رَدْمِ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مِثْلُ هَذِهِ." وَحَلَّقَ بِإِصْبَعِهِ الإِبْهَامِ وَالَّتِى تَلِيهَا . قَالَتْ زَيْنَبُ ابْنَةُ جَحْشٍ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَنَهْلِكُ وَفِينَا الصَّالِحُونَ قَالَ "نَعَمْ ، إِذَا كَثُرَ الْخُبْثُ."

Bize Yahya b. Bukeyr, ona Leys, ona Ukayl, ona İbn Şihâb, ona Urve b. Zübeyr, ona Zeyneb bt. Ebu Seleme, ona Ümmü Habibe bt. Ebu Süfyan, ona da Zeyneb bt Cahş (r.anhünne) şöyle söylemiştir: Rasulullah (sav) bir gün telaşla Zeyneb'in yanına girdi ve şöyle buyurdu: "Lâ ilâhe illallah! Arapların vay haline! Yaklaşmakta olan bir şerden ötürü helak var! Bugün Yecûc ve Mecûc'un seddi şunun gibi delindi." Akabinde baş ve işaret parmağını halka yaparak bunu gösterdi. Zeyneb bt. Cahş, 'Ey Allah'ın Rasulü! İçimizde salih kimseler olduğu halde biz de helak olur muyuz?' diye sordu. Bunun üzerine Rasulullah (sav); "Eğer kötülük (günah ve bozulma) çoğalırsa, evet." dedi.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Ehadîsü'l-Enbiya 7, 1/867