أَخْبَرَنَا يُونُسُ بْنُ عَبْدِ الأَعْلَى قَالَ حَدَّثَنَا ابْنُ وَهْبٍ قَالَ أَخْبَرَنِى مَخْرَمَةُ بْنُ بُكَيْرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ سَمِعْتُ حُمَيْدَ بْنَ نَافِعٍ يَقُولُ سَمِعْتُ زَيْنَبَ بِنْتَ أَبِى سَلَمَةَ تَقُولُ سَمِعْتُ عَائِشَةَ زَوْجَ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم تَقُولُ جَاءَتْ سَهْلَةُ بِنْتُ سُهَيْلٍ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّى لأَرَى فِى وَجْهِ أَبِى حُذَيْفَةَ مِنْ دُخُولِ سَالِمٍ عَلَىَّ . قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « أَرْضِعِيهِ » . قُلْتُ إِنَّهُ لَذُو لِحْيَةٍ . فَقَالَ « أَرْضِعِيهِ يَذْهَبْ مَا فِى وَجْهِ أَبِى حُذَيْفَةَ » . قَالَتْ وَاللَّهِ مَا عَرَفْتُهُ فِى وَجْهِ أَبِى حُذَيْفَةَ بَعْدُ .

Bize Yunus b. Abdula'lâ, ona İbn Vehb, ona Mahreme b. Bükeyr, ona babası (Bükeyr b. Abdullah), ona Humeyd b. Nafi, ona da Zeyneb bt. Ümmü Seleme, Peygamber'in (sav) hanımı Aişe’nin (r.anha) şöyle dediğini rivayet etti:

"Sehle bt. Süheyl Rasulullah'a (sav) gelip 'Ey Allah’ın Rasulü! Evlatlık edindiğimiz Salim benim bulunduğum yere gelince, (kocam) Ebu Huzeyfe’nin yüzünün değiştiğini (öfkelendiğini) görüyorum ne yapmalıyım?' diye sordu. Rasulullah (sav) 'Onu emzir' buyurdu. Ben de 'O (Salim) sakalları çıkmış bir delikanlıdır' dedim bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) 'Onu emzir! Ebu Huzeyfe’nin yüzündeki (öfke) kaybolacaktır' buyurdu. Sehle der ki: Vallahi (onu emzirdikten) sonra Ebu Huzeyfe’nin yüzünde öfke izini bir daha görmedim."

• Nesâî Sünen-i Nesâî Nikah 53, /2302