أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ وَهْبٍ قَالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ سَلَمَةَ قَالَ حَدَّثَنِى أَبُو عَبْدِ الرَّحِيمِ قَالَ حَدَّثَنِى زَيْدٌ عَنْ أَيُّوبَ - وَهُوَ ابْنُ عَائِذٍ - عَنْ بُكَيْرِ بْنِ الأَخْنَسِ عَنْ مُجَاهِدٍ أَبِى الْحَجَّاجِ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ فُرِضَتْ صَلاَةُ الْحَضَرِ عَلَى لِسَانِ نَبِيِّكُمْ صلى الله عليه وسلم أَرْبَعًا وَصَلاَةُ السَّفَرِ رَكْعَتَيْنِ وَصَلاَةُ الْخَوْفِ رَكْعَةً .

Bize Muhammed b. Vehb, ona Muhammed b. Seleme, ona Ebu Abdürrahim, ona Zeyd, ona Eyyub b. Âiz, ona Bukeyr b. Ahnes, ona Mücahid Ebu Haccâc, ona da İbn Abbas şöyle demiştir:

Nebi’nizin (sav) dili üzere hazarda (ikamet halinde) namaz dörder rekât, yolculukta namaz ikişer rekât, korku halinde namaz birer rekât olarak farz kılındı.

• Nesâî Sünen-i Nesâî Taksîru's-salât fi's-sefer 1, /2182