وَحَدَّثَنِى عَنْ مَالِكٍ عَنْ نَافِعٍ:
"أَنَّ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ كَفَّنَ ابْنَهُ وَاقِدَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ، وَمَاتَ بِالْجُحْفَةِ مُحْرِمًا. وَخَمَّرَ رَأْسَهُ وَوَجْهَهُ، وَقَالَ لَوْلاَ أَنَّا حُرُمٌ لَطَيَّبْنَاهُ."
[قَالَ مَالِكٌ وَإِنَّمَا يَعْمَلُ الرَّجُلُ مَا دَامَ حَيًّا، فَإِذَا مَاتَ فَقَدِ انْقَضَى الْعَمَلُ."

Bana Mâlik, ona da Nâfi şöyle rivayet etmiştir:
"Abdullah b. Ömer, Cuhfe bölgesinde ihramlı olarak ölen oğlu Vâkid b. Abdullah’ı kefenledi. Oğlunun başını ve yüzünü örttü ve 'İhramlı olmasaydık ona güzel kokular da sürerdik' dedi."
Mâlik 'Kişi ancak hayatta olduğu sürece amel edebilir. Öldüğünde artık amel etme imkânı ortadan kalkar' demiştir.

---

• İmam Mâlik Muvatta' Hac 723, 1/116