حَدَّثَنَا عَبْدُ بْنُ حُمَيْدٍ أَخْبَرَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ عَطَاءِ بْنِ يَزِيدَ اللَّيْثِىِّ عَنْ أَبِى سَعِيدٍ قَالَ:
" قَالَ رَجُلٌ أَىُّ النَّاسِ أَفْضَلُ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ: مُؤْمِنٌ يُجَاهِدُ بِنَفْسِهِ وَمَالِهِ فِى سَبِيلِ اللَّهِ. قَالَ ثُمَّ مَنْ قَالَ:
"ثُمَّ رَجُلٌ مُعْتَزِلٌ فِى شِعْبٍ مِنَ الشِّعَابِ يَعْبُدُ رَبَّهُ وَيَدَعُ النَّاسَ مِنْ شَرِّهِ."

Bize Abd b. Humeyd, ona Abdürrezzak (b. Hemmam), ona Mamer (b. Raşid), ona (Muhammed b. Şihab) ez-Zührî, ona da Ata b. Yezid el-Leysî, Ebu Said el-Hudrî'nin (ra) şöyle dediğini rivayet etti: Adamın biri; ey Allah'ın Rasulü (sav) insanların en faziletlisi kimdir dedi.
"Allah yolunda malı ve canı ile cihat eden mümindir" diye cevap verdi. Ondan sonra kim (gelir) diye sorunca; "sonra (insanlardan) uzak bir yere çekilip Rabbine ibadet eden ve insanları kendi şerrinden uzak tutan (emin kılan) kimsedir" buyurdu.

• Müslim Sahîh-i Müslim İmâre 4887, /807