وَحَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا خَالِدُ بْنُ مَخْلَدٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ بِلاَلٍ حَدَّثَنِى سُهَيْلُ بْنُ أَبِى صَالِحٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ أَرَادَتْ عَائِشَةُ أَنْ تَشْتَرِىَ جَارِيَةً تُعْتِقُهَا فَأَبَى أَهْلُهَا إِلاَّ أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْوَلاَءُ فَذَكَرَتْ ذَلِكَ لِرَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ "لاَ يَمْنَعُكِ ذَلِكِ فَإِنَّمَا الْوَلاَءُ لِمَنْ أَعْتَقَ."

Bize Ebu Bekir b. Ebu Şeybe, ona Halid b. Mahled, ona Süleyman b. Hilal, ona Süheyl b. Ebu Salih, ona babası, ona da Ebu Hureyre şöyle ri­vayet etmiştir:

"Aişe bir cariyeyi satın alıp azat etmek istedi, ancak sahipleri, sadece velayetin kendilerine ait olması şartıyla kabul ettiler. Bunun üzerine Aişe durumu Rasulullah'a (sav) anlattı, Hz. Peygamber (sav) de 'bu satın almana engel değil, çünkü velayet ancak azat edene aittir' buyur­du."

---

• Müslim Sahîh-i Müslim Itk, 3787, /623