وَحَدَّثَنَا ابْنُ أَبِى عُمَرَ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ أَيُّوبَ السَّخْتِيَانِىِّ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ أَقْبَلَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم عَامَ الْفَتْحِ عَلَى نَاقَةٍ لأُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ حَتَّى أَنَاخَ بِفِنَاءِ الْكَعْبَةِ ثُمَّ دَعَا عُثْمَانَ بْنَ طَلْحَةَ فَقَالَ "ائْتِنِى بِالْمِفْتَاحِ." فَذَهَبَ إِلَى أُمِّهِ فَأَبَتْ أَنْ تُعْطِيَهُ فَقَالَ وَاللَّهِ لَتُعْطِينِيهِ أَوْ لَيَخْرُجَنَّ هَذَا السَّيْفُ مِنْ صُلْبِى - قَالَ - فَأَعْطَتْهُ إِيَّاهُ. فَجَاءَ بِهِ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَدَفَعَهُ إِلَيْهِ فَفَتَحَ الْبَابَ. ثُمَّ ذَكَرَ بِمِثْلِ حَدِيثِ حَمَّادِ بْنِ زَيْدٍ .

Bize İbn Ebu Ömer, ona Süfyan, ona Eyyüb Sahtiyânî, ona Nafi, ona da İbn Ömer şöyle rivayet etmiştir:

"Fetih yılında Rasulullah (sav) Üsame b. Zeyd'e ait dişi bir deve üzerinde gelerek onu Kâbe'nin avlusunda çöktürdü. Sonra Osman b. Talha'yı çağırdı. Ve “bana anahtarı getir” dedi. Osman hemen annesine gitti. Fakat annesi anahtarı ona vermek istemedi. Osman “vallahi ya onu bana verirsin yahut şu kılıç belimden çıkar” dedi. Bunun üzerine annesi anahtarı ona verdi. O da Peygamber'e (sav) gelerek onu kendisine teslim etti. Rasulullah (sav) kapıyı açtı."

Bundan sonra ravi, hadisi Hammad b. Zeyd hadisi gibi rivayet etmiştir.

---

Açıklama: Rivayetin devamı için M003231 numaralı hadise bakınız.

• Müslim Sahîh-i Müslim Hac, 3232, /531

حَدَّثَنَا أَبُو الرَّبِيعِ الزَّهْرَانِىُّ وَقُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ وَأَبُو كَامِلٍ الْجَحْدَرِىُّ كُلُّهُمْ عَنْ حَمَّادِ بْنِ زَيْدٍ - قَالَ أَبُو كَامِلٍ - حَدَّثَنَا حَمَّادٌ حَدَّثَنَا أَيُّوبُ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ "قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَوْمَ الْفَتْحِ فَنَزَلَ بِفِنَاءِ الْكَعْبَةِ وَأَرْسَلَ إِلَى عُثْمَانَ بْنِ طَلْحَةَ فَجَاءَ بِالْمِفْتَحِ فَفَتَحَ الْبَابَ - قَالَ - ثُمَّ دَخَلَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم وَبِلاَلٌ وَأُسَامَةُ بْنُ زَيْدٍ وَعُثْمَانُ بْنُ طَلْحَةَ وَأَمَرَ بِالْبَابِ فَأُغْلِقَ فَلَبِثُوا فِيهِ مَلِيًّا ثُمَّ فَتَحَ الْبَابَ. فَقَالَ عَبْدُ اللَّهِ فَبَادَرْتُ النَّاسَ فَتَلَقَّيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم خَارِجًا وَبِلاَلٌ عَلَى إِثْرِهِ فَقُلْتُ لِبِلاَلٍ هَلْ صَلَّى فِيهِ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ نَعَمْ. قُلْتُ أَيْنَ قَالَ بَيْنَ الْعَمُودَيْنِ تِلْقَاءَ وَجْهِهِ. قَالَ وَنَسِيتُ أَنْ أَسْأَلَهُ كَمْ صَلَّى"

Bize Ebu Rabî ez-Zehrânî, Kuteybe b. Said ve Ebu Kamil Cahderî, onlara Hammad b. Zeyd, ona Eyyüb, ona Nafi, ona da İbn Ömer şöyle rivayet etmiştir:

"Fetih günü Rasulullah (sav) (Mekke'ye) ge­lerek Kâbe'nin avlusuna girdi. Osman b. Talha'ya haber gönderdi, o da anahtarı getirerek kapıyı açtı. Sonra Peygamber (sav) ile Bilal, Üsame b. Zeyd ve Osman b. Talha içeri girdiler. Rasulullah'ın (sav) emriyle kapı kapandı. İçerde uzun zaman kaldılar. Sonra kapıyı açtı. Abdullah der ki: Ben herkesten acele davranarak oradan çıkarken Rasulullah'ı (sav) karşıladım. Bilal de peşinde idi. Bilâl'e “Rasulullah (sav) içerde namaz kıldı mı” di­ye sordum, “evet” cevabını verdi. “Nerede kıldı” dedim. “Yüzüne karşı gelen iki direğin arasında” dedi. İbn Ömer der ki: Kaç rekât namaz kıldığını sormayı unuttum."

---

• Müslim Sahîh-i Müslim Hac, 3231, /531