وَحَدَّثَنِى زُهَيْرُ بْنُ حَرْبٍ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَيُّوبَ عَنْ أَبِى الْعَالِيَةِ الْبَرَّاءِ قَالَ:
أَخَّرَ ابْنُ زِيَادٍ الصَّلاَةَ. فَجَاءَنِى عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الصَّامِتِ، فَأَلْقَيْتُ لَهُ كُرْسِيًّا، فَجَلَسَ عَلَيْهِ. فَذَكَرْتُ لَهُ صَنِيعَ ابْنِ زِيَادٍ. فَعَضَّ عَلَى شَفَتِهِ، وَضَرَبَ فَخِذِى وَقَالَ: ’إِنِّى سَأَلْتُ أَبَا ذَرٍّ، كَمَا سَأَلْتَنِى. فَضَرَبَ فَخِذِى، كَمَا ضَرَبْتُ فَخِذَكَ، وَقَالَ: ’إِنِّى سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم كَمَا سَأَلْتَنِى، فَضَرَبَ فَخِذِى، كَمَا ضَرَبْتُ فَخِذَكَ، وَقَالَ: "صَلِّ الصَّلاَةَ لِوَقْتِهَا. فَإِنْ أَدْرَكَتْكَ الصَّلاَةُ مَعَهُمْ فَصَلِّ. وَلاَ تَقُلْ: ’إِنِّى قَدْ صَلَّيْتُ فَلاَ أُصَلِّى’."

Bize Züheyr b. Harb, ona İsmail b. İbrahim, ona da Eyyüb, Ebu Âliye el-Berrâ'nın şöyle dediğini rivayet etti:
İbn Ziyad namazı geciktirdi. O esnada Abdullah b. Samit yanıma geldi. Ona bir sandalye uzattım, üzerine oturdu. Sonra da ona İbn Ziyad'ın yaptığını anlattım. Dudağını ısırdı ve benim uyluğuma vurarak: Senin bana sorduğun bu soruyu ben de Ebu Zer'e sormuştum. Benim senin uyluğuna vurduğum gibi o da benim uyluğuma vurdu ve: Senin bana sorduğun gibi ben de Rasulullah'a (sav) (bu soruyu) sordum. Senin uyluğuna vurduğum gibi uyluğuma vurdu ve şöyle buyurdu: "Sen namazı vaktinde kıl. Eğer onlarla birlikteyken namaz kılınırsa sen de namaz kıl. ve: 'Ben zaten namaz kılmıştım. Bu sebeple yeniden kılmam' deme." buyurdu.

• Müslim Sahîh-i Müslim Mesâcid ve Mevâdi'u's-salât 1469, /255