حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بِشْرٍ الْعَبْدِىُّ حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ أَبِى عَرُوبَةَ عَنْ قَتَادَةَ عَنْ مُطَرِّفِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الشِّخِّيرِ أَنَّ عَائِشَةَ نَبَّأَتْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم كَانَ يَقُولُ فِى رُكُوعِهِ وَسُجُودِهِ "سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلاَئِكَةِ وَالرُّوحِ."

Bize Ebu Bekir b. Ebu Şeybe, ona Muhammed b. Bişr el-Abdî, ona Said b. Ebu Arûbe, ona Katade, ona Mutarrif b. Abdullah b. eş-Şıhhîr'in rivayet ettiğine göre Aişe şöyle haber vermiştir:

Rasulullah'ın (sav) rükû ve secdede "Subbûh, kuddûs Rabbu’l-melâiketi ve’r-ruh: Her türlü eksiklikten uzak, çok yüce ve mukaddes olan; meleklerin ve Ruh’un (Cebrâil’in) Rabbi." diye dua ederdi.

• Müslim Sahîh-i Müslim Salât 1091, /199