حَدَّثَنَا يَزِيدُ بْنُ هَارُونَ , قَالَ : أَخْبَرَنَا أَبُو مَعْشَرٍ , عَنْ سَعِيدِ بْنِ أَبِي سَعِيدٍ الْمَقْبُرِيِّ , عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ , قَالَ : هَبَطْتُ مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ ثَنِيَّةِ هَرْشَى فَانْقَطَعَ شِسْعُهُ فَنَاوَلْتُهُ نَعْلِي فَأَبَى أَنْ يَقْبَلَهَا وَجَلَسَ فِي ظِلِّ شَجَرَةٍ لِيُصْلِحَ نَعْلَهُ فَقَالَ لِي : انْظُرْ مَنْ تَرَى قُلْتُ : هَذَا فُلانُ بْنُ فُلانٍ , قَالَ : بِئْسَ عَبْدُ اللهِ فُلانٌ , ثُمَّ قَالَ لِي : انْظُرْ إِلَى مَنْ تَرَى قُلْتُ , هَذَا فُلانٌ , قَالَ : نِعْمَ عَبْدُ اللهِ فُلانٌ , وَالَّذِي قَالَ لَهُ : نِعْمَ عَبْدُ اللهِ فُلانٌ خَالِدُ بْنُ الْوَلِيدِ.

Bize Yezîd b. Harun, ona Ebu Ma'şer, ona Saîd b. Ebu Saîd el-Makburî, ona da Ebu Hüreyre’den şöyle demiştir:

"Rasulullah (sav) ile birlikte Seniyye-i Harşâ’dan aşağıya indik. O esnada Rasulullah'ın (sav) terliğinin bağı koptu. Ben kendi sandaletimi ona uzattım. Fakat kabul etmedi, (kendi sandalını) onarmak için bir ağacın gölgesine oturdu. Sonra bana 'Bak, kimleri görüyorsun?' buyurdu. Ben 'Falan oğlu falanı görüyorum' dedim. Bunun üzerine 'Falanca, Allah’ın ne kötü kuludur' buyurdu. Sonra tekrar bana 'Bak, kimleri görüyorsun?' buyurdu. Ben 'Falanı görüyorum' dedim. 'Falanca, Allah’ın ne güzel kuludur' buyurdu." Ebu Hureyre der ki: Allah’ın Rasulü'nün 'Allah’ın ne güzel kuludur’ dediği kimse Hâlid b. Velîd idi.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Fedâil 32929, 17/207