حدثنا محمد بن يوسف قال حدثنا عبد الحميد بن بهرام عن شهر قال سمعت أسماء : أن النبي صلى الله عليه وسلم مر في المسجد وعصبة من النساء قعود قال بيده اليهن بالسلام فقال اياكن وكفران المنعمين اياكن وكفران المنْعِمين قالت إحداهن نعوذ بالله يا نبي الله من كفران نعم الله قال بلى إن إحداكن تطول أيمتها ثم تغضب الغضبة فتقول والله ما رأيت منه ساعة خيرا قط فذلك كفران نعم الله وذلك كفران المنْعِمين

Bize Muhammed b. Yûsuf, ona Abdülhamîd b. Behrâm, ona da Şehr, Esmâ'nın şöyle dediğini rivayet etti:
Rasûlullah (s.a.v.) Mescid-i Nebevî’ye uğradı. O sırada bir grup kadın orada oturuyordu. Eliyle selam verip şöyle buyurdu:
– “Geçiminizi sağlayanlara karşı nankörlük etmekten sakının, Geçiminizi sağlayanlara karşı nankörlük etmekten sakının”. Kadınlardan biri:
– Nimetlerine karşı nankörlük etmekten Allah'a sığınırız ey Allah’ın nebisi, deyince o:
–“Öyle diyorsun da, Uzun süre evlenemeyip evde kalan biriniz (Allah'ın lûtfuyla kısmetini bulduktan sonra kocasına) kızıp: ‘Allah’a yemin olsun ki, ben ondan tek bir gün iyilik görmedim!’ der. İşte bu hem Allah’ın nimetlerine, hem de nafakasını temin edenlere karşı nankörlüktür”, buyurdu.

• Buhârî el-Edebü'l-Müfred 1047, /811