أَخْبَرَنَا عَمْرُو بْنُ عَوْنٍ عَنْ عَبْدِ السَّلاَمِ بْنِ حَرْبٍ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ أَنَسٍ : أَنَّ النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- كَانَ لاَ يَرْفَعُ ثَوْبَهَ حَتَّى يَدْنُوَ مِنَ الأَرْضِ. قَالَ أَبُو مُحَمَّدٍ : هُوَ أَدَبٌ ، وَهَذَا أَشْبَهُ مِنْ حَدِيثِ الْمُغِيرَةِ

Bize Amr b. Avn es-Sülemî, ona Abdüsselam b. Harb, ona da Süleyman b. Mihran el-A'meş,Enes b. Malik’in (ra) şöyle dediğini rivayet etti:
Hz. Peygamber (sav), (def-i hacete çıktığında) yere yaklaşmadıkça elbisesini kaldırmazdı. Ebu Muhammed dedi ki, bu (def-i hacet âdabından) bir edeptir ve def-i hacette edeb konusunda uyulmaya el-Muğire'nin rivayet ettiği hadise daha çok benzemektedir.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Tahâret 7, 1/527