حَدَّثَنَا شُعَيْبُ بْنُ أَيُّوبَ حَدَّثَنَا مُعَاوِيَةُ بْنُ هِشَامٍ عَنْ سُفْيَانَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عِكْرِمَةَ عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ الْجُهَنِىِّ أَنَّهُ قَالَ لِلنَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم: إِنَّ أُخْتِى نَذَرَتْ أَنْ تَمْشِىَ إِلَى الْبَيْتِ. فَقَالَ: "إِنَّ اللَّهَ لاَ يَصْنَعُ بِمَشْىِ أُخْتِكَ إِلَى الْبَيْتِ شَيْئًا."

Bize Şuayb b. Eyyüb, ona Muaviye b. Hişam, ona Süfyan, ona babası (Said b. Mesruk), ona da İkrime şöyle rivayet etmiştir:

"Ukbe b. Amir el-Cühenî, Hz. Peygamber'e (sav) 'Kız kardeşim yürüyerek Kâbe'ye kadar gitmeyi adadı' dedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) 'Kız kardeşinin Kâbe'ye kadar yürüyerek (eziyet çekmesi) Allah'a bir fayda sağlamaz' buyurdu."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Eymân ve'n-Nuzûr 23, /770