حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ دَاوُدَ الْعَتَكِىُّ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ جَعْفَرٍ الْمَدَنِىُّ عَنْ أَبِى سُهَيْلٍ نَافِعِ بْنِ مَالِكِ بْنِ أَبِى عَامِرٍ عَنْ أَبِيهِ أَنَّهُ سَمِعَ طَلْحَةَ بْنَ عُبَيْدِ اللَّهِ يَعْنِى فِى حَدِيثِ قِصَّةِ الأَعْرَابِىِّ قَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم
"أَفْلَحَ وَأَبِيهِ إِنْ صَدَقَ دَخَلَ الْجَنَّةَ وَأَبِيهِ إِنْ صَدَقَ."

Açıklama: Âzîmâbâdî, Hz. Peygamber'in (sav) bedevinin babası adına yemin etmesini, yasaklamadan önce olabileceği, babası kelimesinden önce Rab kelimesi takdir edilerek (babasını rabbine olarak) anlaşılabileceği veya da örfî olarak insanların dillerinde yemin kastedilen bir ifade olabileceği şeklinde tevil etmiştir. (Avnu'l-mabud, IX, 57)

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Eymân ve'n-Nuzûr 5, /759