حَدَّثَنَا أَبُو الْوَلِيدِ الطَّيَالِسِىُّ حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ كَثِيرٍ حَدَّثَنَا الزُّهْرِىُّ عَنْ عَطَاءِ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِى سَعِيدٍ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم:
"أَنَّهُ سُئِلَ أَىُّ الْمُؤْمِنِينَ أَكْمَلُ إِيمَانًا؟ قَالَ رَجُلٌ يُجَاهِدُ فِى سَبِيلِ اللَّهِ بِنَفْسِهِ وَمَالِهِ، وَرَجُلٌ يَعْبُدُ اللَّهَ فِى شِعْبٍ مِنَ الشِّعَابِ قَدْ كفى النَّاسَ شَرَّهُ."

Bize Ebu Velid et-Tayâlisî, ona Süleyman b. Kesir, ona Zührî, ona Atâ b. Yezîd, ona da Ebu Said el-Hudrî, Hz. Peygamber'den (sav) şöyle rivayet etmiştir:
"Hz. Peygamber'e (sav) iman bakımından en olgun müminin kim olduğu soruldu. O da 'Allah yolunda canı ve malı ile cihad eden adam ile, bir dağ yolunda Allah'a ibadet edip insanları kendi zararından güvende tutan kimsedir' buyurdu."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Cihâd 5, /576