حَدَّثَنَا نَصْرُ بْنُ عَلِىٍّ أَخْبَرَنِى أَبُو أَحْمَدَ حَدَّثَنَا عَمَّارُ بْنُ رُزَيْقٍ عَنْ أَبِى إِسْحَاقَ قَالَ كُنْتُ فِى الْمَسْجِدِ الْجَامِعِ مَعَ الأَسْوَدِ فَقَالَ:
"أَتَتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ قَيْسٍ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ - رضى الله عنه - فَقَالَ مَا كُنَّا لِنَدَعَ كِتَابَ رَبِّنَا وَسُنَّةَ نَبِيِّنَا صلى الله عليه وسلم لِقَوْلِ امْرَأَةٍ لاَ نَدْرِى أَحَفِظَتْ ذَلِكَ أَمْ لاَ."

Bize Nasr b. Ali, ona Ebû Ahmed, ona Ammar b. Ruzeyk, ona da Ebu İshak şöyle demiştir:
"Ben el-Esved ile Ulu Cami'de oturuyordum. Sonra Esved şöyle devam etti: Fatıma bt. Kays Ömer b. el-Hattâb'a (ra) gidip başından geçen olayı anlattığında Hz. Ömer şöyle dedi: Unutup unutmadığını bilemediğimiz bir kadının sözüyle Allah'ın kitabını ve Peygamberimizin sünnetini terk edemeyiz!"

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Talak 40, /534