حَدَّثَنَا وَهْبُ بْنُ بَقِيَّةَ عَنْ خَالِدٍ عَنْ أَفْلَحَ عَنِ الْقَاسِمِ عَنْ عَائِشَةَ - رضى الله عنها - قَالَتْ
"أَحْرَمْتُ مِنَ التَّنْعِيمِ بِعُمْرَةٍ فَدَخَلْتُ فَقَضَيْتُ عُمْرَتِى وَانْتَظَرَنِى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم بِالأَبْطَحِ حَتَّى فَرَغْتُ وَأَمَرَ النَّاسَ بِالرَّحِيلِ."
قَالَتْ وَأَتَى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم الْبَيْتَ فَطَافَ بِهِ ثُمَّ خَرَجَ.

Bize Vehb b. Bakıyye, ona Halid, ona Eflah, ona el-Kasım, ona da Hz. Âişe (ra) şöyle demiştir:
"Umre için Ten'im'den ihrama girdim ve Mekke'ye gelip umremi eda ettim. O sırada Rasûlullah (sav) beni el-Ebtah mevkiinde beklemekte idi. Nihayet ben umremi bitirince yola çıkmak için halka emir verdi."
Hz. Âişe, Hz. Peygamber Kâbe'ye geldi, onu tavaf etti, sonra yola çıktı dedi.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 86, /465