وَأَخْبَرَنَا أَبُو زَكَرِيَّا بْنُ أَبِى إِسْحَاقَ وَأَبُو بَكْرِ بْنُ الْحَسَنِ قَالاَ حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ : مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الْحَكَمِ أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ. قَالَ وَحَدَّثَنَا بَحْرُ بْنُ نَصْرٍ قَالَ قُرِئَ عَلَى ابْنِ وَهْبٍ أَخْبَرَكَ ابْنُ لَهِيعَةَ وَعَمْرُو بْنُ الْحَارِثِ وَاللَّيْثُ بْنُ سَعْدٍ عَنْ يَزِيدَ بْنِ أَبِى حَبِيبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَكَمِ الْبَلَوِىِّ أَنَّهُ سَمِعَ عُلَىَّ بْنَ رَبَاحٍ اللَّخْمِىَّ يُخْبِرُ أَنَّ عُقْبَةَ بْنَ عَامِرٍ الْجُهَنِىَّ قَالَ : قَدِمْتُ عَلَى عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ بِفَتْحٍ مِنَ الشَّامِ وَعَلَىَّ خُفَّانِ لِى جُرْمُقَانِيَّانِ غَلِيظَانِ ، فَنَظَرَ إِلَيْهِمَا عُمَرُ فَقَالَ : كُمْ لَكَ مُنْذُ لَمْ تَنْزِعْهُمَا؟ قَالَ قُلْتُ : لَبِسْتُهُمَا يَوْمَ الْجُمُعَةِ وَالْيَوْمُ يَوْمُ الْجُمُعَةِ ثَمَانٍ. قَالَ : أَصَبْتَ. وَرَوَاهُ مُفَضَّلُ بْنُ فَضَالَةَ عَنْ يَزِيدَ بْنِ أَبِى حَبِيبٍ وَقَالَ فِيهِ : أَصَبْتَ السُّنَّةَ

Bize EbEu Zekeriya b. Ebî İshak ile Ebû Bekir b. el-Hasan, onlara Ebû’l-Abbas Muhammed b. Yakub, ona Muhammed b. Abdullah b. Abdulhakem, ona İbn Vehb rivayet etti. Bize Bahr b. Nasr dedi ki: İbn Vehb’e şöyle okunuyordu: Sana İbn Lehîa, Amr b. el-Hâris ve el-Leys b. Sa’d’ın haber verdiğine göre, onlar bu rivayeti Yezîd b. Ebî Habîb’den, o da Abdullah b. Abdulhakem el-Belevî’den nakletmiş, o da Ali b. Rebâh el-Lahmî’yi dinlemiş ve o da Ukbe b. Âmir el-Cühenî’nin şöyle söylediğini haber vermiştir: Ömer b. el-Hattâb’a Şam’dan fetih haberini götürmüştüm. Ayaklarımda cürmukanî mamulü kalın mestler vardı. Hz. Ömer onlara baktı ve dedi ki:
“- Onları çıkarmadığın kaç gün oldu?” diye sordu.
“- Ben onları Cuma günü giymiştim, bu gün de Cuma günüdür, dolayısıyla sekiz gün oldu” dedim.
“- İsabet ettin” diye karşılık verdi.
Bunu Mufaddal b. Fedâle de, Yezîd b. Ebî Habîb’de rivayet etmiş, bu rivayette Hz. Ömer “Sünnete isabet ettin” demiş.

---

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 1345, 2/330