أَخْبَرَنَاهُ أَبُو بَكْرٍ : مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ فُورَكَ أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ حَدَّثَنَا يُونُسُ بْنُ حَبِيبٍ حَدَّثَنَا أَبُو دَاوُدَ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنِ الْحَكَمِ وَحَمَّادٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ الْجَدَلِىِّ عَنْ خُزَيْمَةَ بْنِ ثَابِتٍ الأَنْصَارِىِّ عَنِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- أَنَّهُ قَالَ فِى الْمَسْحِ عَلَى الْخُفَّيْنِ :« لِلْمُقِيمِ يَوْمٌ وَلَيْلَةٌ وَلِلْمُسَافِرِ ثَلاَثَةُ أَيَّامٍ وَلَيَالِيهِنَّ ».وَكَذَلِكَ رَوَاهُ الْحَارِثُ بْنُ يَزِيدَ الْعُكْلِىُّ وَأَبُو مَعْشَرٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ النَّخَعِىِّ. قَالَ أَبُو عِيسَى التِّرْمِذِىُّ : سَأَلْتُ مُحَمَّدًا يَعْنِى الْبُخَارِىَّ عَنْ هَذَا الْحَدِيثِ فَقَالَ : لاَ يَصِحُّ عِنْدِى حَدِيثُ خُزَيْمَةَ بْنِ ثَابِتٍ فِى الْمَسْحِ عَلَى الْخُفَّيْنِ لأَنَّهُ لاَ يُعْرَفُ لأَبِى عَبْدِ اللَّهِ الْجَدَلِىِّ سَمَاعٌ مِنْ خُزَيْمَةَ ، وَكَانَ شُعْبَةُ يَقُولُ : لَمْ يَسْمَعْ إِبْرَاهِيمُ النَّخَعِىُّ مِنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ الْجَدَلِىِّ حَدِيثَ الْمَسْحِ. قَالَ الشَّيْخُ : وَقِصَّةُ زَائِدَةَ عَنْ مَنْصُورٍ تَدُلُّ عَلَى صِحَّةِ مَا قَالَ شُعْبَةُ وَقَدْ مَضَتْ فِى أَوَّلِ الْبَابِ

Bize Ebû Bekir Muhammed b. el-Hasan b. Fûrek, ona Abdullah b. Cafer, ona Yunus b. Habîb, ona Ebû Davud, ona Şu’be, ona el-Hakem ve Hammâd, onlara İbrahim, ona Ebû Abdullah el-Cedelî, ona da Huzeyme b. Sabit el-Ensârî, mestler üzerine meshetmek konusunda Hz. Peygamber’in (sav) şöyle söylediğini rivâyet etmiştir:
“Onun süresi mukim için bir gün bir gece, misafir için de üç gün üç gecedir.”
Bunu el-Hâris b. Yezîd el-Uklî ve Ebû Ma’şer de, İbrahim en-Nehaî’den aynı şekilde rivayet etmişlerdir.
Ebû İsa et-Tirmizî şöyle dedi: Muhammed el-Buhârî’ye bu hadisi sordum, şöyle dedi: Huzeyme b. Sabit’ten gelen mestler üzerine meshetmek konusundaki hadisi bence sahih değildir. Çünkü Ebû Abdullah el-Cedelî’nin Huzeyme’den semâı bilinmemektedir.
Şu’be de şöyle dedi: İbrahim en-Nehaî, Ebû Abdullah el-Cedelî’den meshetmek hadisini dinlememiştir.
Şeyh dedi ki: Zâide’nin Mansur’dan naklettiği ve bu bölümün baş tarafında geçen kıssa, Şu’be’nin söylediğinin doğru olduğuna delalet eder.

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 1336, 2/325