أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ : مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْحَافِظُ حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ : مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ حَدَّثَنَا أَبُو غَسَّانَ : مَالِكُ بْنُ يَحْيَى السُّوسِىُّ حَدَّثَنِى شُجَاعُ بْنُ الْوَلِيدِ حَدَّثَنِى زَائِدَةُ بْنُ قُدَامَةَ قَالَ سَمِعْتُ مَنْصُورًا يَقُولُ : كُنَّا فِى حُجْرَةِ إِبْرَاهِيمَ النَّخَعِىِّ وَمَعَنَا إِبْرَاهِيمُ التَّيْمِىُّ ، فَذَكَرْنَا الْمَسْحَ عَلَى الْخُفَّيْنِ فَقَالَ إِبْرَاهِيمُ التَّيْمِىُّ : حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ مَيْمُونٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ الْجَدَلِىِّ عَنْ خُزَيْمَةَ بْنِ ثَابِتٍ قَالَ : جَعَلَ لَنَا رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- ثَلاَثًا ، وَلَوِ اسْتَزَدْتُهُ لَزَادَنَا. يَعْنِى الْمَسْحَ عَلَى الْخُفَّيْنِ لِلْمُسَافِرِ.

Bize Ebû Abdullah Muhammed b. Abdullah el-Hafz, ona Ebû’l-Abbas Muhammed b. Yakub, ona Ebû Gassân Malik b. Yahya esSûsî, ona Şucâ’ b. el-Velîd, ona Zâide b. Kudâme, ona da Mansur şöyle rivayet etti:
“İbrahim en-Nehaî’nin evinde idik, yanımızda İbrahim et-Teymî de vardı. Mestlerin üzerine meshetmek konusunu müzakere ediyorduk. İbahim et-Teymî dedi ki: Bize Amr b. Meymûn, ona Ebû Abdullah el-Cedelî, ona da Huzeyme b. Sabit şöyle dedi:
“Rasûlullah yolcunun mestler üzerine meshetmesi konusunda bize üç gün izin verdi. Eğer daha fazlasını isteseydim, bize daha uzun süre verirdi.”

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 1330, 2/322