حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ حَفْصٍ حَدَّثَنَا أَبِى حَدَّثَنَا الأَعْمَشُ حَدَّثَنَا مُسْلِمٌ عَنْ مَسْرُوقٍ قَالَتْ عَائِشَةُ:
" صَنَعَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم شَيْئًا فَرَخَّصَ فِيهِ فَتَنَزَّهَ عَنْهُ قَوْمٌ فَبَلَغَ ذَلِكَ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم فَخَطَبَ فَحَمِدَ اللَّهَ ثُمَّ قَالَ: 'مَا بَالُ أَقْوَامٍ يَتَنَزَّهُونَ عَنِ الشَّىْءِ أَصْنَعُهُ ، فَوَاللَّهِ إِنِّى لأَعْلَمُهُمْ بِاللَّهِ وَأَشَدُّهُمْ لَهُ خَشْيَةً' "

Bize Ömer b. Hafs, ona babası (Hafs b. Gıyas), ona Ameş (Süleyman b. Mihran), ona Müslim (b. Subeyh), ona Mesruk (b. Ecda), ona da Aişe şöyle demiştir:
"Rasulullah (sav) yaptığı bir şeyin, insanlar tarafından da yapılmasına izin verdi. Ancak bazı insanlar onu yapmaktan çekindiler ve ona yanaşmadılar. Onların bu halleri Rasulullah'a (sav) ulaşınca, hemen hutbeye çıkıp Allah'a hamd etti ve şöyle buyurdu: 'Bir takım insanlara ne oluyor da benim yapmış olduğum şeyi yapmaktan çekiniyorlar? Allah'a yemin olsun ki ben, onların arasında Allah'ı en iyi bilen ve Allah'tan kormak konusunda da en duyarlı olanıyım.'"

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Edeb 72, 2/508