حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلٍ حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ سَعِيدٍ ح
وَحَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ أَبِى شُعَيْبٍ حَدَّثَنَا ابْنُ نُمَيْرٍ - الْمَعْنَى - عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ
"كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَقْرَأُ عَلَيْنَا السُّورَةَ - قَالَ ابْنُ نُمَيْرٍ فِى غَيْرِ الصَّلاَةِ ثُمَّ اتَّفَقَا - فَيَسْجُدُ وَنَسْجُدُ مَعَهُ حَتَّى لاَ يَجِدُ أَحَدُنَا مَكَانًا لِمَوْضِعِ جَبْهَتِهِ."

Bize Ahmed b. Hanbel, ona da Yahya b. Saîd; (T)
Bize Ahmed b. Ebu Şuayb, ona İbn Nümeyr -mana olarak- ona Ubeydullah, ona Nafi', ona da İbn Ömer (ra) rivayet etmiştir:
"Rasulullah (sav) bize (içinde secde ayeti olan) bir sureyi okuyup" -ravi İbn Numeyr, namaz hâricinde dedi- "secde eder, onunla biz de secde ederdik. O kadar ki, bizden biri kalabalıktan alnını koymak için yer bulamazdı."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Sucûdü'l-Kur'an 334, /333