حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ الْخَلِيلِ وَسُوَيْدُ بْنُ سَعِيدٍ كِلاَهُمَا عَنِ ابْنِ مُسْهِرٍ قَالَ إِسْمَاعِيلُ أَخْبَرَنَا عَلِىُّ بْنُ مُسْهِرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الزُّبَيْرِ قَالَ كُنْتُ أَنَا وَعُمَرُ بْنُ أَبِى سَلَمَةَ يَوْمَ الْخَنْدَقِ مَعَ النِّسْوَةِ فِى أُطُمِ حَسَّانٍ فَكَانَ يُطَأْطِئُ لِى مَرَّةً فَأَنْظُرُ وَأُطَأْطِئُ لَهُ مَرَّةً فَيَنْظُرُ فَكُنْتُ أَعْرِفُ أَبِى إِذَا مَرَّ عَلَى فَرَسِهِ فِى السِّلاَحِ إِلَى بَنِى قُرَيْظَةَ. قَالَ وَأَخْبَرَنِى عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُرْوَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الزُّبَيْرِ قَالَ فَذَكَرْتُ ذَلِكَ لأَبِى فَقَالَ وَرَأَيْتَنِى يَا بُنَىَّ قُلْتُ نَعَمْ. قَالَ أَمَا وَاللَّهِ لَقَدْ جَمَعَ لِى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَوْمَئِذٍ أَبَوَيْهِ فَقَالَ:
"فِدَاكَ أَبِى وَأُمِّى."

Bize İsmail b. Halil ile Süveyd b. Said, onlara Ali b. Müshir, ona Hişam b. Urve, ona babası (Urve b. Zübeyir), ona da Abdullah b. Zübeyir şöyle demiştir:

"Hendek günü ben ve Ömer b. Ebu Seleme kadınlarla birlikte Hassan'ın kalesindeydik. (Kaledeki yüksek pencereden dışarıyı görmek için) bazen o (Ömer) eğilirdi de ben bakardım, bazen de ben eğilirdim, o bakardı. Babamı atı üze­rinde silâhını kuşanmış bir şekilde Kurayza oğullarına doğru geçip giderken tanırdım. Ravi der ki: Bana Abdullah b. Urve bu hadisi Abdullah b. Zübeyir'den aklen haber verdi ve şöyle dedi: Bunu babama anlattım bana 'beni gördün mü oğulcuğum?' dedi. 'Evet' cevabını verdim. Bana 'Vallahi o gün Rasulullah (sav) be­nim için anne ve babasını bir arada anarak 'babam ve annem sana feda olsun' buyurdu' dedi."

---

• Müslim Sahîh-i Müslim Fedâilü's-sahâbe 6245, /1011