حَدَّثَنِى مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الْمَلِكِ الأُمَوِىُّ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ بْنُ الْمُخْتَارِ عَنْ سُهَيْلٍ عَنْ سُمَىٍّ عَنْ أَبِى صَالِحٍ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم:
"مَنْ قَالَ حِينَ يُصْبِحُ وَحِينَ يُمْسِى سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ مِائَةَ مَرَّةٍ، لَمْ يَأْتِ أَحَدٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِأَفْضَلَ مِمَّا جَاءَ بِهِ إِلاَّ أَحَدٌ قَالَ مِثْلَ مَا قَالَ أَوْ زَادَ عَلَيْهِ."

Bize Muhammed b. Abdülmelik el-Emevî, ona Abdülaziz b. Muhtar, ona Süheyl, ona Sümeyy, ona Ebu Salih, ona da Ebu Hüreyre (ra), Hz. Peygamber'in (sav) şöyle buyurduğunu nakletmiştir:
"Kim sabaha ve akşama ulaştığı zaman yüz defa 'Sübhânallahi ve bi-hamdihî' (Allah'ı hamdle tesbih ederim) derse, bu dediğini veya daha fazlasını söyleyen kişi hariç, kıyamet günü hiç kimse onun getirdiğinden daha hayırlı bir amel ile gelmemiş olur."

• Müslim Sahîh-i Müslim Zikir ve'd-dua ve't-tevbe ve'l-istiğfâr 6843, /1109