و حدثني عن مالكٍ عن زيد بن أسلم عن عطاءِ بن يسارٍ عن عبد الله الصُّنابِحيِّ أنّ رسول الله صلّى الله عليه و سلّم قال إذا تَوَضَّأَ العبدُ المئوْمنُ فَتَمضْمَضَ خرجت الخطايا من فيه و إذا إستَنْثَرَ خرجت الخطايا من أَنْفِهِ فَإِذا غَسل وجهَهُ خرجت الخطايا من وجههِ حتى تَخرُجَ من تحتِ أَشْفارِ
عينيهِ فإِذا غسل يديْهِ خرجت الخطايا من يديْهِ حتى تَخْرُجَ من تحت أظْفارِ يديهِ فإِذا مَسَحَ بِرأْسِهِ خرجت الخطايا من رأسِهِ حتى تَخرُجَ من أُذُنيْهِ فإِذا غسلَ رِجْلَيهِ خرجت الخطايا من رجليهِ حتى تخرُجَ من تحت أظْفارِ رجليهِ قال ثُمّ كان مَشْيُهُ إلى المسجِدِ و صلاتُهُ نافِلةً لهُ.

Bize Malik, ona Zeyd b. Eslem, ona Ata b. Yesar, ona Abdullah es-Sunabihî'nin rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur:

"Mümin bir kul abdest alırken ağzına su verdiğinde (ağzıyla işlediği) günahlar ağzından dökülür. Burnuna su verdiğinde (burnuyla işlediği) günahlar burnundan dökülür. Yüzünü yıkadığında göz kirpiklerinin altına varıncaya kadar (yüzüyle işlediği) günahlar yüzünden dökülür. Ellerini yıkadığında el tırnaklarının arasına varıncaya kadar (eliyle işlediği) günahlar ellerinden dökülür. Başını mesh ettiğinde kulaklarına varıncaya kadar (başıyla işlediği günahlar) başından dökülür gider. Ayaklarını yıkadığında ayak tırnaklarına varıncaya kadar (ayaklarıyla işlediği) günahlar ayaklarından dökülür gider. O kulun mescide yürümesi ve namaz kılması da onun için nafile bir ibadet olur."

• İmam Mâlik Muvatta' Tahâret 61, 1/10