حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ حَدَّثَنَا جَرِيرٌ عَنْ مَنْصُورٍ عَنْ مُجَاهِدٍ عَنْ طَاوُسٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ سَافَرَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِى رَمَضَانَ ، فَصَامَ حَتَّى بَلَغَ عُسْفَانَ ، ثُمَّ دَعَا بِإِنَاءٍ مِنْ مَاءٍ فَشَرِبَ نَهَارًا ، لِيُرِيَهُ النَّاسَ ، فَأَفْطَرَ حَتَّى قَدِمَ مَكَّةَ . قَالَ وَكَانَ ابْنُ عَبَّاسٍ يَقُولُ صَامَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِى السَّفَرِ وَأَفْطَرَ ، فَمَنْ شَاءَ صَامَ ، وَمَنْ شَاءَ أَفْطَرَ .

Bize Ali b. Abdullah, ona Cerîr, ona Mansur, ona Mücâhid, ona Tâvus, ona da İbn Abbâs şöyle demiştir:

Rasullullah ramazanda sefere çıktı ve Usfân'a ulaşıncaya kadar orucunu bozmadı. Sonra bir kap su istedi ve insanlara göstermek için gündüz vakti bu suyu içip orucunu bozdu. Mekke'ye gelinceye kadar oruç tut­madı.

Ravi der ki: İbn Abbâs “Rasulullah seferde oruç tuttu ve aynı seferde orucu bozdu. Bunun üzerine dileyen oruç tuttu, dileyen tutmadı” derdi.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Meğâzî 47, 2/105