حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِى عَقِيلٍ وَمُحَمَّدُ بْنُ سَلَمَةَ الْمِصْرِيَّانِ قَالاَ حَدَّثَنَا ابْنُ وَهْبٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ الْحَارِثِ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عُرْوَةَ بْنِ الزُّبَيْرِ وَعَمْرَةَ عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ أُمَّ حَبِيبَةَ بِنْتَ جَحْشٍ خَتَنَةَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَتَحْتَ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ اسْتُحِيضَتْ سَبْعَ سِنِينَ فَاسْتَفْتَتْ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم:
"إِنَّ هَذِهِ لَيْسَتْ بِالْحَيْضَةِ وَلَكِنْ هَذَا عِرْقٌ فَاغْتَسِلِى وَصَلِّى."

قَالَ أَبُو دَاوُدَ زَادَ الأَوْزَاعِىُّ فِى هَذَا الْحَدِيثِ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ عُرْوَةَ وَعَمْرَةَ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتِ اسْتُحِيضَتْ أُمُّ حَبِيبَةَ بِنْتُ جَحْشٍ - وَهِىَ تَحْتَ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ - سَبْعَ سِنِينَ فَأَمَرَهَا النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم قَالَ إِذَا أَقْبَلَتِ الْحَيْضَةُ فَدَعِى الصَّلاَةَ وَإِذَا أَدْبَرَتْ فَاغْتَسِلِى وَصَلِّ.
قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَلَمْ يَذْكُرْ هَذَا الْكَلاَمَ أَحَدٌ مِنْ أَصْحَابِ الزُّهْرِىِّ غَيْرَ الأَوْزَاعِىِّ وَرَوَاهُ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَمْرُو بْنُ الْحَارِثِ وَاللَّيْثُ وَيُونُسُ وَابْنُ أَبِى ذِئْبٍ وَمَعْمَرٌ وَإِبْرَاهِيمُ بْنُ سَعْدٍ وَسُلَيْمَانُ بْنُ كَثِيرٍ وَابْنُ إِسْحَاقَ وَسُفْيَانُ بْنُ عُيَيْنَةَ وَلَمْ يَذْكُرُوا هَذَا الْكَلاَمَ.
قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَإِنَّمَا هَذَا لَفْظُ حَدِيثِ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ.
قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَزَادَ ابْنُ عُيَيْنَةَ فِيهِ أَيْضًا أَمَرَهَا أَنْ تَدَعَ الصَّلاَةَ أَيَّامَ أَقْرَائِهَا. وَهُوَ وَهَمٌ مِنَ ابْنِ عُيَيْنَةَ وَحَدِيثُ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو عَنِ الزُّهْرِىِّ فِيهِ شَىْءٌ يَقْرُبُ مِنَ الَّذِى زَادَ الأَوْزَاعِىُّ فِى حَدِيثِهِ.

Bize İbn Ebu Akîl ve Muhammed b. Seleme el-Mısriyyân, onlara İbn Vehb, ona Amr b. Haris, ona İbn Şihab, ona Urve b. Zübeyr ve Amre, onlara da Hz. Aişe şöyle demiştir: Rasulullah'ın baldızı ve Abdurrahman b. Avf'ın hanımı olan Ümmü Habibe bt. Cahş yedi sene istihaza oldu. Rasulullah'tan fetva istediklerinde Rasulullah (sav), "bu hayız değil, damar kanıdır. Yıkan ve namazını kıl," buyurdu.

Ebû Davud şöyle demiştir: Evzaî, bu hadise şunu eklemiştir: Ona ez-Zührî, ona Urve ve Amra, onlara da Hz. Aişe şöyle demiştir: Abdurrahman b. Avf'ın hanımı Ümmü Habibe bt. Cahş, yedi sene istihaza oldu. Rasulullah (sav) ona, hayız vakti geldiğinde namazı terk etmesini, hayız bittiğinde de yıkanıp namazı kılmasını emretti.
Ebû Davud, bu sözü Zührî'nin ashabından Evzaî'den başka kimse söylememiştir. Bunu Zührî'den, Amr b. Haris, Leys, Yunus, İbn Ebu Zi'b, Mamer, İbrahim b. Sa'd, Süleyman b. Kesîr, İbn İshâk ve Süfyan b. Uyeyne rivayet etmişler ve bu sözü zikretmemişlerdir. Ancak bu lafız, Hişam b. Urve'nin, babasından, onun da Hz. Aişe'den rivayet ettiği hadisin lafzıdır, dedi.
Ebû Davud şöyle demiştir: İbn Uyeyne, Rasulullah ona hayız günlerinde namazı terk etmesini emretti lafzını ilave etmiştir. Fakat bu, İbn Uyeyne'den bir vehmdir. Muhammed b. Amr'ın Zührî'den rivayet ettiği hadiste, Evzâî'nin hadisinde ilâve ettiği söze yakın bir şey var, demiştir.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Tahâret 110, /72