حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ كَثِيرٍ أَخْبَرَنَا سُفْيَانُ أَخْبَرَنَا عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ عُمَيْرٍ حَدَّثَنِى عَطِيَّةُ الْقُرَظِىُّ قَالَ "كُنْتُ مِنْ سَبْىِ بَنِى قُرَيْظَةَ فَكَانُوا يَنْظُرُونَ فَمَنْ أَنْبَتَ الشَّعْرَ قُتِلَ وَمَنْ لَمْ يُنْبِتْ لَمْ يُقْتَلْ فَكُنْتُ فِيمَنْ لَمْ يُنْبِتْ."

Bize Muhammed b. Kesîr, ona Süfyan, ona Abdülmelik b. Umeyr, ona da Atiyye el-Kurazi şöyle demiştir:

"Ben Kurayza oğulları esirlerinden biriydim. Müslümanlar kontrol ediyorlardı, bedeninde ergenlik belirtisi (kıl, tüy) çıkanlar öldürülüyor, çıkmamış olanların ise serbest bırakılıyordu. Ben de ergenlik belirtisi göstermeyenlerdendim, (bu yüzden serbest bırakıldım)."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Hudûd 17, /1004