حَدَّثَنِى مَحْمُودُ بْنُ غَيْلاَنَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ عَلِىِّ بْنِ حُسَيْنٍ عَنْ صَفِيَّةَ ابْنَةِ حُيَىٍّ قَالَتْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مُعْتَكِفًا ، فَأَتَيْتُهُ أَزُورُهُ لَيْلاً فَحَدَّثْتُهُ ثُمَّ قُمْتُ ، فَانْقَلَبْتُ فَقَامَ مَعِى لِيَقْلِبَنِى . وَكَانَ مَسْكَنُهَا فِى دَارِ أُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ ، فَمَرَّ رَجُلاَنِ مِنَ الأَنْصَارِ ، فَلَمَّا رَأَيَا النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم أَسْرَعَا ، فَقَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم « عَلَى رِسْلِكُمَا إِنَّهَا صَفِيَّةُ بِنْتُ حُيَىٍّ » . فَقَالاَ سُبْحَانَ اللَّهِ يَا رَسُولَ اللَّهِ . قَالَ « إِنَّ الشَّيْطَانَ يَجْرِى مِنَ الإِنْسَانِ مَجْرَى الدَّمِ ، وَإِنِّى خَشِيتُ أَنْ يَقْذِفَ فِى قُلُوبِكُمَا سُوءًا - أَوْ قَالَ - شَيْئًا » .

Bize Mahmud b. Gaylân, ona Abdürrezzak, ona Ma'mer, ona Zührî, ona Ali b. Hüseyin rivayet ettiğine göre Safiyye bint Huyey (ra) şöyle rivayet etmiştir:

"Rasulullah (sav) itikaftaydı. Geceleyin onu ziyarete gittim. Bir süre durduktan sonra eve dönmek için kalktım. Hz. Peygamber (sav) de beni götürmek için kalktı. Safiye'nin oturduğu yer Üsame b. Zeyd'in arsası üzerindeydi. Bu sırada Ensardan iki kişi yanlarından geçti ve Hz. Peygamber'i (sav) görünce hızlandılar. Hz. Peygamber (sav) 'Yavaşlayın! Bu (eşim) Safiyye bt. Huyey'dir' buyurdu. O ikisi 'Sübhanallah! Ey Allah'ın Rasulü!' dediler. Hz. Peygamber (sav) de 'Şeytan, insanın damarlarında kanın dolaştığı gibi dolaşır. Onun sizin kalbinize bir kötülük atmasından veya bir şey atmasından endişelendim' buyurdu."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Bedü'l-Halk 11, 1/853