حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ عَطِيَّةَ عَنْ أَبِى سَعِيدٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « مَنْ جَرَّ إِزَارَهُ مِنَ الْخُيَلاَءِ لَمْ يَنْظُرِ اللَّهُ إِلَيْهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ » (قَالَ) فَلَقِيتُ ابْنَ عُمَرَ بِالْبَلاَطِ فَذَكَرْتُ لَهُ حَدِيثَ أَبِى سَعِيدٍ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ وَأَشَارَ إِلَى أُذُنَيْهِ سَمِعَتْهُ أُذُنَاىَ وَوَعَاهُ قَلْبِى .

Bize Ebu Bekir b. Ebu Şeybe, ona Muaviye, ona el-A'meş, ona Atıyye, ona da Ebu Saîd el-Hudrî'nin (ra) bildirdiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurdu:

"Kibirle entarisini yerlerde sürüyen kimseye, kıyamet günü Allah ona (rahmet nazarıyla) bakmaz."

Ravi der ki: İbn Ömer’i Belât'ta gördüm ve kendisine Ebu Said’in bu hadisini naklettim, kulaklarını gösterip “İki kulağım onu duydu ve kalbim onu ezberledi” dedi.

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Libâs 6, /577