حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ عَيَّاشٍ حَدَّثَنَا حَرِيزٌ قَالَ حَدَّثَنِى عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ النَّصْرِىُّ قَالَ سَمِعْتُ وَاثِلَةَ بْنَ الأَسْقَعِ يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم:
" إِنَّ مِنْ أَعْظَمِ الْفِرَى أَنْ يَدَّعِىَ الرَّجُلُ إِلَى غَيْرِ أَبِيهِ ، أَوْ يُرِىَ عَيْنَهُ مَا لَمْ تَرَ ، أَوْ يَقُولُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مَا لَمْ يَقُلْ ."

Bize Ali b. Ayyâş (el-Elhânî), ona Harîz (b. Osman), ona Abdulvahid b. Abdullah en-Nasrî, ona da Vasile b. el-Eska (el-Leysî), Rasulullah'ın (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etti:
(Üç şey)yalan ve iftiranın en büyüklerindendir: "Kişinin kendi babasından başkasına neseb iddia etmesi. Yahut rüyasında görmediği bir şeyi, görmüş gibi anlatması, yahut da Rasulullah'ın (sav) söylemediği birşeyi söyledi demesi."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Menâkıb 5, 1/907