أَخْبَرَنَا مُوسَى بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو حَيَّانَ عَنِ الشَّعْبِىِّ قَالَ حَدَّثَنِى النُّعْمَانُ بْنُ بَشِيرٍ الأَنْصَارِىُّ أَنَّ أُمَّهُ ابْنَةَ رَوَاحَةَ سَأَلَتْ أَبَاهُ بَعْضَ الْمَوْهِبَةِ مِنْ مَالِهِ لاِبْنِهَا فَالْتَوَى بِهَا سَنَةً ثُمَّ بَدَا لَهُ فَوَهَبَهَا لَهُ فَقَالَتْ لاَ أَرْضَى حَتَّى تُشْهِدَ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم . فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ أُمَّ هَذَا ابْنَةَ رَوَاحَةَ قَاتَلَتْنِى عَلَى الَّذِى وَهَبْتُ لَهُ . فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « يَا بَشِيرُ أَلَكَ وَلَدٌ سِوَى هَذَا » . قَالَ نَعَمْ . فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « أَفَكُلُّهُمْ وَهَبْتَ لَهُمْ مِثْلَ الَّذِى وَهَبْتَ لاِبْنِكَ هَذَا » . قَالَ لاَ . قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « فَلاَ تُشْهِدْنِى إِذًا فَإِنِّى لاَ أَشْهَدُ عَلَى جَوْرٍ » .

Bize Musa b. Abdurrahman, ona Ebu Usame, ona Ebu Hayyan, ona (Amir) eş-Şa'bî, ona da Numan b. Beşir el-Ensârî şöyle nakletmiştir:

"Numan'ın annesi (Amre bt. Revaha), (kocası ve Numan'ın) babası olan (Beşir'den), oğluna bağışta bulunmasını istemişti. Babası da bir sene kadar bağışı geciktirdi. Daha sonra Numan'a bazı şeyler bağışladı. Bunun üzerine annesi 'Hz. Peygamber'i (sav) şahit tutmadıkça buna rıza göstermem', dedi. (Numan der ki:) Babam Hz. Peygamber'e (sav) geldi ve 'ey Allah'ın Resulü, Bu oğlumun annesi Amre bt. Revaha oğluma bağışladığım şeylerden dolayı benimle didişip duruyor' dedi. Hz. Peygamber (sav) de 'ey Beşir, senin bundan başka çocuğun var mı?' buyurdu. Beşir 'evet' deyince, Hz. Peygamber (sav) 'diğer çocuklarına da da bu oğluna verdiğin gibi bir şey verdin mi?' diye sordu. Beşir 'hayır' deyince, Hz. Peygamber (sav) 'Öyleyse beni şahit tutma, ben haksızlığa şahit olmam' buyurdu."

• Nesâî Sünen-i Nesâî Nehâl 1, /2331